Ο υπουργός Εργασίας Άδωνις Γεωργιάδης είναι από εκείνα τα πολιτικά «φρούτα», που όταν αγορεύει δεν ξέρεις αν πρέπει να εξοργιστείς ή να σκάσεις στα γέλια.
Αυτό, λοιπόν, το πολιτικό «φρούτο», ή καλύτερα πολιτικό «νούμερο», που καλλιεργήθηκε στο ακροδεξιό θερμοκήπιο του Καρατζαφέρη, χέρι-χέρι με χρυσαυγίτες και «σπαρτιάτες», έφτασε σήμερα, από τη θέση του υπουργού, να απειλεί και να «κουνά» το δάχτυλο στο εργατικό κίνημα.
Πίσω από το «νούμερο Γεωργιάδη» και την όλη φαιδρότητα που περιβάλλει την πολιτική ύπαρξη του τηλεπωλητή, ξεπροβάλλει το βαθιά αντιλαϊκό, αντεργατικό πρόσωπο της ΝΔ. Μιας παράταξης που από τα γενοφάσκια της αποτελεί γνήσιο εκπρόσωπο της μεγαλοαστικής τάξης της χώρας, του μεγάλου κεφαλαίου, των βιομηχάνων και των εφοπλιστών.
Αν μπορούσε, το «νούμερο» που καμώνεται τον υπουργό, θα καταργούσε, μ΄ένα νόμο κι’ ένα άρθρο, την ίδια την… πάλη των τάξεων. Αυτός άλλωστε ήταν και είναι ο μεγάλος τους βραχνάς: Οι αγώνες και οι διεκδικήσεις των εργαζόμενων, το ταξικό εργατικό κίνημα, εξ’ ου και οι λυσσασμένες επιθέσεις στο ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ.
Με την ευκαιρία, να υπενθυμίσουμε ότι την πάλη των τάξεων είχε επιχειρήσει να την… καταργήσει το 1977, με τον περίφημο αντεργατικό νόμο 330, ένας ομοιδεάτης του Αδ. Γεωργιάδη, ο αλήστου μνήμης υπουργός Εργασίας Κωνσταντίνος Λάσκαρης. Για κακή του τύχη, όμως, η ταξική πάλη όχι μόνο δεν καταργήθηκε, αλλά έστειλε τον εν λόγο νόμο στον σκουπιδοτενεκέ της πολιτικής ιστορίας. Εκεί δηλαδή που θα καταλήξει, αργά ή γρήγορα, ο τωρινός νόμος Γεωργιάδη.
«Δεν θα επιτρέψομεν την πάλην των τάξεων» έλεγε το ’77 ο Λάσκαρης. «Οι απεργοί που κλείνουν την είσοδο στα εργοστάσια θα συλλαμβάνονται» και «η τυραννία του ΚΚΕ τελειώνει» κραυγάζει σήμερα το πολιτικό τέκνο του Καρατζαφέρη, μέχρι πριν λίγα χρόνια, διαφήμιζε από τηλεοράσεως πονήματα του ναζιστή Πλεύρη.
Δεν πρωτοτυπεί στην αντιλαϊκή πολιτική και το μίσος ενάντια στους εργατικούς αγώνες ο Γεωργιάδης. Πολύ πριν απ’ αυτόν, ουκ ολίγοι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου και της μεγαλοεργοδοσίας, επιχείρησαν να απονεκρώσουν το ταξικό κίνημα, να ποινικοποιήσουν τις απεργίες και την συνδικαλιστική δράση, με σκοπό να επιβάλλουν σιγή νεκροταφείου στην κοινωνία.
Όλοι τους – ανεξαιρέτως – απέτυχαν παταγωδώς.
Αν είναι σε κάτι που, αν μη τι άλλο, πρωτοτυπεί ο Αδ. Γεωργιάδης αυτό είναι ένα και το εξής: Αποτελεί τη ζωντανή απόδειξη πως από πολιτικό μηδενικό μπορεί κανείς να μετελεξιχθεί σε πολιτικό νούμερο.
