Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Τα χρόνια ανάμεσα» του Βασίλη Τσιράκη

 

tsirakis

 

Τα χρόνια ανάμεσα

Τσιράκης Βασίλης

Σελ.: 320

Σχήμα: 14 x 21

ISBN: 978-960-499-167-9

Τιμή: 13,90 €

Τιμή online: 12,64 €

 

Από την πολυεθνική Σελανίκ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στη Σαλονίκη του Μεσοπολέμου και των πρώτων χρόνων της Κατοχής.

Ένα μυθιστορηματικό πανόραμα της Θεσσαλονίκης από τον ερχομό των προσφύγων το 1922 ως τον διωγμό των εβραίων το 1943.

Μια τοιχογραφία που ανακαλώντας τα μεγάλα γεγονότα της εποχής, όπως την ανταλλαγή πληθυσμών, την κρίση του ’29-’30, τον εμπρησμό του Κάμπελ, τον Μάη του ’36, την επιστράτευση και τα τρένα για το Άουσβιτς, μας ταξιδεύει ως το Βερολίνο του Μεσοπολέμου, τη Μόσχα των μετεπαναστατικών χρόνων και τη Βαρκελώνη του ισπανικού εμφυλίου.

Η Δάφνη, η Σμαρώ, ο Στέφανος, ο Ελιάν και ο Αλέξανδρος δένονται, συνειδητά ή όχι, με την ιστορία του καιρού τους, υφίστανται τις συνέπειές της και προσπαθούν να επιδράσουν στην εξέλιξή της.

Η γυναικεία χειραφέτηση συναντά το ρεμπέτικο του Μεσοπολέμου μέσα από προσδοκίες, συγκρούσεις και ανατροπές, σε εποχές σκληρές από τις οποίες περνούν διακριτικά οι φιγούρες του Γληνού και του Καζαντζάκη, του Πασαλίδη και του Ζαχαριάδη, αλλά και του Ναζίμ Χικμέτ και του Έρνεστ Χέμινγουεϊ.

Απόσπασμα από το βιβλίο:

Με τη Σμαρώ απαντιόταν κάθε Σάββατο απόγευμα σ’ ένα μικρό καφωδείο κάτω από την Ηλεκτρική, εκεί μάθαινε από πρώτο χέρι όλα τα καθέκαστα του τριτάξιου Διδασκαλείου θηλέων, όπου «αι νέαι εδιδάσκοντο πως να γίνουν καλαί διδασκάλισσαι, ενάρετοι σύζυγοι και χρησταί μητέραι, καθοδηγούσαι τα μέλη της οικογενείας των εις την οδόν της πατροπαραδότου αρετής», μα σήμερα η Σμαρώ είχε πολλά να του πει, ένας από τους καθηγητές της εισήγαγε πρωτοποριακές μεθόδους διδασκαλίας και νέα ήθη στο διδασκαλείο, μα ο Ελιάν δεν έδωσε σημασία, τι πρωτοποριακό μπορεί να διδάξει ένας αστός παιδαγωγός και έβγαλε από την εσωτερική τσέπη του σακακιού του το Ριζοσπάστη, στο πρωτοσέλιδό του ο Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν θεμελίωνε το υπόγειο μετρό της Μόσχας, σου δίνω το λόγο μου πως κάποτε θα κάνουμε μαζί αυτό το ταξίδι και άρχισε να της μιλά για τα νέα ήθη στη Μόσχα όπου οι ερωτευμένοι φιλιόνταν ελευθέρα στις πλατείες, μα ο εβραίος ιδιοκτήτης του καφωδείου τους διέκοψε μεταφέροντας τους με το έτσι θέλω στην Πετρούπολη όπου είχε ζήσει ο Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι, σαν σήμερα 24 Απρίλη του 1840 γεννήθηκε ο μεγάλος αυτός ρώσος συνθέτης και προς τιμήν του θα ακούσουμε τον Καρυοθραύστη, μπαλέτο σε δύο πράξεις που το λιμπρέτο του βασίστηκε στη διασκευή του ομώνυμου παραμυθιού από τον Αλέξανδρο Δουμά και απίθωσε με ευλάβεια την πλάκα στο γραμμόφωνο, οι νότες ξεχύθηκαν στον αέρα σαν κοπάδι μέλισσες και πετώντας ως την ακροθαλασσιά ενώθηκαν με την ανάσα της ακίνητης θάλασσας, ο Ελιάν και η Σμαρώ οδήγησαν τα βήματα τους στην ακρογιαλιά σχολιάζοντας ψιθυριστά τον άδικο χτεσινό τουφεκισμό του αεροπόρου Ρέππα που χάριν μιας αρμενοπούλας είχε κηρυχθεί λιποτάκτης, ακολουθώντας το φεγγάρι άφηναν νωπά τα αποτυπώματά τους πάνω στην αμμουδιά, ώσπου κάποια στιγμή τα χνάρια τους μπλέχτηκαν και στην άμμο άρχισαν να σχηματίζονται ακανόνιστα σχήματα που κάποιος ζωγράφος θα έπαιρνε όρκο πως έμοιαζαν με τα φτερά του έρωτα.