Φιλοξενούμενος ο Δημήτρης Παπαθανασίου //
Όσο τα καθεστώτα του εξανδραποδισμού θα διαδέχονται το ένα το άλλο κι από μοναρχίες μετατρέπονται σε δικτατορίες κι αστικές κοινοβουλευτικές δημοκρατίες..
Όσο θ’ αλλάζει απλά το νούμερο και ο τύπος της μπότας πάνω στους σβέρκους των ανθρώπων..
Όσο θα θεσμοθετείται από κοινοβούλια, εθνοσυνελεύσεις και Αυλές η εκμετάλλευση των λίγων σε βάρος των πολλών για να βαπτιστεί ”πολιτική”..
Όσο η καταπίεση θα ορίζεται ως ”κανονικότητα”..
Όσο θα εκτυλίσσεται το άνισο παιχνίδι επικράτησης ανάμεσα σε αφέντες και σκλάβους..
Όσο η Εξουσία θ’ αλλάζει σκήπτρα και στέμματα,
όπως αλλάζει το φίδι δέρματα..
η μόνη επέτειος, που θα εορτάζεται,
θα ‘ναι εκείνη της διαιώνισης της σκλαβιάς.
Όσοι αιώνες κι αν περάσουν,
η Ελευθερία των Λαών
θα κερδίζεται με εκείνες τις γροθιές, που υψώνονται
για να σπάσουν τις αλυσίδες.
Όσοι αιώνες κι αν περάσουν,
η Ελευθερία των Λαών θα κερδίζεται μονάχα με τα όπλα, που θα στρέφονται όχι από δούλο σε δούλο, αλλά από τον δούλο στο κεφάλι του δυνάστη.
Κι αν κάτι θα τιμάται,
με πράξεις αλληλεγγύης, αυτοθυσίας
κι όχι με λόγια παχιά
και τυμπανοκρουσίες συνταγμάτων πεζικού, πυροβολαρχιών
κι ερπυστριοφόρων αρμάτων
ή ευλογίες ενός κλήρου – ισόβιο δεκανίκι της εκάστοτε εξουσίας
θα ‘ναι εκείνη η αδήριτη ανάγκη των ανθρώπων,
να εναντιώνονται σε δυνάστες και ζυγούς
και να ορθώνονται μπροστά στο κτήνος της αδικίας
αψηφώντας με τραγούδια, όπλα και σπαθιά την Τυραννία.
Υ.γ1. Τα σύμβολα, τα λάβαρα, οι σημαίες αποκτούν την αξία των χεριών, που τα φέρουν και τα κραδαίνουν…Όταν αυτά τα χέρια ανήκουν σε φασίστες, τότε η αξία των παραπάνω ισοδυναμεί μ’ εκείνη του κουρελόπανου.
Υ.γ2. Αντάρτης, κλέφτης, παλληκάρι, πάντα είναι ο ίδιος ο λαός.
