Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης //
Έκτακτη κατάσταση διαπιστώνουν οι υπηρεσίες και οι φορείς στην Σουηδία. Το πρώτο εξάμηνο του 2018, 231 παιδιά έμειναν χωρίς στέγη αφού οι γονείς τους απομακρύνθηκαν με έξωση από τα σπίτια που έμεναν. Μέσα σε 6 χρόνια όσοι βρίσκονται χωρίς σπίτι και χωρίς άμεση προοπτική να βρουν σπίτι, σε δραματική κατάσταση δηλαδή, αυξήθηκαν κατά 30%. Οι ουρές για ένα πιάτο φαγητό άρχισε να γίνεται μια συνηθισμένη εικόνα στην Σουηδική κοινωνία. Αυτά γράφει η καθημερινή εφημερίδα Εξπρέσεν που δεν φημίζεται για την αγάπη της στους κοινωνικά αδύναμους.
“Νομίζαμε πως ήμασταν καλύτεροι από όλους στην Σουηδία. Το κοινωνικό κράτος όμως καταρρέει” δηλώνει η διευθύντρια εκκλησιαστικής υπηρεσιας στην πόλη Γκέτεμποργκ δεύτερη πόλη της Σουηδίας.
“ Δεν μου αρέσει να είμαι στην ουρά για φαγητό”, δηλώνει άλλος άστεγος 67 χρονών στην εκκλησία Κλάρα της Στοκχόλμης.
“Δεν έχω άλλη επιλογή. Είμαι 12 χρόνια άστεγος”. Είναι ένας από τους περίπου 33.000 άστεγους της Σουηδίας.
100 με 150 άτομα έρχονται κάθε μέρα στα συσσίτια της Εκκλησίας. Τα φαγητά ειναι δωρεές από αλυσίδες τροφίμων.
“Δεν είναι μόνο άστεγοι. Είναι και φτωχοί συνταξιούχοι και οικογένειες. Αυτοί που δεν τα βγάζουν πέρα”, λέει η διάκονος της εκκλησίας. Στον σιδηροδρομικό σταθμό της Στοκχόλμης έρχονται και κάθονται στα παγκάκια οι άστεγοι. Κοιμούνται καθιστοί. Δεν επιτρέπεται να ξαπλώνουν. Τους βγάζουν έξω οι φύλακες αν ξαπλώσουν.
Σύμφωνα με τα στοιχεία των υπηρεσιών 33.250 άνθρωποι είναι άστεγοι. 5935 από αυτούς κοιμούνται σε δημόσιους χώρους, σε σκάλες, στην ύπαιθρο, σε σκηνές. Είναι αυτοί που βρίσκονται σε δραματική κατάσταση. Έχουν αυξηθεί κατά 32% σε 6 χρόνια.
Κατάρρευση της κοινωνίας ευημερίας
Η διευθύντρια της εκκλησιαστικής οργάνωσης του Γκέτεμποργκ επανέρχεται. “ Οι στατιστικές και οι κρατικές υπηρεσίες δεν λένε όλη την αλήθεια. Εμείς που μοιράζουμε φαγητό βλέπουμε πως οι φτωχοί αυξάνονται. Αυτές οι σκηνες θυμίζουν την δεκαετία του 50. Τότε υπήρχε φτώχεια και επανέρχεται. Η κοινωνία έχει αποκλείσει τους φτωχούς συνταξιούχους, τις οικογένειες μικρών παιδιών με μικρό εισόδημα ιδιαίτερα ις μονογονεϊκές, τους άστεγους. Πως έχουμε ευμάρεια όταν δεν εξασφαλίζουμε ένα πιάτο φαγητό και ένα κρεβάτι για τόσες χιλιάδες συνανθρώπους μας;”
Κάθε μέρα ένα παιδί μένει άστεγο.
Από πέρυσι μέχρι φέτος ο αριθμός των παιδιών χωρίς στέγη αυξήθηκε από 188 σε 231 το πρώτο εξάμηνο. 23% αύξηση παρόλο που υπάρχει κεντρικός στόχος από το 2008 που λέει κανένα παιδί δεν θα μένει άστεγο. Εξυπακούεται πως έπρεπε να δίνεται στεγαστικό επίδομα σε φτωχές οικογένειες με μικρά παιδιά και προστασία ενάντια στις εξώσεις των ιδιοκτητών.
“ Δεν πρέπει να πετάγονται στο δρόμο οικογένειες με παιδιά. Το σύστημά μας λειτούργησε για 20-25 χρόνια και τώρα πια δεν λειτουργεί. Το δίχτυ προστασίας έχει μεγάλες τρύπες “ συνεχίζει η διευθύντρια.
Άλλος 59χρονος άστεγος σε προάστιο της Στοκχόλμης δηλώνει πως έχει να κοιμηθεί σε κρεβάτι από το 2016.
“Είχα ένα καροτσάκι με ρόδες αλλά στο παγκάκι που κοιμάμαι έφαγαν τις ρόδες του τα ποντίκια. Παίρνουν και το φαγητό μου όταν κοιμάμαι. Δεν έχω πια κουράγιο να ελπίζω για κάτι. Όλη μου η ενέργεια πηγαίνει στην επιβίωση.Μόνο να μην κάνει τόσο κρύο όσο πέρυσι παρακαλάω, 3 πνευμονίες άρπαξα”.
Έτσι συνεχίζουν οι ιστορίες άλλου 63χρονου, ενός ζευγαριού γύρω στα 50 που κάθε βράδυ γυρνούν όλη την πόλη σε μαγαζιά που διανυκτερεύουν, μέχρι να τους διώξουν, για να βολευτούν κάτω από μία στέγη, κάπου στην ζέστη.
Κοροϊδία
Επιμένει η εφημερίδα. Βρίσκει τον υπεύθυνο συντονιστή 2012-2014 για το θέμα των αστέγων της τότε δεξιάς κυβέρνησης τον ρωτάει γιατί πετάνε στον δρόμο οικογένειες με παιδιά.
“ Δεν ήξερα ότι είναι τόσο χάλια”. “ Σίγουρα φταίνε οι σοσιαλδημοκράτες” λέει αυτός.
Ρωτάνε την σημερινή σοσιαλδημοκράτισσα υπουργό Κοινωνικών Υποθέσεων “ “Καταλαβαίνω, αλλά εντός του σημερινού προϋπολογισμού δεν μπορώ να κάνω τίποτα”. Βρίσκει η εφημερίδα την μέχρι πρότινος υπουργό ισότητας. “Τώρα δουλεύω στον ΟΗΕ. Δεν ασχολούμαι με εσωτερικές υποθέσεις” δηλώνει.
Η σημερινή υπουργός ισότητας δηλώνει πως είναι σε μεταβατική κυβέρνηση και δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Μ αυτά και με εκείνα, με την κοροϊδία των υπευθύνων και την παντελή αδιαφορία του συστήματος χιλιάδες παιδιά θα κάνουν Χριστούγεννα στα παγκάκια, στα διανυκτερεύοντα χαμπουργεράδικα και στους σταθμούς στην κοινωνία “πρότυπο “ που σάπισε και παίρνει μαζί της αθώα παιδιά. Αυτή η κοινωνία δεν γίνεται ανθρώπινη. Μπορεί μόνο να καταργηθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
________________________________________________________________________________________________
Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία
