Ασφυκτικά γεμάτο το ΣΕΦ, αποδείχτηκε πολύ μικρό για να χωρέσει μια τέτοιας απήχησης εκδήλωση. Η προσέλευση του κόσμου εντυπωσιακή, η θύρες γέμιζαν η μία μετά την άλλη, πλημμύρισε ο αγωνιστικός χώρος, και από τα μεγάφωνα να ακούγεται «Καθόμαστε όπου βρούμε» και δεν υπήρχε θέση, δεν υπήρχε χώρος να κάτσει, να σταθεί κάποιος. Τα σκαλοπάτια στα διαζώματα και αυτά γεμάτα.
Χαρακτηριστικό είναι ότι ενώ οι διοργανωτές είχαν προβλέψει να είναι κλειστές οι θύρες πίσω από τη σκηνή, όμως ήταν τόσο ο κόσμος που φύγαν τα κόκκινα καλύμματα και μέσα σε λίγα λεπτά γεμίσαν και εκεί οι κερκίδες.
Όπως γράφει ο 902: «Ήταν χιλιάδες αυτοί που που πήγαν στο ΣΕΦ να πουν το δικό τους «ευχαριστώ» σε έναν από τους κορυφαίους της ελληνικής μουσικής. Να σμίξουν τις φωνές τους με τους σπουδαίους ερμηνευτές σε τραγούδια αγαπημένα, σε τραγούδια που έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές, που έχουν σημαδέψει μεγάλες στιγμές. Τραγούδια που κρατάνε ανοιχτό το παράθυρο στο όνειρο, τραγούδια που μας ανεβάζουν λίγο ψηλότερα..
Το Στάδιο πλημμύρισε από μουσική…. Το ΣΕΦ παλλόταν σε μια ιστορική συναυλία που μετά από χρόνια θα λέμε «ήμουν και εγώ εκεί».
Και το χειροκρότημα ανάμεσα στα τραγούδια όλο και δυνάμωνε… Από το «Μάνα μου Ελλάς» και το «Αυτόν τον κόσμο τον καλό» και τη «Χοντρομπαλού», σε τραγούδια – ύμνους για τους αγώνες του λαού μας. «Νυν και αεί» από τον ομώνυμο δίσκο σε στίχους του Νίκου Γκάτσου, «Σαββατόβραδο στην Καισαριανή» με τους λογοκριμένους στίχους: «Τις βραδιές συνθήματα γράφαμε στους τοίχους, πέφταμε φωνάζοντας κάτω οι Γερμανοί». Αλλά και το «Προσκύνημα», το τραγούδι που προστέθηκε στις παραστάσεις του «Μεγάλου μας Τσίρκου» μετά τη Μεταπολίτευση για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου.
Και τα χειροκροτήματα μπλέκονταν με τις μελωδίες και τα τραγούδια. Και ο ένας μετά τον άλλο από τους σπουδαίους ερμηνευτές, την Δήμητρα Γαλάνη, τον Μανώλη Μητσιά, την Νατάσσα Μποφίλιου, τον Γιώργο Νταλάρα, τον Μίλτο Πασχαλίδη και την Ηρώ Σαΐα έπαιρναν τη θέση τους και ερμήνευαν μοναδικά δείχνοντας την εκτίμηση και τον σεβασμό τους στον μαέστρο απολαμβάνοντας και οι ίδιοι αυτήν τη βραδιά. Και ο Σταύρος Ξαρχάκος αεικίνητος πάνω στη σκηνή να διευθύνει.
Σειρά πήραν αγαπημένα τραγούδια από την αρχή κιόλας της δημιουργικής του διαδρομής, όπως «Τα τρένα που φύγαν», «Άσπρη μέρα και για μας», «Όνειρο δεμένο»… Αλλά και τραγούδια σημαδεμένα από τη φωνή του Νίκου Ξυλούρη, όπως το «Έβαλε ο Θεός σημάδι», «Πώς να σωπάσω», «Γεια σου χαρά σου Βενετιά» και βέβαια τραγούδια από το εμβληματικό «Ρεμπέτικο». «Στου Θωμά το μαγαζί», «Το δίχτυ».
