Ήταν σαν σήμερα 2 Δεκεμβρίου 1956 όταν ένα πλοιάριο με το όνομα «Γκράνμα», πλησιάζει στις ακτές της Κούβας, στην Πλάγια Ολοράδα. Λίγα μέτρα πριν τις ακτές το πλοιάριο κολλά στη λάσπη. Οι 82 νέοι μαχητές-επαναστάτες με επικεφαλής τον Φιντέλ Κάστρο αποβιβάζονται. Δύο ώρες χρειάστηκε μέχρι να περάσουν τα λίγα μέτρα του βάλτου που απειλούσε να τους καταπιεί. Έχοντας μόλις φτάσει στο σταθερό έδαφος της ακτής, ακούγεται ο ήχος ενός βαρύ πυροβόλου. Είχαν εντοπιστεί και στις δύο ώρες που χρειάστηκε να φτάσουν στην ακτή η «επιτροπή υποδοχής» του δικτάτορα Μπατίστα είχε προλάβει να πάρει θέση. Οι περισσότεροι σκοτώνονται.
Οι επιβαινοντες του σκάφους Granma αποβιβάζονται από το Los Cayuelos, δύο χιλιόμετρα από την παραλία Las Coloradas, στην ανατολική Κούβα, στις 2 Δεκεμβρίου 1956. Πηγή: εφημερίδα Granma.
Οι εναπομείναντες μαχητές, γύρω στους 20 άντρες, ανάμεσά τους ο Φιντέλ Κάστρο και ο Τσε Γκεβάρα, συνεχίζουν και προωθούνται στην οροσειρά Σιέρα Μαέστρα. Ξεκινά ο ένοπλος αγώνας. Δυόμισι μήνες αργότερα, ο Φιντέλ στη συνέντευξή του στον απεσταλμένο των «Νιου Γιορκ Τάιμς» δηλώνει: «Πολεμάμε επί 79 ημέρες και είμαστε δυνατότεροι από ποτέ!». Η πορεία για τη νίκη της Κουβανικής Επανάστασης είχε ανοίξει».
Το «Γκράνμα» ένα πλοιάριο κατασκευής του 1943 χωρητικότητας μόλις 20 ατόμων, ξεκίνησε από το Μεξικό στις 25 Νοεμβρίου με 82 επαναστάτες, αφήνοντας πίσω αρκετούς συντρόφους τους. Κριτήριο για την επιβίβαση, η εμπειρία, το βάρος και το μέγεθος.
Μερικοί από τους επιβάτες του Granma στο Μεξικό
Το Χρονικό της Επανάστασης
1906 – 1921: Οι επαναστατικές ιδέες υπό την επίδραση της Οχτωβριανής Επανάστασης κερδίζουν έδαφος στην Κούβα.
1925: Ο Αντόνιο Μέγια και ο Κάρλος Μπαλίνιο, συνθέτης του εθνικού ύμνου της Κούβας, ιδρύουν το ΚΚ Κούβας
1947: Ιδρύεται σοσιαλιστικό κόμμα. Από τη διάσπασή του προέκυψε αργότερα η ομάδα του Φιντέλ κάστρο
26 Ιουλίου 1953: Η έφοδος στους στρατώνες του Μονκάδα. Ομάδες 160 οπλισμένων ανταρτών εξαπολύουν ταυτόχρονες επιθέσεις στο στρατώνα Μονκάδα, στο Σαντιάγο της Κούβας, και στη στρατιωτική εγκατάσταση «Κάρλος Μανουέλ ντε Σέσπεδες» του Μπαγιάμο. Σκοπός τους να αιφνιδιάσουν τις δυνάμεις του δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα, που είχε καταλάβει την εξουσία με πραξικόπημα ένα χρόνο νωρίτερα (10 Μάρτη 1952) και να τον ανατρέψουν. Οι δυνάμεις του Μπατίστα αποκρούουν τις επιθέσεις και συλλαμβάνουν τους περισσότερους από αντάρτες, μεταξύ αυτών και τον επικεφαλής τους, Φιντέλ Κάστρο. Ο Λαός έσωσε τον Κάστρο και τους συληφθέντες από το θάνατο. Υπό την πίεση του λαού ο Μπατίστα αναγκαστηκε να τους δώσει χάρη. Χωρίς τη Μονκάδα δεν θα υπήρχε η «Γκράνμα» ούτε η Σιέρα Μαέστρα, ούτε η ανεπανάληπτη νίκη του Κουβανικού λαού. Ο λαός πίστεψε ότι η δικτατορία δεν είναι παντοδύναμη
2 Δεκεμβρίου 1956: Ξεκινά η ένοπλη εξέγερση όταν 82 επαναστάτες αποβιβάζονται στις ακτές της Κούβας.
28 Δεκέμβρη 1958: Ο Τσε καταλαμβάνει τη Σάντα Κλάρα. Ο δικτάτορας Μπατίστα φεύγει κυνηγημένος από τη χώρα αρπάζοντας 40 εκατομμύρια δολάρια. Καταφεύγει στην Ισπανία του φασίστα Φράνκο.
2 Ιανουαρίου 1959: Οι αντάρτες εισέρχονται στην Αβάνα. Χιλιάδες λαού ξεχύνεται στους δρόμους για να τους υποδεχτεί. Η επανάσταση επικρατεί…
Αρχίζει ένας νέος πόλεμος, πιο δύσκολος, μα κι αυτός νικηφόρος. Κόντρα στις συνωμοσίες, στον εξοντωτικό οικονομικό αποκλεισμό, στην Κούβα οικοδομείται μια κοινωνία άλλη. Μια κοινωνία που έχει στο κέντρο της προσοχής της τον άνθρωπο και τις ανάγκες της.
Κοντά 60 χρόνια μετά το Νησί της Επανάστασης συνεχίζει να δίνει μάχες, χωρίς ποτέ να ξεχνά το διεθνιστικό του καθήκον.
