Τί έγινε στον κόσμο και στην Ελλάδα σαν σήμερα 6η Μαΐου ?¿

Σαν σήμερα _ 6^η Μαΐου __
Γεγονότα και πρόσωπα που έμειναν 
στην ιστορία

1405 Γεν­νή­θη­κε ο Σκε­ντέρ­μπε­ης, Αλβα­νός ήρωας

1527 Ισπα­νι­κά και γερ­μα­νι­κά στρα­τεύ­μα­τα λεη­λα­τούν τη Ρώμη, γεγο­νός που ορι­σμέ­νοι το θεω­ρούν ως το τέλος της Ανα­γέν­νη­σης. 147 Ελβε­τοί φρου­ροί, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου του διοι­κη­τή τους, σκο­τώ­νο­νται μαχό­με­νοι ενα­ντί­ον των δυνά­με­ων του Καρό­λου Ε΄ προ­κει­μέ­νου να δια­φύ­γει ο Πάπας Κλή­μης Ζ΄ στο Καστέλ Σαντ’Άντζελο.

1536 — Αρχί­ζει η πολιορ­κία του Κού­σκο, κατά την οποία οι δυνά­μεις των Ίνκας προ­σπα­θούν να ανα­κα­τα­λά­βουν την περιο­χή από τους Ισπα­νούς. Το Κού­σκο, Κούζ­κο (ισπα­νι­κά Cuzco, Κέτσουα Qosqo ή Qusqu), είναι μια πόλη στο ΝΑ Περού., με πλη­θυ­σμό 300.000 κατοί­κων, ενώ βρί­σκε­ται σε υψό­με­τρο 3.500μ. Η πόλη απο­τε­λού­σε την αρχαία ιστο­ρι­κή πρω­τεύ­ου­σα της αυτο­κρα­το­ρί­ας των Ίνκα. Κατά τη βασι­λεία του Σάπα Ίνκα Πατσα­κού­τι, η μικρή πόλη-κρά­τος μετα­μορ­φώ­θη­κε σε μια τερά­στια και δυνα­τή αυτοκρατορία.

[Vista panorámica de la ciudad de Cuzco]

1799 Δημο­σιεύ­ε­ται κοι­νή δια­κή­ρυ­ξη του Ρώσου ναυάρ­χου Ουσά­κοφ και του Τούρ­κου ομο­λό­γου του Καδήρ Μπέη. Με αυτή ανα­κοι­νώ­νε­ται ότι τα Ιόνια Νησιά θα απο­τε­λέ­σουν ενιαίο και ανε­ξάρ­τη­το κρά­τος, με πρω­τεύ­ου­σα την Κέρ­κυ­ρα, που θα διοι­κεί­ται από εκλεγ­μέ­νη 14μελή Γερου­σία (στις εκλο­γές θα μετεί­χαν οι αρι­στο­κρά­τες και υπό προ­ϋ­πο­θέ­σεις οι αστοί). Με τη Σύμ­βα­ση τής Κων­στα­ντι­νού­πο­λης (21 Μαρ­τί­ου 1800) πού υπέ­γρα­ψαν η Ρωσία, η Τουρ­κία και η Μεγά­λη Βρε­τα­νία, τα Ιόνια Νησιά ανα­γνω­ρί­ζο­νταν σαν ενιαίο αυτό­νο­μο κρά­τος φόρου υπο­τε­λές στο Σουλτάνο.

1825 Το Νεό­κα­στρο (Πύλος) παρα­δί­δε­ται στον Ιμπρα­ήμ, ο οποί­ος γίνε­ται κυρί­αρ­χος της Μεσσηνίας.

1856 Γεν­νή­θη­κε ο Ζίγκ­μουντ Φρόιντ, γερ­μα­νο­ε­βραί­ος ψυχί­α­τρος και ιδρυ­τής της ψυχανάλυσης

1877 Ο Ινδιά­νος αρχη­γός Τρε­λό Άλο­γο παρα­δί­δε­ται στα αμε­ρι­κα­νι­κά στρα­τεύ­μα­τα στη Νεμπράσκα.

1889 Ανοί­γει για το κοι­νό στο Παρί­σι ο Πύρ­γος του Άιφελ.

1912 Στη Βρε­τα­νία, η Βου­λή των Κοι­νο­τή­των απορ­ρί­πτει με 266 ψήφους κατά και 219 υπέρ το αίτη­μα για χορή­γη­ση του δικαιώ­μα­τος ψήφου στις γυναίκες.

