Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης //
Εφτά εκατομμύρια τετρακόσιες ενενήντα τρεις χιλιάδες (7.493.000) Σουηδοί καλούνται να ψηφίσουν στις εκλογές της Κυριακής νέα κυβέρνηση και πρωθυπουργό. Πάνω από 500.000 ξένοι πολίτες θα ψηφίσουν στις δημοτικές και Νομαρχιακές εκλογές που γίνονται ταυτόχρονα στις 9 Σεπτεμβρίου.
Τα βλέμματα και της υπόλοιπης Ευρώπης είναι στραμμένα σε αυτές τις εκλογές λόγω του ιδιαίτερου ενδιαφέροντος με την ραγδαία άνοδο της Ακροδεξιάς. Πολλά δημοσιεύματα στον ελληνικό και διεθνή τύπο περιγράφουν και αναλύουν τα πιθανά σενάρια που θα προκύψουν μετά από ένα νικηφόρο αποτέλεσμα του κόμματος των « Σουηδών Δημοκρατών».
Στην Γερμανία γράφουν οι εφημερίδες ότι πέφτει το τελευταίο προπύργιο της ευμάρειας. Στην Αγγλία ότι έρχεται η ώρα της Swedxit. Στην Αμερική αν θα γίνει τώρα εμφύλιος…
Κάποιοι πολιτικοί που αποπνέουν τα ίδια ιδεολογικά χαρακτηριστικά όπως ο Σαλβίνι της Λέγκιας στην Ιταλία, δεν κρατιούνται από την χαρά τους και έχουν ήδη έχουν στείλει τις ευχές τους στον αρχηγό του κόμματος των « Σουηδών Δημοκρατών». Jimmi Åkesson.
To κόμμα τους ιδρύθηκε το 1988 από ναζιστές, μπήκε στην Βουλή το 2010 και από τότε κάνει τα πάντα για να δείξει πως δεν έχει σχέση με το παρελθόν, διαγράφοντας και παίρνοντας απόσταση από όσα μέλη και στελέχη του δείχνουν ανοιχτά την προτίμησή τους στον φασισμό.
Προσπαθεί να γίνει ένα «καθωσπρέπει» Συντηρητικό Εθνικιστικό αλλά και να δείχνει αντισυστημικό κόμμα, εναντίον της ΕΕ αλλά υπέρ του ΝΑΤΟ.
Στην Σουηδία οι εκλογές έχουν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Σημειώνουμε εδώ ότι το εκλογικό σύστημα είναι η Απλή αναλογική αλλά με όριο 4% για την είσοδο στην Βουλή, γεγονός που αποκλείει τις άλλες φωνές να ακουστούν στην Βουλή και βεβαίως ευνοεί την ψηφοκλοπή από τα μεγάλα κόμματα.
Κάθε κόμμα μετρά τα ποσοστά του αλλά ταυτόχρονα, άτυπα, προσμετράται και το σύνολο των ποσοστών που παίρνουν τα δυο μπλοκ των κομμάτων που είναι στην Βουλή, το «κόκκινο» και το “μπλε”, που είναι διαμορφωμένα από την δεκαετία του ‘70.
Στο «κόκκινο» βρίσκονται παραδοσιακά το Σοσιαλδημοκρατικό και το αυτοαποκαλούμενο Αριστερό κόμμα που μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’90 λεγόταν Αριστερό κόμμα- Κομμουνιστές. Τα τελευταία χρόνια μπήκε και η πράσινη νότα στο μπλοκ που λέγεται πια «κοκκινοπράσινο».
Το «μπλε» μπλοκ απαρτίζεται από τέσσερα αστικά κόμματα το Συντηρητικό, το Κέντρο, τους Φιλελεύθερους και τους Χριστιανοδημοκράτες με την σειρά της δύναμης που διαθέτουν.
Σύμφωνα με τα συνολικά ποσοστά των μπλοκ, προδιαγράφεται και ποιά κόμματα έχουν την πλειοψηφία στην Βουλή και θα σχηματίσουν κυβέρνηση αφού το “Αριστερό” πάντα δίνει ψήφο ανοχής στις Σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις.
