Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Τραγική η κατάσταση των σεισμόπληκτων στην Τουρκία – Ξεχειλίζει η λαϊκή οργή

Ο αριθμός των νεκρών από τον σεισμό στην Τουρκία και τη Συρία ανήλθε σήμερα σε 33.179, σύμφωνα με νεότερο απολογισμό.

Από τον σεισμό των 7,8 βαθμών ο αριθμός των νεκρών στην Τουρκία ανήλθε σε 29.605 ενώ στη Συρία σε 3.574.

Παράλληλα, παρότι συμπληρώνεται μια βδομάδα από το καταστροφικό χτύπημα των σεισμών και οι ελπίδες για επιζώντες εγκλωβισμένους πλέον εκμηδενίζονται, συνεχίστηκε και σήμερα η προσπάθεια των συνεργείων στα χαλάσματα και ανά διαστήματα επαναλαμβάνεται η έκκληση για σιωπή, ώστε να μπορέσουν να εντοπίσουν τυχόν σημάδια ζωής στα ερείπια.

Ταυτόχρονα ο πόνος δίνει τη θέση του στον θυμό και την απογοήτευση. Δραματική είναι η κατάσταση των σεισμόπληκτων που παλεύουν να επιβιώσουν χωρίς ουσιαστική στήριξη για τις στοιχειώδεις ανάγκες τους από το αστικό κράτος,

Οι κάτοικοι εκφράζουν την απογοήτευσή τους που οι επιχειρήσεις διάσωσης προχώρησαν οδυνηρά αργά και ότι χάθηκε πολύτιμος χρόνος κατά τη διάρκεια του στενού χρονικού «παραθύρου» για την εύρεση ανθρώπων ζωντανών κάτω από τα συντρίμμια.

Αλλοι, ιδιαίτερα στη νότια επαρχία Χατάι κοντά στα συριακά σύνορα, λένε ότι η κυβέρνηση της Τουρκίας καθυστέρησε να παράσχει βοήθεια στην περιοχή που επλήγη περισσότερο, για πολιτικούς και θρησκευτικούς λόγους.

Στο Αντιγιαμάν, στη νοτιοανατολική Τουρκία, η Ελίφ Μπουσρά Οζτούρκ περίμενε έξω από τα συντρίμμια ενός κτιρίου το Σάββατο όπου είχαν παγιδευτεί ο θείος και η θεία της –πιστεύεται ότι ήταν νεκροί– και όπου είχαν ήδη βρεθεί τα πτώματα δύο εξαδέλφων της.

«Για τρεις μέρες περίμενα έξω για βοήθεια. Δεν ήρθε κανείς. Υπήρχαν τόσο λίγες ομάδες διάσωσης, που μπορούσαν να επέμβουν μόνο σε μέρη που ήταν σίγουροι ότι υπήρχαν άνθρωποι ζωντανοί», είπε.

Στο ίδιο κτιριακό συγκρότημα, ο Αμπντουλάχ Τας, 66 ετών, είπε ότι κοιμόταν μέσα σε ένα αυτοκίνητο κοντά στο κτίριο όπου ήταν θαμμένοι ο γιος, η νύφη και τα τέσσερα εγγόνια του. Είπε ότι οι διασώστες έφτασαν για πρώτη φορά τέσσερις ημέρες μετά το χτύπημα του σεισμού.

«Τι ωφελεί αυτό για τους ανθρώπους κάτω από τα συντρίμμια;» αναρωτήθηκε.

Το αίσθημα ότι δεν γίνονται αρκετά για την απελευθέρωση των θαμμένων μελών των οικογενειών των ανθρώπων έχει επικρατήσει και σε άλλες πλγείσες περιοχές. Στην αρχαία πόλη Αντάκια, συντετριμμένοι πολίτες στάθηκαν πίσω από την ταινία της αστυνομίας το Σάββατο για να παρακολουθήσουν τις μπουλντόζες να ισοπεδώνουν μια πολυώροφη πολυτελή πολυκατοικία που είχε καταρρεύσει μερικώς.

Πάνω από 1.000 κάτοικοι βρίσκονταν στο 12ώροφο κτίριο όταν σημειώθηκε ο σεισμός, σύμφωνα με μέλη της οικογένειας που παρακολουθούσαν την προσπάθεια να ανασυρθούν τυχόν επιζώντες. Εκατοντάδες ήταν ακόμα μέσα, είπαν, αλλά παραπονέθηκαν ότι η προσπάθεια απελευθέρωσής τους ήταν αργή και ανόητη.

«Αυτό είναι θηριωδία, δεν ξέρω τι να πω», είπε η Μπεντιχά Κανμάζ, 60 ετών, της οποίας ο γιος και ο 7 μηνών εγγονός της έχουν ήδη ανασυρθεί νεκροί από το κτίριο –αγκαλιασμένοι– και της οποίας η νύφη ήταν ακόμη μέσα.

«Ανοίγουμε σακούλες για να δούμε αν βρίσκονται μέσα δικοί μας, ελέγχουμε αν είναι τα παιδιά μας. Ελέγχουμε ακόμα και τις σορούς που είναι διαμελισμένες», είπε για την ίδια και άλλα βαθιά πληγωμένα μέλη της οικογένειάς της.

Η Κανμάζ κατηγόρησε την κυβέρνηση για την καθυστερημένη αντίδραση και κατηγόρησε την εθνική υπηρεσία διάσωσης ότι απέτυχε να κάνει αρκετά για να ανασύρει ανθρώπους ζωντανούς.

Αυτή και άλλοι στην Αντάκια εξέφρασαν την πεποίθηση ότι η παρουσία μιας μεγάλης μειονότητας αλεβιτών –μια ισλαμική παράδοση της Ανατολίας που διαφέρει από το σουνιτικό και σιιτικό ισλάμ και τους αλαουίτες στη Συρία– τους είχε καταστήσει δευτερεύουσα προτεραιότητα για την κυβέρνηση, επειδή παραδοσιακά λίγοι αλεβίτες ψηφίζουν το κυβερνών κόμμα του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Ναζίμ Χικμέτ Ποιήματα εκλογή από το έργο του