Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μια νέα ποιήτρια θέλει να δει τον κόσμο να γελά, Μαρία Ρηγάτου (Ποιήματα)

ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΓΕΛΑ

Θέλω να δω τον κόσμο να γελά
Να του ‘ρθει πάλι η αφοβιά
Να μάθει τώρα να τολμά
Να στηρίξει τη γη ξανά.
Θέλω μια πτώση,
Μια τέλεια ή μια ελεύθερη,
Μια τέλεια στο χαρτί μου
Μια ελεύθερη στο κορμί μου.
Λυπάμαι για εκείνους
Που ζουν με άδεια καρδιά,
Γι’ αυτούς που δεν αγαπούν τα παιδιά.
Γι’αυτούς που φεύγουν απ’ τη συναυλία,
Πριν να τελειώσει η ιστορία.
Γι’αυτούς που βιάζονται ν’ αγαπηθούν,
Χωρίς να το σκεφτούν,
Γι’ αυτούς που ρίχνουν τον πολιτισμό,
Για μια ανούσια ιδέα στο μυαλό,
Γι’ αυτούς που δεν σέβονται τον εαυτό τους,
Τον διπλανό τους,
Δεν νοιάζονται για τα προβλήματα του κόσμου.
θέλουν να έχουν εξουσία,
αλλά όλα χωρίς αγάπη
καταντούν βλακεία.
Για να βρεις , να ανακαλύψεις το θεό
Πρέπει να ψάξεις μέσα σου πρώτα.
Για να το κάνεις αυτό πρέπει να είσαι πλούσιος.
Για να είσαι πλούσιος πρέπει να έχεις χρήματα να τρέφεσαι,
Να μορφώνεσαι να αναπτύσσεις τον ψυχικό σου κόσμο.
Τότε είσαι πραγματικά πλούσιος ,
Σε συναισθήματα και όχι σε χρήματα.
Τότε μπορείς να ξεκινήσεις την εσωτερική αναζήτηση σου
Και ίσως τότε να φανείς τυχερός να βρεις το θεϊκό μέσα σου.

ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

Ένα τραγούδι θέλω να πω,
Που να μην το έχει πει κανείς.
Για κάτι μεγάλο, κάτι κρυφό,
Κάτι υπέροχο και μαγικό.
Για ένα μικρό φυλαχτό,
Που το κρατώ σφιχτά εδώ.
Μια ιστορία ν’ αρχινήσει
Και ατελείωτα να κρατήσει,
Μετά από χρόνια σθεναρά,
Να επαναληφθεί ξανά.
Για ένα μικρό φυλαχτό ,
Που το κρατώ σφιχτά εδώ,
Δεν θα σας πω το μυστικό,
Που κρατεί μέσα του το φυλαχτό.
Μόνο που θα το δείτε όλοι,
Την ημέρα που ζυγώνει.
Ασίγαστη μέσα μου καίει η φλόγα σου,
Στο πυρακτωμένο δάσος που περπατώ,
Ψάχνοντας να βρω το νερό,
Για να σώσω και να σωθώ.
Πρέπει να σου μιλήσω,
Κατάλαβε με δε θ’ αργήσω,
Ξέρω δεν το ‘χεις φανταστεί,
Ν’ ακούσεις μια ερωτική απειλή.
Δοσμένη είμαι στο βωμό σου,
Λουσμένη απ’ το φως το δικό σου.
Μη με παρεξηγήσεις ,
Να βγω από το όνειρο έχω αργήσει.

από καιρό σε έχω ψάξει,
τη σκιά σου έχω δαμάσει,
μες στη ψυχή σου έχω κοιτάξει,
μια θεϊκή εικόνα για σένα έχω φτιάξει.
Μην με απογοητεύσεις,
Δεν θέλω να με πλανέψεις,
Μην πάει ο νους σου στο κακό,
Μαζί να παίξουμε κρυφτό.
Θα στο πω …σ’ αγαπώ.

ΒΡΟΧΗ

Μέσα από μια βροχή
Κάτω από μια καταπακτή,
Χαμηλά σε μια υπόγεια διαδρομή,
Κοιμάται η καρδιά μου.
Πάνω στον τοίχο του ακάλυπτου
Σε μια ταράτσα ερημωμένη,
Στην αγκαλιά ενός σκύλου,
Κοιμάται η καρδιά μου.
Τι κι αν της μιλάω,
Αυτή δεν ξυπνάει,
Και με παραφυλάει,
Και με αργοκοιτάει.
Μέσα σ’ ένα στόμα που χαμογελά,
Κάτω από ένα δάκρυ που αργοκυλά,
Χαμηλά σ’ ένα σπαρμένο χωράφι,
Ξυπνάει η καρδιά μου.
Πάνω σ’ ένα άτι λευκό,
Σε ένα αερόστατο κόκκινο,
Στην αγκαλιά μιας μητέρας,
Ξυπνάει η καρδιά μου.
Ξυπνάει, ανοίγει, φωτίζει,
Και γίνεται ενα με το νου,
Το νου που ιδέες γεννά,
Τις ιδέες που χρειάζεσαι,
Για μια επανάσταση της καρδιάς.