Η Βαγγελίτσα Κουσιάντζα γεννήθηκε στο Παλαμά το 1919 και σπούδασε στο διδασκαλείο της Αλεξανδρούπολης. Υπηρέτησε δασκάλα στα χωριά Βλοχό και Μάρκο Καρδίτσας και στη συνέχεια στον Παλαμά.
Στη διάρκεια της κατοχής, η Βαγγελίτσα Κουσιάντζα, στέλεχος του ΚΚΕ, παράλληλα με την πολιτική της δράση δίδαξε ανεπίσημα στη Σέκλιζα, οργάνωσε τάξεις διδάσκοντας γραφή και ανάγνωση στους αγράμματους ενήλικες και δημιούργησε τμήματα για τις γυναίκες, συμβάλλοντας αποφασιστικά στην καταπολέμηση του αναλφαβητισμού.
Τον Απρίλη του 1947, Μεγάλη Παρασκευή, 30 μαχητές του ΔΣΕ ‑ανάμεσα τους και η Βαγγελίτσα Κουσιάντζα- συνελήφθησαν στον αυχένα της Νιάλας από τμήματα του κυβερνητικού στρατού.
Η ίδια, μαζί με 10 ακόμα μαχητές του ΔΣΕ, βρίσκονταν ξαπλωμένοι σ’ ένα εχθρικό αντίσκηνο. Ξεπαγιασμένοι, κατάκοποι δεν άκουσαν τη διαταγή για αποχώρηση. Το πρωί πιάστηκαν από απόσπασμα του κυβερνητικού στρατού που έφτασε στη Νιάλα για να πάρει τους δικούς του φαντάρους. Τους έδεσαν, τους βασάνισαν, τους μετέφεραν στα κρατητήρια της Λαμίας όπου έμειναν μερόνυχτα στα μπουντρούμια.
Η ώρα της εκτέλεσης για τους δέκα μελλοθανάτους φθάνει στις 4 το πρωί, στις 9 Μάη 1947. Τόπος εκτέλεσης το νεκροταφείο της Ξηριώτισσας. Οι μελλοθάνατοι άφοβοι μπροστά στο θάνατο στήνουν τον ηρωικό χορό του Ζαλόγγου. Η Βαγγελίτσα, φορώντας το κόκκινο μεταξωτό φουστάνι της, σέρνει πρώτη το χορό και την ακολουθούν οι υπόλοιποι εννέα τραγουδώντας, σ’ αυτό το “παράξενο” το συγκλονιστικό ξεφάντωμα.
Εκπληκτοι, οι άνδρες του εκτελεστικού αποσπάσματος που προέρχονται από το 106 Τάγμα, από το ανεπανάληπτο αυτό θέαμα, αρνούνται να τους εκτελέσουν. Το φονικό έργο θα το αναλάβουν “μαυροσκούφηδες” και “ΜΑΥδες”.
Οι δέκα αγωνιστές και ήρωες που έπεσαν νεκροί από τα δολοφονικά βόλια του εμφυλίου πολέμου είναι: 1. Τσιρώνης Βασίλης, 2. Κουσιάντζα Βαγγελίτσα, 3. Παπαγεωργίου Μήτσιος, 4. Χαλκιάς Κώστας, 5. Γαλανίτσας Αλέκος, 6. Βαρνάβας Αλέκος, 7. Χασιώτης Δημήτριος, 8. Καψάλης Θανάσης, 9. Αθανάτος Δημήτρης και 10. Κυρίτσης Χαρίλαος. Δυο άλλοι ο Παπαλέξης Σωκράτης και ο Σεραφέας Αντώνης πέθαναν καθ’ οδόν και στέρησαν τη χαρά στους στρατοδίκες να τους καταδικάσουν σε θάνατο.
Η Βαγγελίτσα Κουσιάντζα υπήρξε μια αληθινή δασκάλα του λαού. Δίδασκε με ανιδιοτέλεια και ήθος κάτω από δυσμενείς συνθήκες. Ήταν από τις ελάχιστες δασκάλες που δίδασκε σε εποχή πολέμου. Αποτελεί πρότυπο εκπαιδευτικού και μορφή προς μίμηση για κάθε γυναίκα. Είναι φωτεινό παράδειγμα για τις νέες γενιές.