Στα δυσθεώρητα ύψη του 24% ΦΠΑ επανέρχεται η τιμή του σερβιριζόμενου καφέ στην εστίαση από την 1η Ιουλίου, τόσο που μόνο με το κιάλι του διαχρονικού «φάτε μάτια ψάρια» θα τον απολαμβάνουμε. Άντε και με την επίπλαστη άνεση των πρώτων ημερών του μήνα ένεκα καταβολής γλίσχρων μισθών, επιδομάτων και συντάξεων. Στους …ελληνικότατους τρόπους, όμως, του take away και του delivery ο φόρος δε θεριεύει την τιμή προστιθέμενος μα παραμένει στο 13%. Οπότε δε μας μένει παρά να στοιχιζόμαστε με την ουρά στα σκέλια για παραγγελία και όξω αποδώ, στα ανύπαρκτα πάρκα, στις άχαρες πλατείες, σε πεζούλια, σκαλοπάτια ή οίκοθεν κατά τον πάλαι ποτέ τρόπο του lock down. Διότι το πακέτο πάει πακέτο με το κατά μόνας.
Παμπόνηρη η ανασχηματισμένη κυβέρνηση κατάφερε με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Από τη μια αυξάνει τα έσοδα από τους έμμεσους φόρους – τι και αν είναι κατάφωρα άδικοι επειδή αφορούν εξίσου πλούσιους και φτωχούς – και που Κύριος οίδε πού πηγαίνουν. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό καθώς – σου λέει – τί άλλο απομένει στον Έλληνα μετά τα απανωτά σοκ ακρίβειας σε βενζινάδικα και σουπερμάρκετ παρά ο καφές της παρηγοριάς παρέα με τα φιλαράκια και τα πες- πες της ανακυκλωμένης γκρίνιας και μιζέριας ενάντια στην πολιτική της; Πως έγραφε ο Σουρής:
Σε μια καρέκλα το `να ποδάρι μου τεντώνω,
το άλλο σε μιαν άλλη, κι ολίγο παρεκεί
αφήνω το καπέλο και αρχινώ με τόνο
τους υπουργούς να βρίζω και την πολιτική
Οπότε ένα συμμάζεμα ήταν αναγκαίο και επιβεβλημένο εκ του εκλογικού αποτελέσματος. Διότι κύριε εργαζόμενε αν «δε φτάνουν τα μιστά» – κατά την αλησμόνητη Σαπφώ Νοταρά- να βρεις δευτεροτέταρτη εργασία άνευ διεκδικήσεων και λοιπών κομμουνιστικών εφευρημάτων αντί να κάθεσαι σα μπέης στον καφενέ. Βέβαια, τότε, εξουθενωμένος και σκυφτός δε θα ‘χεις χρόνο να ξυθείς, όχι να πιείς καφέ. Ή όπως το είχε θέσει ο μεγάλος δικτάτωρ Παπαδόπουλος: «Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει και άνθρωπος που δεν έχει λύση το βιοποριστικό του πρόβλημα είναι ανήσυχος. Η ανησυχία ΔΕΝ μας χρειάζεται».
Εξάλλου μπορεί – η κυβέρνηση λέμε – να έκλινε δεξιότερα κατά τη διαδικασία του φύγε εσύ έλα εσύ, αλλά επειδή στη δημοκρατία δεν είναι εφικτή η απαγόρευση του «συνέρχεσαι» – πλην περιπτώσεων «ασθενούς επί της χειρουργικής κλίνης» και επιβαλλόμενου «γύψου» – μήπως τουλάχιστον να περιορισθούν ει δυνατόν οι καφενόβιες συναθροίσεις;
Έτσι, μες στο κατακαλόκαιρο, όχι μόνο ποτό ή αναψυκτικό – τα οποία υπόκεινται ήδη σε ΦΠΑ 24% από την αρχή του έτους- αλλά ούτε εσπρεσάκι, φίλτρου, φραπεδάκι, «ελληνικό», «τουρκικό» ή «αραβικό» καφεδάκι, κακάο ή τσαγάκι ζεστό ή παγωμένο θα μπορούμε να απολαύσουμε εντός καταστήματος ή beach bar. Ενώ ευνοούνται ξεδιάντροπα οι μεγάλες αλυσίδες, όπου ο καφές σε πακέτο καλά κρατεί σωριάζοντας κέρδη στους λιγοστούς ιδιοκτήτες τους. Δηλαδή μεθερμηνευόμενο ας βάλει λουκέτο ο μικρομεσαίος της εστίασης στην αρένα με τα θηρία των ενοικίων, των λογαριασμών ρεύματος, των άμεσων και έμμεσων φόρων, των μεγαλοκεφαλαιούχων ανταγωνιστών. Σιγά μη χάσει η Βενετιά βελόνι στα άχυρα του μονοπωλιακού καπιταλισμού όσο θα αρκούμαστε να τα καταναλώνουμε μαζί με κουτόχορτο και τηλεσκουπίδια.
*Η Σωτηρία Μαραγκοζάκη είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας. Στις βουλευτικές εκλογές του 2023 ήταν υποψήφια στο νομό Έβρου με το ΚΚΕ.
