Ενθυμούμενοι την αποστροφή του Λορέντζου Μαβίλη στη Βουλή το 1911, «Χυδαία γλώσσα δεν υπάρχει· υπάρχουσι χυδαίοι άνθρωποι», ψάξαμε να βρούμε πόσο χυδαία είναι η λέξη «παπαριά» όπως πολλοί ωρύονται.
Καταρχήν ρίξαμε μια ματιά στο λεξικό Τριανταφυλλίδη:
παπαριά η [paparjá] Ο24 (συνήθ. πληθ.) : (λαϊκ.) λόγια ψεύτικα, ανοησίες, ψέματα: Ποιος σου τις είπε αυτές τις παπαριές;
Στραφήκαμε και σε πιο σύγχρονες και «ειδικές» πηγές, το έγκυρο slang.gr σε ό,τι αφορά την αργκό:
Η παπαριά είναι δέντρο επί του οποίου φυτρώνουν παπάρες (άλλως: «παπάρια»). Ευδοκιμεί ιδιαίτερα στον Μεσογειακό χώρο, είναι πολύ ανθεκτική και παραγωγική, οι δε καρποί της έχουν γεύση όξινη, στυφή και προκαλούν δυσπεψία, ενίοτε δε και νευρικό γέλωτα.
Το δέντρο, καίτοι οπωροφόρο, χαρακτηρίζεται ως ζιζάνιο. Παρόλες όμως τις εκάστοτε προσπάθειες για την εξαφάνισή του, αναπτύσσεται ολοένα και περισσότερο. Οι παπάρες ή τα παπάρια ομοιάζουν με τους όρχεις του ανδρός, εξ ου και μια από τις πολλές ονομασίες των τελευταίων (πχ. στην κλασική έκφραση «σε γράφω στα παπάρια μου»).
Η παπαριά μπορεί να διατηρηθεί σε μέγεθος μπονζάι ή σε μέγεθος θάμνου, συνήθως όμως αφήνεται να αναπτυχθεί τόσο ώστε να μπορεί να παίρνει καλλωπιστικά επί των οδών των πόλεων σχήματα (παπαριά η καμαρωτή).
Επειδή η παπαριά είναι εξαιρετικά διαδεδομένο φυτό, η ονομασία της (κυρίως δε, αυτή του καρπού της) έχει περάσει πια στην καθομιλουμένη και δη στη σλανγκ, σημαίνοντας κάτι το άκρως ευτελές, συνηθισμένο, ανούσιο και γελοίο (βλ. παράδειγμα).
Η λέξεις είναι για να αποκαλύπτουν την αλήθεια των πραγμάτων. Όποιος φοβάται ή θέλει να κρύψει την αλήθεια, ενοχοποιεί τις λέξεις.
Ναπολέων Σουκατζίδης Το μεγαλείο ενός αγωνιστή της Αντίστασης, του Θέμου Κορνάρου
