Πριν από μερικές μέρες, η κυβέρνηση με τροπολογία ανέστειλε για μια ακόμα χρονιά την έναρξη εφαρμογής της δίχρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής στο δήμο της Αθήνας. Κάτι που σημαίνει ότι 3.000 παιδιά, οι γονείς των οποίων έχουν αιτηθεί να φοιτήσουν σε νηπιαγωγεία, είναι «στον αέρα». Ξεκρέμαστοι είναι και οι γονείς, αφού δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα μπορέσουν να μπουν τα παιδιά τους σε κάποιον παιδικό σταθμό. Και βέβαια, το κύριο είναι πως στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων όπου εφαρμόζεται η δίχρονη Προσχολική Αγωγή, οι συνθήκες είναι ακατάλληλες για παιδιά και εκπαιδευτικούς. Αίθουσες σε προκάτ ή σε τραπεζαρίες άλλων σχολείων, έλλειψη προσωπικού, ελλιπής χρηματοδότηση…
Κι ενώ λοιπόν υπάρχει μια τέτοια εξέλιξη, χτες η κυβέρνηση εμφάνισε ένα πρόγραμμα με τίτλο «Νταντάδες της γειτονιάς», μέσω του οποίου επιδοτείται η …«φύλαξη» – έτσι τη λένε – παιδιών και αυτής της ηλικίας. Το ότι επιχειρούν, βέβαια, να πλασάρουν αυτό το πρόγραμμα του ΕΣΠΑ ως «δράση για τη συμφιλίωση της οικογενειακής και επαγγελματικής ζωής», μόνο οργή μπορεί να προκαλέσει. Οχι μόνο γιατί είναι χιλιάδες οι εργατικές – λαϊκές οικογένειες που ήδη ζουν με την αγωνία για το πού θα «αφήσουν» τα παιδιά τους τη νέα χρονιά και πόσο θα τους κοστίσει, αλλά και γιατί η ανάγκη για οργανωμένο σύστημα δημόσιων δωρεάν παιδικών σταθμών και Προσχολικής Αγωγής υποκαθίσταται από «νταντάδες»…
