Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ποιους ενοχλούν τα πανό του ΚΚΕ στην Ακρόπολη;

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Το μήνυμα στάλθηκε με τον πλέον συμβολικό αλλά και ηχηρό τρόπο. Τα γιγαντοπανό του ΚΚΕ από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης με το σύνθημα «Όχι στον πόλεμο, καμιά συμμετοχή, όχι στις βάσεις του θανάτου», συμβολίζουν την Ελλάδα που δεν σκύβει το κεφάλι στον ιμπεριαλισμό, που αντιστέκεται στην μετατροπή της χώρας σε απέραντο αμερικανονατοικό στρατόπεδο. Που αρνείται να γίνει κρέας για τα κανόνια του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ακρόπολη, το εμβληματικότερο μνημείο της χώρας και σύμβολο του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, στολίζεται με την υπογραφή του ΚΚΕ, το σφυροδρέπανο και τις κόκκινες σημαίες. Ανάλογες συμβολικές κινήσεις είχαν γίνει τον Αύγουστο του 2004 ενόψει της επίσκεψης του αμερικανού ΥΠΕΞ Κόλιν Πάουελ, το 2010 με το σύνθημα «Λαοί της Ευρώπης ξεσηκωθείτε» γραμμένο σε ελληνικά και αγγλικά, το 2012 με πανό που έγραφαν «Κάτω η Δικτατορία Μονοπωλίων-Ευρωπαϊκής Ένωσης», το 2015 με μήνυμα υπέρ των προσφύγων και το 2019 ενάντια στην απαράδεκτη συμφωνία των Πρεσπών.

Όπως και τότε, έτσι και σήμερα τα γνωστά φερέφωνα της κυβέρνησης, οι συνήθεις γραφικοί αντικομμουνιστές, θα «πιάσουν δουλειά» παριστάνοντας τους θιγμένους από την πράξη αυτή του ΚΚΕ.

Ενοχλούνται από τα πανό του ΚΚΕ, αλλά όχι από την άθλια τσιμεντοποίηση- «έργο» του Υπουργείου Πολιτισμού – της Ακρόπολης. Σκούζουν και φωνασκούν για τα σφυροδρέπανα στον Ιερό Βράχο, αλλά σφυρίζουν αδιάφορα όταν ο Παρθενώνας γίνεται φόντο για φωτογραφήσεις διασημοτήτων και επιδείξεις μόδας.

Αυτό που πραγματικά τους ενοχλεί είναι το περιεχόμενο, το μήνυμα που στέλνεται και όχι η πράξη καθεαυτή. Τους ενοχλεί ότι το μήνυμα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τις αμερικανονατοικές βάσεις ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο μέσα από ενα παγκόσμιας εμβέλειας μνημείο.

Αν είναι κάτι που δυσφημεί και ντροπιάζει τη χώρα, αυτό δεν είναι οι πράξεις αντίστασης και οι κινητοποιήσεις του λαού, αλλά η πολιτική της κυβέρνησης και των αστικών κομμάτων που υπογράφουν και ψηφίζουν κατάπτυστες και επικίνδυνες συμφωνίες, όπως η Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις στρατιωτικές Βάσεις.

«Τσε Γκεβάρα, πρεσβευτής της Επανάστασης», του Νίκου Μόττα