1913 Πεθαί­νει ο Αλέ­ξαν­δρος Σχι­νάς, που στις 5 Μαρ­τί­ου 1913 δολο­φό­νη­σε τον βασι­λιά Γεώρ­γιο Α’ στη Θεσ­σα­λο­νί­κη. Στις 6 Μαΐ­ου, σύμ­φω­να με την επί­ση­μη εκδο­χή, αυτο­κτό­νη­σε, πηδώ­ντας από το παρά­θυ­ρο του τμή­μα­τος της χωρο­φυ­λα­κής, όπου κρα­τού­νταν. Ο ιστο­ρι­κός Γ. Κορ­δά­τος, επι­κα­λού­με­νος συνο­μι­λία που είχε με τον ίδιο τον πρω­το­δί­κη της υπό­θε­σης Β. Καντα­ρέ, ανα­φέ­ρει γύρω από τα αίτια της δολο­φο­νί­ας: «(Ο Β. Καντα­ρές) Είπε ότι στην αρχή, παρ’ όλο το ξύλο που έφα­γε ο Σχι­νάς (σ.σ.: από τους αστυ­νο­μι­κούς), δεν έβγα­λε τσι­μου­διά, αλλά μια-δυο μέρες ύστε­ρα, άρχι­σε να κάνει διά­φο­ρους υπαι­νιγ­μούς. Ενο­χο­ποιού­σε πρά­χτο­ρες Γερ­μα­νούς και μάλι­στα τον Γερ­μα­νό πρε­σβευ­τή. Αλλά δεν προ­χω­ρού­σε, αν και έλε­γε πως υπάρ­χουν και άλλα πιο σπου­δαία, πιο τρα­νά και πιο υψη­λά πρό­σω­πα. […] Ο Σχι­νάς δεν ήταν μανια­κός κι ανι­σόρ­ρο­πος. Ίσα-ίσα τα είχε τετρα­κό­σια και, όπως δια­πι­στώ­θη­κε, έκα­νε ταξί­δια στην Γερ­μα­νία και την Αυστρία. Η δολο­φο­νία οργα­νώ­θη­κε στο Βερο­λί­νο ή στη Βιέν­νη» («Ιστο­ρία της Νεό­τε­ρης Ελλά­δας», 5ος τόμος, σελ. 314). Σύμ­φω­να με τον Γ. Κορ­δά­το, λοι­πόν, η δολο­φο­νία είχε να κάνει με τους ενδοϊ­μπε­ρια­λι­στι­κούς αντα­γω­νι­σμούς Βρε­τα­νί­ας — Γερ­μα­νί­ας ενό­ψει του Α’ Παγκο­σμί­ου Πολέ­μου. Ο Γεώρ­γιος πρό­σκει­το στον Βρε­τα­νι­κό ιμπε­ρια­λι­σμό, σε αντί­θε­ση με τον γιο του Κων­στα­ντί­νο Α’ (που τον δια­δέ­χτη­κε), που πρό­σκει­το στο Γερμανικό.

1915 Γεν­νή­θη­κε ο Αμε­ρι­κα­νός σκη­νο­θέ­της και ηθο­ποιός, Όρσον Ουέλς   ένας ιδιαί­τε­ρος ηθο­ποιός, σενα­ριο­γρά­φος, παρα­γω­γός, σκη­νο­θέ­της, μα πάνω απ’ όλα ένας πραγ­μα­τι­κός καλ­λι­τέ­χνης που σε ηλι­κία μόλις είκο­σι έξι χρο­νών ολο­κλη­ρώ­νει την πρώ­τη του μεγά­λου μήκους ται­νία, τον θρυ­λι­κό «Πολί­τη Κέιν» (Citizen Kane – 1941). Η Έβδο­μη Τέχνη είχε μόλις ανα­κα­λύ­ψει το παι­δί – θαύ­μα της και ο Γου­έλς με τη σει­ρά του, έμελ­λε να αλλά­ξει για πάντα τον τρό­πο με τον οποίο αντι­λαμ­βα­νό­μα­στε τον Κινηματογράφο.

