Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης //
Προσπάθεια από τις ΗΠΑ να κλείσει όπως όπως το θέμα της Υεμένης, μετά το σάλο της δολοφονίας Κασόγκι και τις προειδοποιήσεις για το μέγεθος της ανθρωπιστικής κρίσης. Πρέπει να κλείσει γιατί υπάρχουν άλλα σημαντικότερα ζητήματα για τις ΗΠΑ στην περιοχή. Προς τούτο και οι πιέσεις τις τελευταίες ημέρες προς τους συμμάχους τους Σαουδική Αραβία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, που αιματοκυλούν μαζί την Υεμένη από την άνοιξη του 2015, καμουφλάροντας τα δικά τους συμφέροντα πίσω από «ανησυχίες» για επιδείνωση της ήδη μεγάλης ανθρωπιστικής καταστροφής.
H είδηση έκανε τον γύρο του κόσμου από τον υπουργό Άμυνας των ΗΠΑ Jim Mattis.
«Η Σουηδία θα μπορούσε να είναι ένας πιθανός τόπος συνάντησης για συνομιλίες τερματισμού του πολέμου στην Υεμένη. Οι συνομιλίες μπορούν να αρχίσουν στο τέλος του Νοέμβρη».
Το ίδιο επιβεβαιώνει και ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ Martin Griffiths, όπως και διπλωματικές πηγές της Σουηδίας.
« Ήδη έχουμε δεχθεί ερώτημα από τον ΟΗΕ και προετοιμαζόμαστε για μια συνάντηση Σ.Αραβίας, Ενωμένων Εμιράτων και ανταρτών Χούτι» δηλώνουν στην εφημερίδα Αφτονμπλάντετ.
-Επιλέγεται η Σουηδία γιατί έχει διάλογο και με το Ιράν και με την Σ.Αραβία, υπονοώντας πως πίσω από τους αντάρτες κρύβεται η υποστήριξη των επίσης σιιτών Ιρανών, σχολιάζει η εφημερίδα.
«Είμαστε έτοιμοι να βοηθήσουμε», δηλώνει και η υπουργός εξωτερικών της Σουηδίας Margot Wallström και συμπληρώνει πως «στην Υεμένη συντελείται η μεγαλύτερη ανθρωπιστική καταστροφή», χωρίς να κατονομάζει τους υπαίτιους.
Θα είναι η δεύτερη προσπάθεια για συνομιλίες που οργανώνει ο ΟΗΕ.
Η πρώτη δεν καρποφόρησε όταν η Σ.Αραβία συνέχισε να βομβαρδίζει και οι αντάρτες αρνήθηκαν να παρευρεθούν αν δεν σταματούσαν οι βομβαρδισμοί.
Η σκιά της δολοφονίας του Κασόγκι, λένε οι εδώ αναλυτές, δίνει την ευκαιρία να πιεστεί η Σ.Αραβία να σταματήσει τους βομβαρδισμούς και νάρθει στο τραπέζι του διαλόγου.
Τίποτε ακόμη δεν είναι επίσημο παρά μόνο οι αριθμοί που προκαλούν φρίκη και προέρχονται από την οργάνωση «Κέντρο για τα δικαιώματα και την ανάπτυξη της Υεμένης»που δηλώνει στην εφημερίδα Mintpress της Υεμένης ότι μέχρι στιγμής
- έχουν σκοτωθεί από τις επιθέσεις της Σ.Αραβίας 15.185 άμαχοι, μεταξύ τους 3.527 παιδιά και 2.277 γυναίκες.
- 22.822 είναι οι τραυματίες, 3.526 παιδιά και 2.585 γυναίκες μεταξύ τους, που υποφέρουν από την έλλειψη φαρμάκων και εξοπλισμού, απόρροια του αποκλεισμού που έχει επιβάλλει η Σ.Αραβία από ξηρά, αέρα και θάλασσα..
- 2.200 έχουν πεθάνει από την επιδημία χολέρας.
- Οι αεροπορικές επιδρομές σύμφωνα με το «Κέντρο» έχουν καταστρέψει 15 αεροδρόμια, 14 λιμάνια, 2.559 δρόμους και γέφυρες.
- 781 εγκαταστάσεις υδροδότησης, 191 σταθμούς παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος και 426 τηλεπικοινωνιακές εγκαταστάσεις.
- Οι βόμβες έχουν καταστρέψει 421.911 κατοικίες, 930 τζαμιά, 888 σχολεία, 327 Νοσοκομεία και κέντρα Υγείας, 38 εγκαταστάσεις τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών.
- Έχουν προκαλέσει το κλείσιμο 4500 σχολείων και έχουν αναγκάσει 4 εκατομμύρια ανθρώπους να μετακινηθούν εξ αιτίας των καταστροφών.
Η πείνα, οι ασθένειες, οι καταστροφές, οι φωτογραφίες που συγκλονίζουν, μέχρι στιγμής, δεν ήταν αρκετές να σταματήσουν αυτό τον ανελέητο, εκδικητικό πόλεμο, την γενοκτονία στην ουσία που επιδίδεται η Σ.Αραβία και οι συμμαχοί της με όπλα Αμερικάνικα, Γερμανικά, Γαλλικά και Σουηδικά που παρόλες τις δηλώσεις και τον αποτροπιασμό τους συνεχίζουν να πωλούν τα όπλα τους και τις βόμβες που σκοτώνουν γυναίκες και παιδιά.
Η μικρή ελπίδα για διαπραγματεύσεις κατάπαυσης του πυρός δεν είναι καμιά εγγύηση όσο η ικανοποίηση των συμφερόντων των ιμπεριαλιστών και οι ανταγωνισμοί καθορίζουν τις τύχες λαών και χωρών.
Αυτοί που παίρνουν την πρωτοβουλία δεν βλέπουν πέρα από τα δικά τους και τα συμφέροντα των μονοπωλίων που θέλουν να επεκτείνουν τις αγορές τους και να εξοντώσουν τους ανταγωνιστές και δεν αποτελούν εγγύηση για τους λαούς της περιοχής.
________________________________________________________________________________________________
Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία
