Εκεί, στο νεκροταφείο Friedrichsfelde, στέκει ακόμη το μνημείο που εγκαινιάστηκε το 1951, τιμώντας ανθρώπους που συνέβαλαν στη σοσιαλιστική-κομμουνιστική ιδέα την εποχή της DDR (ΛΔΓ) ακολουθώντας μια μακρά παράδοση ταφής επιφανών τέκνων του εργατικού κινήματος, όπου στις 13 Ιούνη του 1919 κατέληξε και η πομπή τιμής στη Ρόζα Λούξεμπουργκ –όταν 6 μήνες μετά τη δολοφονία της από τα Φρίκορπς του αστικού (παρα)κράτους (Freikorps-Soldaten) βρέθηκε το πτώμα της.
Θυμίζουμε πως η Rosa Luxemburg και ο Karl Liebknecht δολοφονήθηκαν 15-Ιαν-1919.

Σε πείσμα εκείνων που καθημερινά αμαυρώνουν και διαστρεβλώνουν την ιστορία …
(χτες) Βερολίνο:
Κινητοποιήσεις μνήμης – τιμής στη Rosa Luxemburg και στον Carl Liebknecht
Συγκρούσεις με την αστυνομία – συλλήψεις πριν καν ξεκινήσει η διαδήλωση.

Οι αστυνομικοί όρμησαν λυσσασμένα μόλις είδαν σημαίες της νεολαίας (FDJ) της πρώην ανατολικής Γερμανίας (GDR–DDR) –καθώς και κόκκινες της Σοβιετικής Ένωσης, ενώ χρησιμοποίησαν σπρέι πιπεριού με πρόσχημα την τήρηση αποστάσεων λόγω Covid, ενώ «δικηγόροι» και δικολάβοι ερίζουν για το εάν η εμφάνιση συμβόλων της FDJ και της DDR (πρώην ανατολικής Γερμανίας) αποτελεί ποινικό αδίκημα (sic)

Οι διαδηλωτές -πάνω από 3.000, σύμφωνα με την αστυνομία κινήθηκαν από τοσταθμό  Frankfurter Tor στο Friedrichshain προς το νεκροταφείο Friedrichsfelde στο Λίχτενμπεργκ
Ανάμεσα στα πανό υπήρχαν αρκετά που έγραφαν «Krise und Unterdrückung – die Antwort darauf heißt Revolution» (Κρίση και καταστολή – η απάντηση σε αυτό είναι επανάσταση), Μνήμη-τιμή-αγώνας κλπ

Για δεκαετίες, χιλιάδες άνθρωποι και κινήματα καταθέτουν στεφάνια και κόκκινα γαρίφαλα στον τάφο των δύο ηγετών του γερμανικού προλεταριάτου τη δεύτερη Κυριακή τον Ιανουάριο.
Όσο για τα αστικά κόμματα κι αυτά δε χάνουν την ευκαιρία –συλώντας τη μνήμη τους, ενώ το οπορτουνιστικό Die Linke, που κάνει κάθε χρόνο τέτοιες μέρες «σιωπηλό εορτασμό» τον ανέβαλε φέτος λόγω της πανδημίας για τις 14 Μαρτίου…

13 Ιουνίου 1919: κηδεία – διαδήλωση για την Ρόζα Λούξεμπουργκ, όταν 6 μήνες μετά τη δολοφονία της βρέθηκε το σώμα της

Το κανάλι όπου τα Freikorps πετάξανε το σφυροκοπημένο μέχρι θανάτου πτώμα της Ρόζας έχει παγώσει…
«Τάξη επικρατεί στο Βερολίνο!…
Ηλίθιοι δήμιοι! Η «τάξη» σας είναι χτισμένη πάνω στην άμμο. Η επανάσταση αύριο θα υψώσει τη βροντερή φωνή της ως τους ουρανούς. Τρομαγμένοι θ’ ακούσετε το νικητήριό της σάλπισμα: Ich war, ich bin, ich werde sein!
«Ήμουν, είμαι και θα είμαι!»