«Εδώ και χρό­νια προ­σπα­θώ να γυρί­σω την πλά­τη μου στον κινη­μα­το­γρά­φο, για­τί του αφιε­ρώ­νω 90% της ύπαρ­ξής μου, της ενερ­γη­τι­κό­τη­τάς μου. Πρέ­πει να στα­μα­τή­σω να κατα­στρέ­φω έτσι τη ζωή μου, προ­σπα­θώ­ντας να εκφρα­στώ μέσα από τις ται­νί­ες. Δεν είναι δυνα­τόν να περά­σω τη ζωή μου ολό­κλη­ρη σε φεστι­βάλ κι εστια­τό­ρια, ζητια­νεύ­ο­ντας για χρή­μα­τα. Εδώ και τριά­ντα χρό­νια οι άνθρω­ποι με ρωτούν πως κατορ­θώ­νω να συν­δυά­ζω αρμο­νι­κά το Α και το Β. Η ειλι­κρι­νής απά­ντη­ση είναι ότι δεν το κατα­φέρ­νω. Τα πάντα μέσα μου απο­τε­λού­νται από αντι­φά­σεις. Όλοι μας απο­τε­λού­μα­στε από αντι­θέ­σεις, που δεν κατα­φέρ­νου­με να εναρ­μο­νί­σου­με.» – Τζορτζ Όρσον Γου­έλς (George Orson Welles)

To Be Continued…
«Προ­τι­μώ να δου­λεύω σαν ηθο­ποιός πάνω στη σκη­νή του θεά­τρου παρά μπρο­στά στην κάμε­ρα. Θεω­ρώ τη δου­λειά του κινη­μα­το­γρα­φι­κού ηθο­ποιού φοβε­ρά εξα­ντλη­τι­κή, σωμα­τι­κά και πνευ­μα­τι­κά. Ειλι­κρι­νά, πιστεύω ότι δεν είμαι καλός κινη­μα­το­γρα­φι­κός ηθο­ποιός. Ανε­ξάρ­τη­τα απ’ αυτό, προ­τι­μώ να είμαι ηθο­ποιός παρά σκη­νο­θέ­της κι απ’ όλα πιο καλά μου αρέ­σει να γρά­φω. Ο κινη­μα­το­γρά­φος σαν εκφρα­στι­κό μέσο, φυσι­κά με γοη­τεύ­ει. Αλλά κάθε φορά που σκη­νο­θε­τώ ανα­ρω­τιέ­μαι αν ξέρου­με κι αν κατα­λα­βαί­νου­με στ’ αλή­θεια τι κάνου­με κι αν υπάρ­χει κάποια λογι­κή συσχέ­τι­ση ανά­με­σα στις χιλιά­δες ώρες εργα­σί­ας του σκη­νο­θέ­τη και το τελι­κό απο­τέ­λε­σμα…» Όρσον Γουέλς

1937 Το γερ­μα­νι­κό Ζέπε­λιν «Χίντε­μπουργκ» πιά­νει φωτιά και κατα­στρέ­φε­ται αμέ­σως, κατά τη δια­δι­κα­σία προ­σγεί­ω­σής του στο Νιου Τζέρ­σι. 36 από τους 95 επι­βαί­νο­ντες σκοτώνονται.

1940 Ο Αμε­ρι­κα­νός συγ­γρα­φέ­ας Τζον Στάιν­μπεκ τιμά­ται με το βρα­βείο Πού­λι­τζερ για το περί­φη­μο μυθι­στό­ρη­μά του «Τα Στα­φύ­λια της Οργής».

1942 Β΄ Παγκό­σμιος Πόλε­μος: οι τελευ­ταί­ες αμε­ρι­κα­νι­κές δυνά­μεις στις Φιλιπ­πί­νες παρα­δί­δο­νται στους Ιάπωνες.

1945 Β΄ Παγκό­σμιος: η Μίλ­ντρεντ Γκίλ­λαρς Αμε­ρι­κα­νί­δα εκφω­νή­τρια ναζι­στι­κής προ­πα­γάν­δας στο γερ­μα­νι­κό ραδιό­φω­νο (Mildred Elizabeth Gillars, πιο γνω­στή με το ψευ­δώ­νυ­μο Axis Sally = Η Σάλυ του Άξο­να, 29 Νοε 1900 — 25 Ιουν 1988) εκφω­νεί την τελευ­ταία προ­πα­γαν­δι­στι­κή της εκπο­μπή προς τα συμ­μα­χι­κά στρατεύματα.

1950 Ο Πλα­στή­ρας εξαγ­γέλ­λει το κλεί­σι­μο της Μακρο­νή­σου. Η λει­τουρ­γία όμως αυτού του τόπου εξο­ρί­ας και μαρ­τυ­ρί­ου θα συνε­χι­στεί έως το 1954.

1952 Πέθα­νε η Μαρία Μοντε­σό­ρι, Ιτα­λί­δα για­τρός και παι­δα­γω­γός, εμπνεύ­στρια της παι­δα­γω­γι­κής μεθό­δου, που φέρει το όνο­μά της

1961 Γεν­νή­θη­κε ο Τζορτζ Κλού­νεϊ, Αμε­ρι­κα­νός ηθο­ποιός και σκηνοθέτης

1974 Ο Γερ­μα­νός καγκε­λά­ριος Βίλι Μπραντ παραι­τεί­ται μετά από την απο­κά­λυ­ψη ότι ο υπεύ­θυ­νος του πολι­τι­κού του γρα­φεί­ου Γκί­ντερ Γκι­γιόμ διε­νερ­γού­σε κατα­σκο­πία υπέρ της Λ.Δ. Γερμανίας.

1976 Κατα­στρε­πτι­κός σει­σμός 6,4 της κλί­μα­κας Ρίχτερ πλήτ­τει την περιο­χή Φριού­λι της Ιτα­λί­ας, με απο­τέ­λε­σμα 989 νεκρούς, 2.400 τραυ­μα­τί­ες και 157.000 άστεγους.

1980 Ο Νίκος Γκά­λης κάνει το ντε­μπού­το του στην Εθνι­κή Ελλά­δας, στον αγώ­να ενα­ντί­ον της Σου­η­δί­ας (71–79) στο Βεβέ της Ελβε­τί­ας για το Προ­ο­λυ­μπια­κό Τουρνουά.

Σαν σήμε­ρα το 1992 πεθαί­νει η θρυ­λι­κή Μαρ­λέν Ντίτριχ

1992 Πέθα­νε η Γερ­μα­νί­δα ηθο­ποιός Μάρ­λεν Ντί­ντριχ, καλ­λι­τε­χνι­κό ψευ­δώ­νυ­μο της Μαρί­ας Μαγδα­λη­νής Φον Λος («Γαλά­ζιος Άγγελος»).

1994 Η βασί­λισ­σα Ελι­σά­βετ Β’ της Αγγλί­ας και ο γάλ­λος Πρό­ε­δρος, Φραν­σουά Μιτε­ράν, εγκαι­νιά­ζουν τη σήραγ­γα Chunnel, το υπό­γειο τού­νελ κάτω από τη θάλασ­σα της Μάγ­χης, που ενώ­νει τη Γαλ­λία με τη Βρετανία.

2001 Ο Πάπας Ιωάν­νης Παύ­λος Β’ γίνε­ται ο πρώ­τος προ­κα­θή­με­νος της Ρωμαιο­κα­θο­λι­κής Εκκλη­σί­ας, που επι­σκέ­πτε­ται μου­σουλ­μα­νι­κό τέμε­νος, στη Δαμασκό.

2007 Ο Πανα­θη­ναϊ­κός ανα­δει­κνύ­ε­ται πρω­τα­θλη­τής Ευρώ­πης στο μπά­σκετ για τέταρ­τη φορά στην ιστο­ρία του. Στον τελι­κό του φάι­ναλ-φορ που έγι­νε στο ΟΑΚΑ της Αθή­νας επι­κρά­τη­σε της ΤΣΣΚΑ Μόσχας με 93–91.

2013 Πεθαί­νει ο Giulio Andreotti (Τζού­λιο Αντρε­ό­τι γενν. 14 Ιαν 1919) ήταν Ιτα­λός δημο­σιο­γρά­φος, συγ­γρα­φέ­ας και Χρι­στια­νο­δη­μο­κρά­της πολι­τι­κός. Διε­τέ­λε­σε Πρω­θυ­πουρ­γός της Ιτα­λί­ας τρεις φορές (1972–73, 1976–79, 1989–92), κατη­γο­ρή­θη­κε ότι συνερ­γά­στη­κε με τη Μαφία, κατα­δι­κά­στη­κε σε φυλά­κι­ση για το λόγο αυτό, όμως κατό­πιν αθω­ώ­θη­κε. Στην Ιτα­λία απο­κα­λεί­ται συχνά Divo Giulio (από το λατι­νι­κό Divus Iulius, θεϊ­κός Ιού­λιος, επί­θε­το που απο­δι­δό­ταν στον Ιού­λιο Καί­σα­ρα), λόγω της σπου­δαιό­τη­τας της παρου­σί­ας του στα μετα­πο­λε­μι­κά πολι­τι­κά πράγ­μα­τα της Ιταλίας.