Το διπλό αντεργατικό στίγμα των «νόμων Αχτσιόγλου-Βρούτση»

Γράφει ο Γιώργος Μουσγάς //

Οι νόμοι 4512/2018 και 4564/2018 ονομάστηκαν «Νόμοι Αχτσιόγλου-Βρούτση» καθώς αποτυπώνουν τη θεσμική σύμπλευση των μνημονιακών συγκυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στο αντεργατικό οπλοστάσιο. Με το νόμο 4512 η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου κατάφερε να ξεπεράσει τον αλήστου μνήμης υπουργό Εργασίας Κωνσταντίνο Λάσκαρη της πρώτης μεταπολιτευτικής κυβέρνησης της ΝΔ στο χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος. Ενώ με το νόμο 4564 έθεσε σε εφαρμογή τις «Διατάξεις για τον κατώτατο μισθό», του ν.4172/2013 του Γιάννη Βρούτση, υπουργού Εργασίας της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με τον οποίο καταργούνται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις!

Η απαγόρευση της πάλης των …τάξεων!

Στις 5.3.1976, ο, τότε, Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων έδωσε συνέντευξη Τύπου ζητώντας από την, τότε, κυβέρνηση της ΝΔ υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, να πάρει θέση «για τις απεργίες που εκδηλώνονται και για τις μισθολογικές απαιτήσεις που διατυπώνονται», ισχυριζόμενος ότι οι βιομήχανοι δεν έχουν κέρδη, ενώ κάνουν επενδύσεις! Έξι μέρες μετά (11.3.1976) ο, τότε, υπουργός Συντονισμού Παναγιώτης Παπαληγούρας μιλώντας σε συνεστίαση επιστημόνων, δήλωσε: «(Η κυβέρνηση) δε θα επιτρέψει την κατάχρηση των ελευθεριών (σ.σ. των συνδικαλιστικών) εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Κατάχρηση που εκδηλώνεται τελευταία με ένα κύμα αδικαιολόγητων απεργιακών και άλλων διαλυτικών, της κοινωνικής συνοχής, εκδηλώσεων».

Και στις 29.3.1976 ο αλήστου μνήμης υπουργός Απασχόλησης Κωνσταντίνος Λάσκαρης (1918-1989) έφερε το νομοσχέδιο «Περί Επαγγελματικών σωματείων και ενώσεων και διασφαλίσεως της συνδικαλιστικής ελευθερίας», που καταχωρήθηκε ως ο περιβόητος ν. 330 (ΦΕΚ Α΄ 129/29.5.1976).

Ήταν ένα από τα πιο αντεργατικά νομοθετήματα που γνώρισε ο τόπος. Συνάντησε εξ αρχής την αντίθεση όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης και των εργαζομένων, πλην της φιλοκυβερνητικής, τότε, διοίκησης της ΓΣΕΕ, η οποία περιορίστηκε να υποβάλει ορισμένες δευτερεύουσας σημασίας τροποποιήσεις. Ο ν. 330 περιόριζε δραστικά το δικαίωμα της απεργίας, κατοχύρωνε την ανταπεργία (λοκ άουτ), νομιμοποιούσε τη συγκρότηση απεργοσπαστικών μηχανισμών και, κυρίως, απαγόρευσε την «πολιτική απεργία».

Ο Κ. Λάσκαρης, υπερασπιζόμενος το νομοσχέδιο, χαρακτήρισε «αυθάδη και ιταμή» την αξίωση για απόσυρσή του, ενώ δήλωσε στους δημοσιογράφους: «Δεν θα επιτρέψομεν την πάλην των τάξεων»!

Σε ανακοίνωσή της, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ (3.4.1976) επισήμανε πως το νομοσχέδιο «καταργεί ουσιαστικά το δικαίωμα της απεργίας, κατοχυρώνει την ανταπεργία της εργοδοσίας και δεν προστατεύει τις συνδικαλιστικές ελευθερίες».

Η συζήτηση στη Βουλή για το ν.330 άρχισε στις 24.5.1976. Την ίδια μέρα άρχισε 48ωρη απεργία των εργαζομένων στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, την οποία κήρυξαν πρωτοβάθμια σωματεία και ομοσπονδίες, ενώ δεκάδες χιλιάδες απεργοί πραγματοποιούν μεγάλη και μαχητική πορεία στην Αθήνα. Ομως, η κυβέρνηση κράτησε για τη δεύτερη μέρα της απεργίας (στις 25 του Μάη) το σχέδιο για τη δολοφονική επίθεση της Αστυνομίας κατά των απεργών: Ένας νεκρός, 75 τραυματίες και 100 συλλήψεις.

