Στις 7 Φεβρουαρίου 1964 πεθαίνει ο Σοφοκλής Βενιζέλος. Δευτερότοκος γιος του Ελευθερίου Βενιζέλου, βουλευτής, υπουργός. Γεννήθηκε το 1894.
Το όνομά του είναι γραμμένο σε όλες τις μαύρες σελίδες της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Η πρώτη υπηρεσία που πρόσφερε στην αντίδραση ήταν το 1936 με την υπονόμευση του Συμφώνου μεταξύ του Παλλαϊκού Μετώπου και των Φιλελευθέρων για την αποτροπή της δικτατορίας. Στη συνέχεια υποστήριξε τον Μεταξά και συμμετείχε στην προετοιμασία της «4ης Αυγούστου».
Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από την τριπλή κατοχή, από τη θέση του υπαρχηγού του κόμματος των Φιλελευθέρων διακρίθηκε στον αντικομμουνισμό και τις καλές υπηρεσίες στους Βρετανούς κατακτητές. Διαπραγματεύτηκε την ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και αποδέχθηκε τη συμμετοχή της χώρας στον πόλεμο της Κορέας.
Το 1956 ζητεί από το βασιλιά να προχωρήσει σε συνταγματικό πραξικόπημα με την επίκληση του «κομμουνιστικού κινδύνου».
Λίγο πριν το θάνατό του, ως αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Ενωσης Κέντρου, τηλεγραφούσε στον Αγγλο συνάδελφο του: «Υπολογίζομεν σοβαρώς εις τας συμβουλάς των αληθινών φίλων μας όλου του δυτικού κόσμου και ιδιαιτέρως των εν Αγγλία»…
