Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέτρος Αβδίκος: Ενα ποίημα για τον Μαγιακόφσκι

Καλαυρίας 6-Αυγούστου-2019
ώρα 17.20

Πιο δυνατά τα Τύμπανά σου,
Βλαδίμηρε…
Τι όμορφες, απλές, κατανοητές
οι αφίσσες που ζωγράφισες
Βλαδίμηρε.
Από την πρώτη μέχρι την 3.000ή σου.
Κάθε μια είναι ένα έργο Τέχνης.
Δυνατά, με φωνή δυνατή-
αυδή την είπε ο Όμηρος,
αλλά ξέρω…έκοψες τον Γόρδιο δεσμό
του παρελθόντος-
κοιτάς μόνο Μπροστά.
Φώναξε δυνατά στον εργάτη,
να πάρει όσο περισσότερες μπορεί-
και κόλλα πολλή-
να τις κολήσει ψηλά,
για να φαίνονται
και γερά-να μην τις πάρει
ο άνεμος.
Βλαδίμηρε,
Εσύ, ξέρεις πως πρέπει να πάρουν
κι οι δάσκαλοι
να κολλήσουν πολλές έξω
από κάθε σχολείο.
Ψηλά, να τους πεις, και στέρεα
και καθένας από δαύτους
να δώσει κι από μια σε κάθε μαθητή και μαθήτρια,
να την πάνε σπίτι τους,
να την διαβάσουν στους γονείς τους-
Θυμάμαι, Βλαδίμηρε, τον πρώτο Δάσκαλο
του Κοντσαλόφκι-Σοτσιαλίσμ-Σοτσιαλίσμ.
Αυτή ήταν η δική του Αλφάβητος.
Κι έξω από κάθε εργοστάσιο,
κάθε φούρνο, κάθε θέατρο, κάθε καφενείο
πες τους να βάλουν κι εκεί.
Εσύ, Βλαδίμηρε Βλαδιμήροβιτς,
ετοίμασες το λόγο σου;-τι ρωτάω…
Κάθε σου λόγος και μια κλωτσιά
στο πτώμα του παρελθόντος.
Ορθόπλωρος στάσου, Βλαδίμηρε
και με την στεντόρεια φωνή σου,
κατσάδιασε τα σκουλήκια
της γραφειοκρατίας
που πρόλαβαν και κρύφτηκαν κάτω
από τα φουστάνια της Επανάστασης
και προσποιούνται τους ‘ειδικούς σε όλα’.
Πες τους για τον πλούτο που είδες
στην Αμερική-τους νοιάζει ότι
τον απέκτησαν με εργατικό αίμα;
Πες τους και για το ψωμί
που τρώνε σήμερα,
μπορεί να μην είναι ακόμα πολύ,
έχουν όμως όλοι.
Και για το λαρδί, τις πατάτες, τον καφέ, τη ζάχαρη.
Α! Μην ξεχάσεις ν’ αναφέρεις
και τα σχολειά του Μέλλοντος.
Βλαδίμηρε Βλλαδιμήροβιτς,
εσύ δεν είχες πει: Καθένας από μας
κρατάει στα χέρια του, τους κινητήριους
ιμάντες του Σύμπαντος;
Βάρδε της Επανάστασης,
με το μυδραλιοβόλο των λόγων σου
( 6.000 λόγοι κάθε ένας κι ένα προσκλητήριο στη Νέα Ζωή )
κάνε τους να ξεχάσουν την αδράνεια,
πες τους για το ηλεκτρικό που ήρθε
και φώτισε τις νύχτες τους.
Πες τους για τα σπίτια που χτίζει
η Επανάσταση στους καινούργιους εργάτες
που σωρεύονται στις μεγάλες πόλεις
με τα εργοστάσια.
Βλαδίμηρε,
και στα νεκκροταφεία και τις εκκλησιές
τους νεκρούς και τους παπάδες-
τράβηξέ τους τ΄αυτιά,
μην τολμήσουν και βγούν από τους τάφους,
τρισάγια και μνημόσυνα ΤΕΛΟΣ,
ελεεινοί ρασοφόροι,
λιτανείες για την ξηρασία.
Βάλε τους τέρμα στον εμπαιγμό των ζωντανών,
κραδαίνοντας το μεγάλ σπαθί
της εργατικής εξουσίας.
Ανεμίζοντας την κόκκινη σημαία
της Επανάστασης,
ανοίγοντας το φως στις λάμπες
του ΣΗΜΕΡΑ και του ΑΥΡΙΟ,
βάλε ένα τέλος στο σκοτάδι του Χτες.
Βλαδίμηρε Μαγιακόοφσκι,
φόρωσε το κόκκινο τρένο
της KULTUR-PROLETARIAT,
με βιβλία, αφίσσες,
στίχους από τα ποιήματά σου
και μοίρασέ τα απλόχερα-
Δώρο δικό σου,
στα νειάτα του Αύριο,
στα νειάτα του Σύμπαντος.
Βλαντιμίρ Βλαντιμήροβιτς Μαγιακόφσκι,
Σάλπισε ΔΥΝΑΤΑ την τρομπέτα
της Εργατικής Εξουσίας.
ΔΥΝΑΤΑ!
Να ξυπνήσουν
οι κοιμισμένες συνειδήσεις !