Έπαιξαν οι μουσικοί: Νεοκλής Νεοφυτίδης (πιάνο), Βασίλης Δρογκάρης (ακορντεόν), Ηρακλής Ζάκκας (μπουζούκι, μαντολίνο), Δημήτρης Ρέππας (μπουζούκι, μαντολίνο), Παντελής Ντζιάλας (ηλεκτρική και ακουστική κιθάρα), Αλέξανδρος Καψοκαβάδης (κλασική κιθάρα, νυκτά έγχορδα), Γιώργος Παππάς (λαούτο, νυκτά έγχορδα), Βαγγέλης Πασχαλίδης (σαντούρι), Γιάννης Δίσκος (πνευστά), Στέφανος Χατζηαναγνώστου (φλάουτο), Δημήτρης Καζάνης (βιολί), Χάρης Κελλάρης (ηλεκτρικό μπάσο), Τάκης Βασιλείου (ντραμς, κρουστά).
Την ηχοληψία έκαναν οι Γιώργος Κορρές, Γιώργος Κολεβέντης, Αντώνης Ζαχόπουλος, ενώ τον φωτισμό η Μαρία Αθανασοπούλου.
Ξεχωριστές στιγμές της συναυλίας ήταν ο τρόπος με τον οποίο αποδόθηκε το «Ήτανε μια φορά» με τους σπουδαίους μουσικούς να αναλαμβάνουν και χρέη ερμηνευτών και το «Καίγομαι – καίγομαι», στο οποίο όλο το Στάδιο συνόδευε το τραγούδι με ανοιχτούς τους φακούς των κινητών του… Αλλά και το «Εμείς που μείναμε» που ερμήνευσαν όλοι μαζί.
Εμείς που μείναμε
στο χώμα το σκληρό
για τους νεκρούς θ’ ανάψουμε λιβάνι
κι όταν χαθεί μακριά το καραβάνι
του χάρου του μεγάλου πεχλιβάνη,
στη μνήμη τους θα στήσουμε χορό.
Εμείς που μείναμε
θα τρώμε το πρωί
μια φέτα από του ήλιου το καρβέλι,
ένα τσαμπί σταφύλι από τ’ αμπέλι
και δίχως πια του φόβου το τριβέλι,
μπροστά θα προχωράμε στη ζωή.
Εμείς που μείναμε
θα βγούμε μια βραδιά
στην ερημιά
να σπείρουμε χορτάρι
και πριν για πάντα
η νύχτα να μας πάρει
θα κάνουμε τη γη προσκυνητάρι
και κούνια για τ’ αγέννητα παιδιά.
Με το τέλος της συναυλίας ο Δ. Κουτσούμπας ανέβηκε στη σκηνή και πρόσφερε στον Στ. Ξαρχάκο έναν πίνακα του κομμουνιστή εικαστικού Γιώργη Βαρλάμου από τα περίφημα «Αγριολούλουδά» του, επαναλαμβάνοντας για μια ακόμα φορά ένα θερμό και μεγάλο ευχαριστώ στον μεγάλο δημιουργό που προσέφερε και συνεχίζει να προσφέρει στον τόπο.
«Κι άλλο, κι άλλο» ήταν η επιταγή του κόσμου που γέμισε από άκρη σε άκρη το ΣΕΦ και πράγματι οι καλλιτέχνες δεν τους χάλασαν χατίρι… Και όλοι μαζί γίναμε μια φωνή τραγουδώντας τη «Φτωχολογιά», την «Άπονη ζωή» και την «Υπομονή»…
Ανάμεσα σε αυτούς με τους οποίους συναντήθηκε ο Δημήτρης Κουτσούμπας ήταν ο σκηνοθέτης Κώστας Φέρρης, ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής Μίμης Δομάζος και ο κινηματογραφιστής Νίκος Καβουκίδης».
.
