Θα έπρεπε το γεγονός να γινόταν πρωτοσέλιδη αθλητική είδηση. Ομως η χώρα που εκπροσώπησε δεν τυγχάνει της ανάλογης “αναγνώρισης” από τα αστικά ΜΜΕ και της χώρας μας. Κάνουμε λόγο για τη «χρυσή σελίδα» στην ιστορία των ολυμπιακών Αγώνων που έγραψε ο Κουβανός αθλητής Mιχάιν Λόπες, ο οποίος κατέκτησε το 5ο διαδοχικό, χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο του στην πάλη! Ο 41χρονος Κουβανός μετά το Πεκίνο (2008), το Λονδίνο (2012), το Ρίο (2016) και το Τόκιο (2021) το ξανάκανε στο Παρίσι κατακτώντας την πρωτιά στην κατηγορία 130 κιλών της ελληνορωμαϊκής. Ετσι “ξεπερναει” επιδόσεις άλλων “μύθων” όπως του Κ. Λουις, Φελπς κ.α που τα αστικά ΜΜΕ χρόνια τώρα έχουν καλλιεργήσει με διάφορα αναλυτικά αφιερώματα το “άστρο” τους. Να σημειώσουμε εδώ ότι δύο άλλοι αθλητές, τα αστέρια του αμερικανικού μπάσκετ Σου Μπερντ και Ντιάνα Ταουράσι, έχουν πετύχει αυτό το κατόρθωμα σε ομαδικά αγωνίσματα. Σε ατομική βάση, όμως, το επίτευγμα του Λόπεζ δεν έχει προηγούμενο και ως τέτοιο θα πρέπει να αντιμετωπιστεί από τον παγκόσμιο αθλητικό Τύπο.
Υπάρχει όμως μία βάση για όλα αυτά τα κατορθώματα πέρα από τις ατομικές ικανότητες του αθλητή. Κάτι που δεν μπορεί και δεν πρέπει να κρυφτεί. Κάνουμε λόγο για τη χώρα του, την Κούβα, που παρά το δολοφονικό εμπάργκο τόσων δεκαετιών εξακολουθεί νας μας εκπλήσει και στον τομέα του αθλητισμού!
“Η άθληση είναι δικαίωμα όλων των ανθρώπων και όχι μόνο των πλουσίων” είχε πει με την ανάληψη της εξουσίας ο Φιντέλ Κάστρο και το 1961 ίδρυσε το Εθνικό Ινστιτούτο Αθλητισμού και Φυσικής Εκπαίδευσης, που δημιούργησε τα αθλητικά σχολεία και αυτά με τη σειρά τους κορυφαίους αθλητές και αθλήτριες στον κόσμο, κάνοντας στην πορεία αυτών των χρόνων την Κούβα πρώτη ισπανόφωνη χώρα σε κατάκτηση μεταλλίων στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο στίβος, το βόλεϊ, το μπάσκετ, το μπέιζμπολ και η γυμναστική καλλιεργήθηκαν σε ειδικά σχολεία, ενώ η χώρα δημιούργησε δική της “σχολή” στην πυγμαχία και εξελίχθηκε σε πρώτη δύναμη στον κόσμο!
Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι τη προηγούμενη Ολυμπιάδα ο συνολικός αριθμός των μεταλλίων που έχει κατακτήσει σε Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, η Κούβα είναι δεύτερη, μετά τις ΗΠΑ, σε όλη την αμερικάνικη ήπειρο με 241 μετάλλια (85-71-85). Βρίσκεται δηλαδή σε υψηλότερο βάθρο σε σχέση με χώρες-μεγαθήρια όπως η Βραζιλία (150), το Μεξικό (73) και η Αργεντινή (77), ενώ είναι πρώτη σε ολυμπιακά μετάλλια ανάμεσα στα ισπανόφωνα έθνη (η Ισπανία έχει συνολικά 167 μετάλλια).
Η σοσιαλιστική οικοδόμηση στην Κούβα παρά τα προβλήματα και τις ανυπερβλητες δυσκολίες λόγω του εμπάργκο, αποδίδει πλούσιους καρπούς και στον τομέα του αθλητισμού. Πηγή δύναμης, έμπνευσης αλλά και δημιουργίας κατάλληλων συνθηκών για να βγαίνουν παρόμιοι αθλητες/τριες στη βάση όχι της εμπορευματοποίησης αλλά των πραγματικών ιδανικών του “ευ αγωνίζεσθαι”. Επομένως ένα μεγάλο μπράβο και απέραντος θαυμασμός στον τεράστιο αθλητή και στη χώρα που τον γέννησε!