Κι όμως ο ν.330/1976 -που καταργήθηκε με το ν. 1264- προέβλεπε (άρθρο 34) ότι «η απεργία αποφασίζεται υπό της συνελεύσεως των μελών, θεωρουμένης ως εν απαρτία τελούσης κατά την δευτέραν σύγκλησίν της, εάν δεν επετεύχθη απαρτία κατά την πρώτην εφ’ όσον παρίσταται το ¼ του όλου αριθμού των εχόντων το δικαίωμα ψήφου μελών».

Δηλαδή η απόφαση –με τους, τότε, βέβαια όρους- για απεργία χρειαζόταν απαρτία από το ¼ και όχι το ½ των τακτοποιημένων μελών των σωματείων, που όρισαν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και οι δανειστές με το νόμο 4512/2018!

Απεργοκτόνα ρύθμιση μνημονιακής έμπνευσης

Η νέα αντιαπεργιακή ρύθμιση καταχωρήθηκε ως άρθρο 211 στο ν. 4512/2018 (ΦΕΚ Α΄5/17.1.2018) στις «Ρυθμίσεις για την εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων του Προγράμματος Οικονομικής Προσαρμογής και άλλες διατάξεις», το οποίο περιλαμβάνει δεκάδες από τα προαπαιτούμενα για το κλείσιμο της 3ης «αξιολόγησης» του 3ου μνημονίου.

Το άρθρο 211 προβλέπει: «Ειδικά για τη συζήτηση και τη λήψη απόφασης κήρυξης απεργίας απαιτείται η παρουσία τουλάχιστον του ενός δευτέρου (1/2) των οικονομικά τακτοποιημένων μελών».

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στην αγόρευσή του στη Βουλή (15.1.2018) υπερασπίστηκε την κατάπτυστη αντιαπεργιακή τροπολογία με το επιχείρημα: «Σκεφτείτε τι θα συνέβαινε τα τρία τελευταία χρόνια αν παρέμεναν αυτοί εδώ στις θέσεις διακυβέρνησης σε σχέση με τα εργασιακά».

Ο πρωθυπουργός εννοούσε την προηγούμενη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Θέση της ΝΔ -που επανέλαβε στη Βουλή ο πρόεδρός της Κυριάκος Μητσοτάκης– είναι ότι για τη λήψη απόφασης υπέρ της απεργίας απαιτείται η σύμφωνη γνώμη του 50%+1 των εργαζομένων. Αρχικά η ΝΔ δια του αντιπροέδρου Αδ. Γεωργιάδη είχε υποστηρίξει ότι θα ψήφιζε την απεργοκτόνα ρύθμιση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά προχώρησε, τελικά, στην απαράδεκτη πρότασή της καταψηφίζοντας το σχετικό άρθρο.

Μετά από αίτημα του ΚΚΕ έγινε ονομαστική ψηφοφορία. Σε σύνολο 295 βουλευτών, «υπέρ» επί της αρχής του νομοσχεδίου ψήφισαν 154 βουλευτές και «κατά» 141. (Η 154η ψήφος ήταν της ανεξάρτητης –και ανεξαρτητοποιηθείσης απ’ την Ένωση Κεντρώων- βουλευτή Θ. Μεγαλοοικονόμου, η οποία στη συνέχεια προσχώρησε στο ΣΥΡΙΖΑ). Για το αντιαπεργιακό άρθρο 211, «υπέρ» ψήφισαν 155 (η 155η ψήφος ήταν του ανεξάρτητου βουλευτή Χ. Θεοχάρη), 134 «κατά» και 5 «παρών» ανήκουν στους βουλευτές του Ποταμιού (απουσίαζε ο Σπ. Δανέλης).

Το ξερό «Όχι» της Αχτσιόγλου

Η απάντηση στο νέο αντιαπεργιακό έκτρωμα δόθηκε δόθηκε με την κινητοποίηση το απόγευμα της 9ης Γενάρη 2018, που κατατέθηκε το αντιλαϊκό πολυνομοσχέδιο και στις 15 Γενάρη 2018, που ψηφίστηκε.