Έτσι τελείωνε το τελευταίο (15/1/1919) κύριο άρθρο της Ρόζας, στην εφημερίδα “Die Rote Fahne” (η Κόκκινη Σημαία) που απαντούσε στο κυβερνητικό ανακοινωθέν της σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης του προέδρου των Λαϊκών Αντιπροσώπων Έμπερτ.
Στις 16/1/1919 το επίσημο ανακοινωθέν της αστυνομίας ανέφερε πως ο Καρλ Λίμπκνεχτ είχε συλληφθεί και σκοτώθηκε ενώ επιχειρούσε να αποδράσει ενώ η η Ρόζα Λούξεμπουργκ είχε λιντσαριστεί από εξαγριωμένο πλήθος…

ΤΙΜΗ και ΔΟΞΑ στα τιμημένα τέκνα του γερμανικού προλεταριάτου!

Το μνημείο των αγωνιστών για το σοσιαλισμό-κομμουνισμό, όπως εγκαινιάστηκε το 1951 στην πρώην ανατολική Γερμανία (DDR) – νεκροταφείο Friedrichsfelde – Lichtenberg 

ℹ️ Από τη γερμανική «επανένωση» το 1990 και μετά, απαγορεύεται ταφή στο μνημείο (εκτός από τους αποδεδειγμένα συγγενείς πρώτου βαθμού –sic)
🆘 Το 2005, το Lichtenberg ήταν στα πρόθυρα κατάρρευσης, το μνημείο ήταν έτοιμο να κλείσει, οι μεγάλες πέτρινες πλάκες είχαν μετατοπιστεί ή σωριαστεί.
ℹ️  Η ομάδα υποστήριξης του μνημείου, που ιδρύθηκε το 2000, κατάφερε να μαζέψει κάποια χρήματα για την στοιχειώδη ανακαίνιση και επίσης να εξοπλίσει το νεκροταφείο με ένα σύστημα περιήγησης με επεξηγηματικούς πίνακες και σχέδια.

🆘  Στις 11 Δεκεμβρίου 2006, εκεί μέσα στήθηκε μια πλάκα γρανίτη με την επιγραφή «Στα θύματα του σταλινισμού», που εγκαινιάστηκε από τον Πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων του Βερολίνου Walter Momper και τη δήμαρχο της περιφέρειας PDS του Βερολίνου-Lichtenberg Christina Emmrich, επιφανές στέλεχος των οπορτουνιστών του κόμματος Die Linke.
Ο Momper περιέγραψε την πλάκα ως απαραίτητη προσθήκη, η οποία «σαφώς δεν είναι αντίστοιχη με το άλλο μνημείο», αλλά εμείς «δεν γνωρίζουμε περιορισμούς ή αποκλεισμούς»: «Η επιγραφή “στα θύματα του σταλινισμού” περιλαμβάνει όλα τα θύματα. Και έτσι πρέπει να είναι.
Επειδή δεν μπορούμε να θυμόμαστε μόνο μεμονωμένες ομάδες θυμάτων και να αφήνουμε άλλους έξω»…
Όσο για την Emmrich αυτή συνέδεσε την «αναθηματική» με την ιστορία του κόμματος της, ειδικά με το «διάλειμμα του Σταλινισμού ως σύστημα»
Το έκτρωμα καταστράφηκε επανειλημμένα από τη λαϊκή μήνι κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων και όχι μόνο

Τα πρώτα εγκαίνια του επαναστατικού μνημείου με βάση σχέδιο του Mies van der Rohe από τον Wilhelm Pieck τον Ιούνιο του 1926

Το επίσημο κράτος (DDR) τιμά για τελευταία φορά τα εκλεκτά του τέκνα
10 μήνες αργότερα στις 3 Οκτωβρίου 1990, η χώρα διαγράφεται από το χάρτη, με απόφαση “από τα μέσα και από τα πάνω”
Στη φωτογραφία (από δεξιά προς τα αριστερά) |> Erich Mielke, Erich Honecker, Joachim Herrmann (ομιλητής), Willi Stoph (Βερολίνο-Friedrichsfelde, 15-Ιαν-1989) στον εορτασμό της 70ής επετείου από τη δολοφονία του Karl Liebknecht και της Rosa Luxemburg

Δεσπόζει η γραφή  Die Toten mahnen uns (Οι νεκροί μας προειδοποιούν) –
Μπροστά διαδηλωτές του ΚΚΕ και του ΤΚΡ (ΚΚ Τουρκίας), κατά τη χτεσινή κινητοποίηση

ℹ️  Δείτε και σχετικό ρεπορτάζ του 902