Γράφει ο Βασίλης Κρίτσας //
Όπως προδίδει το όνομά της, η έκθεση είναι αφιερωμένη στους ανθρώπους από σίδερο, που ξέρουν πώς δένεται το ατσάλι, αλλά δεν ξεχνούν να ντύνουν με χρώμα και τέχνη τη μουντή καθημερινότητα της βιοπάλης, κάνοντας πράξη το στίχο-σύνθημα που κοσμεί την κεφαλίδα και του δικού μας περιοδικού: τέχνη είναι οι αγώνες του λαού.
Η μεταφορά της έκθεσης από τη Ζώνη του Περάματος και η επιλογή του νέου χώρου στο Κερατσίνι, στο εργοστάσιο Καχραμάνογλου, αποδείχτηκε πετυχημένη. Ο εγκαταλειμμένος χώρος του παλιού εργοστασίου διαμορφώθηκε κατάλληλα, με φροντίδα και μεράκι από τους διοργανωτές, με την απαραίτητη στήριξη σωματείων και συλλογικών φορέων, κι ήταν έτοιμος να φιλοξενήσει τα έργα τέχνης και τις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις της Έκθεσης, στην οποία συμμετείχαν εκατοντάδες (ερασιτέχνες και μη) δημιουργοί.
Πολλά έργα ήταν εμπνευσμένα από το συγκλονιστικό αγώνα επιβίωσης που δίνουν οι πρόσφυγες, της γης οι κολασμένοι, για να νικήσουν τους φράχτες και τα τείχη που υψώνουν γύρω τους κράτη και ιμπεριαλιστές, και να διεκδικήσουν με αξιοπρέπεια μια θέση στον ήλιο. Όλα ανεξαιρέτως τα έργα όμως είχαν περιεχόμενο με μηνύματα και αντανακλούσαν μια καλαίσθητη ευαισθησία, που μόνο η αλληλεγγύη, η ανθρωπιά κι οι ταξικοί αγώνες μπορούν να εμπνεύσουν.
Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων ήταν ιδιαίτερα πλούσιο, περιλαμβάνοντας συζητήσεις, συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, καλλιτεχνικά εργαστήρια για παιδιά, προβολές ταινιών και ντοκιμαντέρ.
Επισκεφτήκαμε την έκθεση την Παρασκευή, τη μέρα που προβλήθηκε, παρουσία του σκηνοθέτη, η ταινία του Λεωνίδα Βαρβαρού, “Ludlow, οι Έλληνες στους Πολέμους του Άνθρακα”. Όπως είπε κι ο δημιουργός της, η ταινία για τη σφαγή του Λάντλοου, ανοίγει παράθυρο στην άλλη Αμερική, που έχουμε συνηθίσει να συνδέουμε με δολάρια, συμφέροντα και πολέμους. Πιο συγκεκριμένα, μας δείχνει το σχετικά άγνωστο αγώνα των Ελλήνων ανθρακωρύχων (και όχι μόνο) στο Κολοράντο, που οργανώθηκαν με επικεφαλής τους την εμβληματική μορφή του Λούη Τίκα και διεκδίκησαν στοιχειώδη δικαιώματα, για να αντιμετωπιστούν με άγρια καταστολή που οδήγησε σε ανθρωποσφαγή και δολοφονίες εργατών και να δικαιωθούν -εν μέρει έστω- μόνο σε βάθος χρόνου. Μια εργατική ιστορία που άγγιξε το κοινό του Κερατσινίου και απέσπασε το θερμό χειροκρότημά του στο τέλος.
Οι εκδηλώσεις της Έκθεσης ολοκληρώθηκαν χτες το βράδυ με τη λαϊκή γιορτή στην πλατεία Κύπρου, με το Βαγγέλη Κορακάκη, αφήνοντας σπουδαία παρακαταθήκη για το άμεσο μέλλον, που η Έκθεση θα συμπληρώσει δέκα χρόνια ζωής.
Ακολουθεί ένα μικρό, χαρακτηριστικό δείγμα από τα έργα που φιλοξενήθηκαν στο χώρο.