Συλλαλητήρια έγιναν στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και πολλές άλλες πόλεις με κεντρικό σύνθημα: «Την απεργία δεν θα την καταργήσετε ό,τι νόμο κι αν ψηφίσετε».

Στην Αθήνα, όταν η πορεία έφτασε έξω από το υπουργείο, οι εκπρόσωποι των εργαζομένων απαίτησαν να ανοίξουν τα κατεβασμένα ρολά και να συναντήσουν την πολιτική του ηγεσία. Καθώς το αίτημά τους έμεινε χωρίς απάντηση, άνοιξαν οι ίδιοι τις πόρτες.

Φωνάζοντας συνθήματα όπως «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και όχι τα κέρδη του κεφαλαιοκράτη» και «Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά», απέδωσαν στο υπουργείο την επωνυμία που αρμόζει στα «έργα και τις ημέρες» του: «Υπουργείο ΔΝΤ – ΕΕ – εργοδοσίας».

Παράλληλα, ανάρτησαν γιγαντοπανώ στην πρόσοψή του με το σύνθημα «Κυβέρνηση – μεγάλο κεφάλαιο – ΕΕ ακούστε το καλά: Κάτω τα ξερά σας από την απεργία. Είναι εργατικό δικαίωμα». Το ίδιο μήνυμα άφησαν γραμμένο και στον τοίχο έξω από το υπουργείο.

Αντιπροσωπεία των Ομοσπονδιών και των Σωματείων, ανεβαίνοντας στο υπουργείο, απαίτησε από την υπουργό Εργασίας, Εφη Αχτσιόγλου, και την αναπληρώτρια υπουργό, Θεανώ Φωτίου, να παρθεί πίσω η απεργοκτόνα ρύθμιση.

Ένα ξερό «Όχι» ήταν η απάντηση της ΄Εφης Αχτσιόγλου στο αίτημα των συνδικαλιστών να αποσυρθεί η αντιαπεργιακή ρύθμιση.

Ανάμεσα σε αυτούς που ανέβηκαν μέχρι το γραφείο της υπουργού ήταν και ο Δήμος Κουμπούρης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Ελλάδας ΙΚΑ. «Είστε νέοι άνθρωποι και καταδικάζετε τη γενιά σας» είπε στην Εφη Αχτιόγλου για να προσθέσει: «Μας πήρατε πίσω τις συντάξεις. Πήρατε τα μεροκάματα. Παίρνετε και την απεργία».

ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στην …πρωτοπορία!

Η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ψήφισε το ν. 4172 (ΦΕΚ Α’ 167) με τίτλο: «Φορολογία εισοδήματος, επείγοντα μέτρα εφαρμογής του ν. 4046/2012, του ν. 4093/2012 και του ν. 4127/2013 και άλλες διατάξεις».

Το άρθρο 103 του ν.4172 περιλαμβάνει τις «Διατάξεις για τον κατώτατο μισθό», οι οποίες προβλέπουν:

«Έπειτα από διαβούλευση …ορίζεται ο νομοθετημένος κατώτατος μισθός και το νομοθετημένο κατώτατο ημερομίσθιο, για πλήρη απασχόληση, για τους υπαλλήλους και εργατοτεχνίτες όλης της χώρας, των οποίων η αμοιβή δεν ρυθμίζεται από συλλογική σύμβαση εργασίας» (Παρ. 1.α).

«Το ύψος του νομοθετημένου κατώτατου μισθού και νομοθετημένου ημερομισθίου θα πρέπει να καθορίζεται λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και τις προοπτικές της για ανάπτυξη από την άποψη της παραγωγικότητας, των τιμών, και της ανταγωνιστικότητας, της απασχόλησης, του ποσοστού της ανεργίας, των εισοδημάτων και μισθών» (Παρ. 3).

Ο καθορισμός του κατώτατου μισθού εφεξής θα γίνεται με απόφαση του υπουργού Εργασίας, την οποία θα εισηγείται στο υπουργικό Συμβούλιο εντός του τελευταίου δεκαπενθημέρου του μηνός Ιουνίου κάθε έτους.

Με αυτές, δηλαδή, τις διατάξεις καταργήθηκαν μόνιμα οι συλλογικές διαπραγματεύσεις μέσα απ’ τις οποίες καθορίζεται ο κατώτερος μισθός.

Η έναρξη ισχύος της «νέας διαδικασίας − μηχανισμού διαμόρφωσης νομοθετικώς καθορισμένου νόμιμου κατώτατου μισθού και κατώτατου ημερομισθίου για τους εργαζόμενους ιδιωτικού δικαίου όλης της χώρας» ορίστηκε για «μετά τα προγράμματα Δημοσιονομικής Προσαρμογής, δηλαδή όχι πριν από την 1.1.2017».

Η σκυτάλη σε ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με αβρότητες απ’ τη ΝΔ

Το βράδι της 20ής Σεπτέμβρη 2018, και με τις θετικές ψήφους των ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, ΑΝΕΛ, Ενωσης Κεντρώων και το «παρών» του Ποταμιού και της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, ψηφίστηκε στην Ολομέλεια της Βουλής τροπολογία του υπουργείου Εργασίας, με την οποία η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ενεργοποιεί τον παραπάνω νόμο της κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.

Η τροπολογία καταχωρήθηκε ως «άρθρο δεύτερο» και με τίτλο «Εκκίνηση της διαδικασίας διαμόρφωσης του κατώτατου μισθού κατά το έτος 2018» στο νόμο 4564 (ΦΕΚ Α’ 170) για την «Κύρωση της Σύμβασης Δωρεάς μεταξύ του Ιδρύματος “Κοινωφελές Ίδρυμα Σταύρος Σ. Νιάρχος” και του Ελληνικού Δημοσίου για την ενίσχυση και αναβάθμιση των υποδομών στον τομέα της Υγείαςκαι άλλες διατάξεις».

Την τροπολογία της κυβέρνησης καταψήφισε το ΚΚΕ, το οποίο και κατέθεσε δική του τροπολογία, για την άμεση επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 € με παράλληλη κατάργηση του «νόμου Βρούτση». Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ απέρριψε ασυζητητί την πρόταση του ΚΚΕ, αποδεικνύοντας ξανά την προσήλωσή της στο μνημονιακό πλαίσιο. Ταυτόχρονα, τα υπόλοιπα κόμματα δεν έβγαλαν άχνα για την τροπολογία του ΚΚΕ.

Η υπουργός Εργασίας, Εφη Αχτσιόγλου, προσπάθησε να κάνει το μαύρο άσπρο και έκανε λόγο για «σημαντική στιγμή για τον κόσμο της εργασίας», λέγοντας ότι η κυβέρνηση μετά την μαϊμού «επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων» κάνει «ένα σημαντικό βήμα για την υλοποίηση της κορυφαίας δέσμευσης», αυτή της «αύξησης των μισθών των εργαζομένων». Παράλληλα, σε μια προσπάθεια να συντηρήσει τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές με τη ΝΔ, της άσκησε κριτική για την «Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου του 2012», με την οποία μείωσε σε μια νύχτα τους μισθούς, μια πράξη που βέβαια η σημερινή κυβέρνηση ουδέποτε κατάργησε.

Βέβαια, οι προσπάθειες της υπουργού αποδείχθηκαν μάταιες, ειδικά όταν πήρε το λόγο ο βουλευτής της ΝΔ Γιάννης Βρούτση, που ξεκίνησε την ομιλία του με αβρότητες πρός την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ λέγοντας: «Ειτρέψτε μου να ξεκινήσω, αποδίδοντας θερμές ευχαριστίες στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, στον εισηγητή του ΣΥΡΙΖΑ, στην παρούσα Υπουργό κ. Αχτσιόγλου, που σήμερα μου έκαναν την τιμή να χειροκροτήσουν ένθερμα και να υποστηρίξουν τον ν.4172/2013 περί κατώτατου μισθού, έναν νόμο που πραγματικά -θα συμφωνήσω μαζί τους, γι’ αυτό άλλωστε βρίσκομαι εδώ σήμερα- δίνει το έναυσμα για την αύξηση του κατώτατου μισθού με υγιή τρόπο, με έναν τρόπο διαφορετικό απ’ ό,τι γινόταν στο παρελθόν, με έναν τρόπο σύγχρονο και αποτελεσματικό. Εγώ και η Νέα Δημοκρατία, για να ανταποδώσουμε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, είμαστε εδώ για να υποστηρίξουμε την τροπολογία της Κυβέρνησης, είμαστε εδώ για να ψηφίσουμε την τροπολογία για τον κατώτατο μισθό».

Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Γ. Βρούτσης είπε: Θυμίζω ότι όταν τότε είχα φέρει αυτόν τον νόμο στη Βουλή εκ μέρους της Κυβέρνησης με κορμό τη Νέα Δημοκρατία και τη στήριξη από το ΠΑΣΟΚ, “ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε”! Συγγνώμη για την έκφραση. Ούρλιαζε ο τότε ΣΥΡΙΖΑ. Φωνάζανε από την πλατεία Συντάγματος για τον αντιεργατικό νόμο που έρχεται στη Βουλή για τον κατώτατο μισθό. Φωνάζανε έξω από τη Βουλή με διαμαρτυρίες, “Πάρτε πίσω αυτό το έκτρωμα, διότι είναι αντιεργατικός νόμος και υπονομεύει το συμφέρον των εργαζομένων”».

Τον ΝεοΔημοκρατικό εξευτελισμό της κυβέρνησης συνέχισε και ο βουλευτής Γεράσιμος Γιακουμάτος: «Αλήθεια, “κατώτατος μισθός”. Τι υποκρισία, τι φαρισαϊσμός! Θα σας θυμίσω τι κάνατε στον ν.4172. Καταψηφίσατε, ρίχνατε πέτρες, μας λιθοβολήσατε, για τον νόμο του Γιάννη Βρούτση το 2013. Και δεν φθάνει αυτό, βγήκατε αφού καταψηφίσατε και υπερθεματίσατε στη ΔΕΘ Θεσσαλονίκης, για το 751. Σας το θυμίζει τώρα το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Αλήθεια, τόσο πολύ υποκρισία;».

Χαρακτηριστική ήταν και η τοποθέτηση και του ΚΙΝΑΛ, το οποίο, μέσω του κοινοβουλευτικού του εκπροσώπου, Θ. Θεοχαρόπουλου, επιδόθηκε σε βελτιωτικές προτάσεις επί της νομοθετικής ρύθμισης της κυβέρνησης, καταθέτοντας μάλιστα και τροπολογία να συμπεριληφθεί στους «κοινωνικούς εταίρους» ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων Β. Ελλάδας, κάτι που ήδη έχει εξαγγείλει ο Αλ. Τσίπρας.

Συμπληρωματικά, δε, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ναζιστικής Χρυσής Αυγής, Χρ. Χατζησάββας, κάλεσε τους εργοδότες και τους εργαζόμενους «σε συνεργασία, για να μπορεί και ο εργαζόμενος να αισθάνεται ότι δουλεύει στη δική του δουλειά, να έχει μεγαλύτερα κέρδη από αυτά που τώρα ορίζουν οι κατώτεροι μισθοί και οι εντολές των μνημονίων

Τέλειωσαν οι διαχωριστικές γραμμές

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης, αναδεικνύοντας την απάτη της κυβέρνησης, όταν διατυμπανίζει τα περί επαναφοράς συλλογικών διαπραγματεύσεων και αύξησης του μισθού, αναφέρθηκε στο περιεχόμενο της τροπολογίας, αλλά και στα όσα έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ψηφιζόταν ο νόμος Βρούτση, τον οποίο χαρακτήριζαν «δολοφόνο» και έκαναν λόγο για «ανθρωποθυσία».

Τώρα, σημείωσε, «μας ζητάτε να ψηφίσουμε τον νόμο Βρούτση» για να αποκαλυφθεί ότι «τώρα έχουμε μια γραμμή η οποία είναι Βρούτσης – Αχτσιόγλου. Εχουμε νόμο ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ (…) Να, οι …μεγάλες διαφορές της “προόδου” και της “συντήρησης”. Το πρώτο βήμα ήταν η εφαρμογή του “δολοφόνου” νόμου για τους εργαζόμενους, του νόμου Βρούτση, όπως τον ονομάζατε. Και εις ανώτερα».

Ο Θ. Παφίλης υπογράμμισε ότι αν η κυβέρνηση ήθελε πράγματι να προστατεύσει τα συμφέροντα των εργαζομένων και όχι του κεφαλαίου, των επιχειρηματικών ομίλων, θα αποδεχόταν την τροπολογία του ΚΚΕ.

