Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΑΛΕΝ ΡΕΝΕ ΚΑΙ ΑΛΕΝ ΡΟΜΠ – ΓΚΡΙΓΙΕ
ΣΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΟΡΟΣΗΜΟ ΤΟΥ ΜΟΝΤΕΡΝΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ
«ΠΕΡΣΙ ΣΤΟ ΜΑΡΙΕΝΜΠΑΝΤ»
Ο Αλέν Ρενέ με τον Αλέν Ρομπ Γκριγιέ δημιούργησαν μια ταινία παζλ, του κατάφερε να είναι μέρος της λίστας με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, το «Πέρσι στο Μάριενμπαντ».
Πρόκειται για έναν άντρα σε ένα άδειο πολυτελές ξενοδοχείο, που προσπαθεί να θυμίσει σε μια παντρεμένη γυναίκα την ερωτική ιστορία που είχαν την προηγούμενη χρονιά στο Μάριενμπαντ και να την πείσει να φύγει μαζί του.
Η ιστορία δείχνει να αναφέρεται στη μνήμη, στο χρόνο, σε μια απλή ερωτική ιστορία, θέματα φαινομενικά υποκειμενικά, που όμως σκηνοθέτης και σεναριογράφος κατάφεραν με μαγικό τρόπο να μετατρέψουν σε εμπειρία. Κατάφεραν να αλλάξουν τις διαστάσεις της έννοιας «ταινία».
Η ταινία ήταν μια μαγική στιγμή για το μοντέρνο σινεμά. Δε θα περίμενε κανείς κάτι άλλο από έναν από τους κορυφαίους σκηνοθέτες που αποφάσισε να συνεργαστεί με έναν ιδιοφυή δημιουργό. Η ίδια τους η συνεργασία κινήθηκε σε πλαίσια ενθουσιασμού και το ένα μυαλό ήθελε να προκαλέσει έκσταση στο άλλο. Έτσι μόνο θα μπορούσε να δημιουργηθεί μια ταινία που κινείται γύρω από την έννοια του παραλόγου κι ωστόσο είναι ακόμα απτό το νόημά της.
Αυτή η σπάνια συνεργασία, κατεργάστηκε τις διαστάσεις του χρόνου, στο κινηματογραφικό μέσο. Ένα αριστούργημα ανέγγιχτο και μνημειώδες. Ορατό και αόρατο ανάμεσα σε διφορούμενα μηνύματα κι έννοιες που μπερδεύονται. Αυτά κάπου ανάμεσα στην προσωπική εκδοχή της αρχιτεκτονικής του Ρενέ, δίπλα στο ασυνείδητο που είχε έβαλε σε λέξεις ο Γκριγιέ. Διάδρομοι, προοπτικές, αδιέξοδα, καθρέφτες, αγάλματα, είδωλα, αίσθημα ιλίγγου, το φιλμ Μάριενμπαντ είναι τελικά ένας κόσμος ονείρου, ένας κόσμος πλασμένος με θαυμαστή πλαστικότητα, με γεωμετρικές διαστάσεις και ομορφιά του ασπρόμαυρου και των μορφών.
Ο Γκριγιέ είναι μάστορας στη θεμελίωση των μοτίβων και ο Ρενέ τα συνοδεύει με μυστήριο, ένταση μέσα από μια κάμερα που κάνει ανησυχητικές κινήσεις σαν ένα ζευγάρι παιδικά μάτια.
Ο Αλέν-Ρομπ Γκριγιέ και ο Αλέν Ρενέ αντέστρεψαν όρους στην καριέρα τους και κατάφεραν να αντιστρέψουν κι άλλα στοιχεία της «παραδοσιακής έβδομης τέχνης μέσα σε αυτό το φιλμ. Έφτασαν τα όρια της επιστημονικής φαντασίας κάνοντας ακόμα πιο γοητευτικό τον μοντερνισμό.
Γκριγιέ και Ρενέ έχουν μέλημα να αναζητήσουν την αλήθεια –εφόσον αυτή υπάρχει.
Ο Ρενέ είχε αναφερθεί στη συνεργασία του με τον Γκριγιέ: Ο παραγωγός μου ήταν εκείνος που μου ζήτησε να γυρίσω σε ταινία το βιβλίο του Αλέν Ρομπ Γκριγιέ «Πέρσι στο Μάριενμπαντ». Όταν το διάβασα με συγκίνησε. Ποτέ όμως δεν ακολούθησα τον τρόπο του. Εκείνο που μου τράβηξε την προσοχή την εποχή εκείνη ήταν αν μπορούσα να ακολουθήσω την πλοκή χωρίς να ακολουθώ κάποια χρονολογική σειρά κι ήταν ο Ρομπ Γκριγιέ που μου υπενθύμισε ότι και η φαντασία μας δεν υπακούει σε καμία χρονολογική σειρά.
Η ταινία θεωρήθηκε επιτομή και βραβεύτηκε με το Όσκαρ καλύτερου σεναρίου για τον Αλέν Ρομπ Γκριγιέ.
Η ανάμνηση ανήκει στην φαντασία
Δεν είναι δυνατή η επικοινωνία παρά μονάχα μέσω της μορφής.
Αν δεν υπάρχει μορφή δεν μπορείς να δημιουργήσεις συναίσθημα στον θεατή
“ALAIN ROBBE-GRILLET ”
AVANT-GARDE ΤΑΙΝΙΑ
του ALAIN ROBBE-GRILLET
σεναριογράφου του αριστουργηματικού “ΠΕΡΥΣΙ ΣΤΟ ΜΑΡΙΕΝΜΠΑΝΤ”
Με την εκπληκτική ερμηνεία του Jean-Louis Trintignan
“THE MAN WHO LIES”
ΑΠΟ 11/8 ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
