Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Όπλα και χρώματα

Όταν κάθε τρεις και λίγο μαθαίνεις για νέο μακελειό με όπλα στις ΗΠΑ, κάποτε δεν σου κάνει την ίδια αίσθηση. Γιατί θα πρέπει επιτέλους μετά το κλάμα κάτι να αλλάξει; Τότε όλοι αρχίζουν τις κουβέντες για το ζήτημα της οπλοκατοχής που ποτέ δεν καταλήγουν κάπου. Τώρα έγινε πρόοδος. Κάναμε βήμα παραπέρα να ανακαλύψουμε πως το χρώμα των πλείστων δραστών είναι λευκό και συνήθως αυτοί οι τύποι είναι ακροδεξιοί. Όμως πέρα από χρώματα δέρματος και ποσότητες όπλων, βαθύτερα δεν προχωράνε. Γιατί και σε άλλες χώρες υπάρχει δικαίωμα στην οπλοκατοχή και ακροδεξιά, αλλά (ακόμη) δεν σφαζόμαστε στους δρόμους. Γιατί φαντάζομαι πως αυτό που λένε κοινωνικός ιστός δουλεύει λίγο. Γιατί δεν μας έχει παλαβώσει εντελώς ακόμη η τρομακτική μοναξιά του άκρατου ατομικισμού στον καπιταλισμό και της αποτυχίας του, για να αρχίσουμε να μπαίνουμε με τα G3 σε γραφεία και σχολεία. Προς το παρόν φυσικά. Γιατί είμαστε και εμείς μεγάλοι θαυμαστές των ΗΠΑ και όποιος αξίζει θα πετύχει και οι υπόλοιποι ας ψοφήσουν! Άγρια Δύση σύντομα και στην Κύπρο! Μπανγκ-Μπανγκ!

Πηγή: Χαραυγή / Παλμ