Όλα αυτά μέχρι που η Ακροδεξιά πήρε ποσοστό 13% στις εκλογές του 2014 και χάλασε την ισορροπία των μπλοκ. Έτσι η απερχόμενη κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών και Πράσινων με την βοήθεια των “Αριστερών” ήταν μεν το μεγαλύτερο μπλοκ αλλά κυβέρνηση μειοψηφίας.
Έπρεπε μόνιμα να συνδιαλέγεται με τους «Μπλε» για λύσεις συμβιβαστικές και οι «Μπλε» να συμφωνούν με τους Ακροδεξιούς και να καταψηφίζουν όταν δεν επιτυγχάνονταν συμβιβασμός.
Η πολιτισμένη συμφωνία κυρίων του πάντα λογικού και έτοιμου για διάλογο πολιτικού σκηνικού έχει διαταραχθεί μπροστά και στο ενδεχόμενο η Ακροδεξιά να συγκεντρώσει γύρω στο 20% των ψήφων, κόβοντας ψήφους από όλα τα παραδοσιακά κόμματα. Άλλες σφυγμομετρήσεις την φέρνουν ακόμη και πρώτο κόμμα.
Όποιος όμως θα είχε την υπομονή να παρακολουθήσει τις προεκλογικές συζητήσεις στην τηλεόραση που γίνονται πολιτισμένα, χωρίς φωνές, συγκρούσεις, διακοπές και πάντα μέσα στο χρόνο που επιβάλλουν οι δημοσιογράφοι θα ήταν αδύνατον να ξεχωρίσει κάποια φωνή που μιλάει για την κατάσταση και τα δίκια των εργαζομένων.
Οι τόνοι υψώθηκαν μόνο όταν γινόταν συζήτηση για το μεταναστευτικό όπου τα εφτά κόμματα ή υπόσχονται ή ζητούν καλύτερη πολιτική και το Ακροδεξιό ζητά περίπου να φύγουν οι περισσότεροι κακοί μετανάστες και να μείνουν μόνο οι καλοί με «Σουηδικά» εθνικιστικά κριτήρια. Ήταν τόσο εξοργιστική η στάση του αρχηγού του κόμματος όταν δήλωνε πως “στους ξένους είναι μεγαλύτερη η ανεργία επειδή δεν είναι Σουηδοί”, που η Διοίκηση της Κρατικής τηλεόρασης έβγαλε ανακοίνωση παίρνοντας απόσταση από την ρατσιστική αυτή δήλωση.
Τι θα γίνει την επόμενη μέρα; « Δεν πρόκειται να συμπράξουμε με ένα ρατσιστικό και με ρίζες ναζιστικές κόμμα», λέει ο απερχόμενος πρωθυπουργός Σοσιαλδημοκράτης Λεβέν. « Δεν θα ζητήσουμε συνεργασία με ένα κόμμα που ασχολείται μόνο με το μεταναστευτικό» λένε οι «Μπλε». « Αν οι Σουηδοί δημοκράτες δεν θέλουν όμως να κυβερνήσει ο Λεβέν τότε πρέπει να ψηφίσουν εμάς για τον σχηματισμό κυβέρνησης χωρίς ανταλλάγματα» προσθέτουν με νόημα.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Σουηδίας («κατεβαίνει» μετά από πολλά χρόνια με δικά του ψηφοδέλτια), που όλα δείχνουν πως δεν θα μπει στην Βουλή, έχει ήδη τοποθετηθεί, δηλώνοντας πως και αυτές οι εκλογές δεν πρόκειται να δώσουν λύση στα προβλήματα της εργατικής τάξης, όποιος συνδυασμός και να επικρατήσει.
Στόχος του είναι η ανάπτυξη της ταξικής πάλης στους χώρους δουλειάς, η κατάκτηση θέσεων στα Συνδικάτα, για να ανοίξει ο δρόμος για την οριστική λύση των προβλημάτων που είναι μόνο ο Σοσιαλισμός.
________________________________________________________________________________________________
Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία
