Ώρα 0:43 π.μ. Στην αίθουσα της στρατιωτικής σχολής μηχανικού, στο προάστιο Κάρλσχορστ του Βερολίνου, οι πληρεξούσιοι της ανώτατης γερμανικής στρατιωτικής διοίκησης στρατάρχης Κάιτελ, ναύαρχος Φρίντεμπουργκ και στρατηγός της αεροπορίας Στουμπφ υπογράφουν την Πράξη για τη χωρίς όρους συνθηκολόγηση της Γερμανίαςενώπιον των αντιπροσώπων των Ενόπλων Δυνάμεων των Συμμάχων: Από μέρους της ΕΣΣΔ ο στρατάρχης Γ. Κ. Ζούκοφ, της Αγγλίας ο στρατάρχης της Αεροπορίας Α. Τέντερ, των ΗΠΑ ο στρατηγός Κ. Σπάατς και της Γαλλίας ο στρατηγός Ντε Λατρ ντε Τασινί.
Η 9η Μάη, είναι καταγεγραμμένη στην Ιστορία ως η ημέρα της λήξης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, σε πείσμα όσων επιχειρούν να παραχαράξουν την Ιστορία, για να ξεχάσουν οι λαοί και κυρίως οι νεότερες γενιές την Αντιφασιστική Νίκη και τα ιστορικά διδάγματα που απορρέουν απ’ αυτήν.
Η Ιστορία της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, συνολικά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αποδεικνύει περίτρανα και ανεξίτηλα πως ο ναζισμός – φασισμός είναι γέννημα – θρέμμα του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος. Τα φασιστικά – ναζιστικά κόμματα αναρριχήθηκαν στην εξουσία με τη στήριξη των μονοπωλίων.
Όπως ο Α’, έτσι και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν αποτέλεσμα των ανταγωνισμών μεταξύ των μεγάλων καπιταλιστικών κρατών για το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Η οικονομική κρίση του 1929, αλλά και η ύπαρξη του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους στον κόσμο (της ΕΣΣΔ) όξυνε περαιτέρω τις αντιθέσεις και τα μαχαίρια ακονίζονταν…
Κοινός στόχος όλων των καπιταλιστικών κρατών, φασιστικών και μη, ήταν η συντριβή του πρώτου εργατικού κράτους στον κόσμο, της ΕΣΣΔ.
Οι Ναζί είχαν στόχο τη μετατροπή της Γερμανίας σε κέντρο μιας γιγαντιαίας αποικιοκρατικής αυτοκρατορίας, που η εξουσία και η επιρροή της θα απλώνονταν σε ολόκληρη την Ευρώπη και στα πιο πλούσια μέρη της Αφρικής και της Ασίας. Δεν ήταν δηλαδή η «παράνοια του Χίτλερ» που προκάλεσε τη φρίκη του πολέμου. Ήταν ιμπεριαλιστικά με όλη τη σημασία της λέξης τα κίνητρα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και των επιθετικών πολέμων που είχαν ήδη εξαπολύσει: η Ιαπωνία είχε στη Μαντζουρία της Κίνας (Σεπτέμβρη 1931), η Ιταλία στην Αιθιοπία (Μάης 1936), ενώ είχε διενεργηθεί γερμανοϊταλική επέμβαση στην Ισπανία προς υποστήριξη του φασίστα Φράνκο.
Η συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης στην Αντιφασιστική Νίκη και τη συντριβή του ναζισμού – φασισμού ήταν κορυφαία, με περισσότερους από 20 εκατομμύρια νεκρούς, τη στιγμή που οι νικήτριες καπιταλιστικές χώρες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου παρείχαν σημαντική βοήθεια στη ναζιστική Γερμανία, με σκοπό να την αξιοποιήσουν ως δύναμη κρούσης ενάντια στη Σοβιετική Ένωση.
Η γιγάντια συμβολή της ΕΣΣΔ στη νίκη κατά της Γερμανίας και των συμμάχων της επιτεύχθηκε χάρη στο ρόλο της εργατικής σοβιετικής εξουσίας στη δημιουργία και στην οργάνωση της αμυντικής θωράκισης της Σοβιετικής Ένωσης μέσα από τα πλεονεκτήματα που προσφέρει η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και ο κεντρικός πανεθνικός σχεδιασμός της οικονομίας. Αυτά ήταν που έδωσαν τη δυνατότητα στη ΕΣΣΔ να οργανώσει ολόκληρη τη χώρα με τρόπο που να εκτοξεύσει τη στρατιωτική παραγωγή, να οργανωθεί η άμυνα, ο εφοδιασμός κ.λπ. Ας συνυπολογιστεί επίσης ότι αυτά επιτεύχθηκαν μέσα σε συνθήκες περικύκλωσης, εμπορικού αποκλεισμού και αποβολής της ΕΣΣΔ από την Κοινωνία των Εθνών, πολεμικών προετοιμασιών, παραβίασης διεθνών συνθηκών και υπονόμευσης από δυνάμεις που ήθελαν να ανατρέψουν το σοσιαλισμό εκ των ένδον.
Ο νους και η ψυχή της τιτάνιας προσπάθειας στο μέτωπο και τα μετόπισθεν ήταν το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης, το οποίο κατέστησε πρωταγωνιστή της κοσμοϊστορικής μάχης τον ίδιο το λαό, ενώ αδιαμφισβήτητο είναι το μερίδιο συμβολής του τότε ηγέτη της χώρας, Ι. Στάλιν. Η σύγκρουση ναζιστικής Γερμανίας και ΕΣΣΔ δεν ήταν σύγκρουση μόνο δύο μεγάλων δυνάμεων, αλλά και δύο διαφορετικών ιδεολογιών, δύο διαφορετικών κοινωνικών συστημάτων.
Εμπνεόμαστε από τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη και διδασκόμαστε πίστη στη δύναμή μας.