Η παρένθεση του «άρθρου 4» στο νόμο-τραβεστί

Για την ιστορία: Ο ν. 330 καταργήθηκε απ’ την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με το ν.1264/1982 (ΦΕΚ Α’ 79/1.7.1982) με τον οποίο ορίστηκε ότι για απόφαση απεργίας απαιτείται η παρουσία τουλάχιστο του ενός τρίτου (1/3) των οικονομικά τακτοποιημένων μελών στην πρώτη συζήτηση και του ενός πέμπτου (1/5) στην τρίτη συζήτηση.

Ένα ακριβώς χρόνο μετά η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ψήφισε το ν.1365 (ΦΕΚ Α΄ 80/22.7.1983) για την «Κοινωνικοποίηση των επιχειρήσεων δημόσιου χαρακτήρα ή κοινής ωφέλειας».

Στο άρθρο 4 –το οποίο χάρισε και το «όνομα» στο νόμο- ορίστηκε: «Η Γενική Συνέλευση, η οποία βρέσκεται σε νόμιμη απαρτία με την παρουσία οποιουδήποτε αριθμού των μελών της, συζητά για το θέμα της απεργιακής κινητοποίησης και εκλέγει με πλειοψηφία των παρόντων σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο τις εφορευτικές επιτροπές για τη διεξαγωγή της ψηφοφορίας. Για να ληφθεί απόφαση για απεργιακή κινητοποιίηση απαιτείται η απόλυτη πλειοψηφία των εγγεγραμμένων μελών της οργάνωσης».

Ήταν ένας «νόμος τραβεστί που άλλο φαίνεται και άλλο είναι» είπε στη Βουλή ο Μίκης Θεοδωράκης, βουλευτής, τότε του ΚΚΕ, στη διάρκεια της συζήτησης του επίμαχου νομοσχεδίου. Στις 2.7.1983 που ψηφίστηκε ο νόμος με το «άρθρο 4», έγινε πανελλαδική απεργιακή κινητοποίηση. Στην Αθήνα η μεγαλειώδης συγκέντρωση έγινε στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης και στους γύρω δρόμους. Όταν η πορεία έφτασε στο Σύνταγμα υπήρχαν ακόμα χιλιάδες διαδηλωτών στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης.
Το «άρθρο 4» δεν εφαρμόστηκε ποτέ και τυπικά καταργήθηκε με το νόμο 1766/1988 (ΦΕΚ Α΄ 61/1.4.1988).

Άξιοι μνημονιακοί συμπρωταγωνιστές

Για επίλογο σε αυτή τη μικρή αναδρομή κατατίθεται το σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ (10.10.2018) για το σποτάκι του υπουργείου Εργασίας για τα εργασιακά:

«Το σποτάκι της κας Αχτσιόγλου για τα Εργασιακά, εκτός απ’ την εικονική πραγματικότητα που επιχειρεί να παρουσιάσει, έχει μια σημαντική παράλειψη: Σ’ αυτό το σποτάκι θα έπρεπε η κα Αχτσιόγλου να μείνει μακριά από “βεντετισμούς” και να μοιραστεί τον πρωταγωνιστικό ρόλο με τον πρώην υπουργό Εργασίας της κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, Γ. Βρούτση, αφού μαζί ενεργοποίησαν τον μνημονιακό νόμο που απαγορεύει διά παντός τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, για το ύψος του κατώτατου μισθού».

___________________________________________________________________________________________

Γιώργος Μουσγάς – Δημοσιογράφος Γεννήθηκε στο χωριό Ρετσιανά Άρτας το 1958. Τελείωσε το εξατάξιο Α’ Γυμνάσιο Αρρένων Άρτας. Σπούδασε στο Τμήμα Οικονομικών Σπουδών της Νομικής Σχολής Αθηνών. Για 28 χρόνια κάλυψε το υγειονομικό ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» του οποίου υπήρξε –όπως και στον «Οδηγητή»- μέλος της Συντακτικής Επιτροπής. Είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών. Το 2005 βραβεύτηκε απ΄ το Ίδρυμα Προαγωγής Δημοσιογραφίας Αθανασίου Βασ. Μπότση με το «Βραβείο Ανθρωπιστικού Ρεπορτάζ», για τον τρόπο παρουσίασης των θεμάτων Υγείας και Πρόνοιας από τις σελίδες του «Ριζοσπάστη».