Γράφει ο Νίκος Μόττας //
«Μακεδονομάχε»,
εσύ με τα γαλανόλευκα λάβαρα, που πρώτος έτρεξες σήμερα στο εθνικιστικό προσκλητήριο, να διαδηλώσεις την ιερή αγανάκτηση σου για το «όνομα της Μακεδονίας», που ήσουν τόσο καιρό;
Που ήσουν την άνοιξη του ’99 όταν οι φονιάδες του ΝΑΤΟ- οι ίδιοι που σήμερα «καίγονται» για να κλείσει το θέμα της ονομασίας και να εντάξουν την ΠΓΔΜ στη λυκοσυμμαχία τους- μετέτρεπαν τη Βόρεια Ελλάδα σε ορμητήριο θανάτου για το λαό της Γιουγκοσλαβίας;
Που ήσουν όταν, επί δύο και πλέον δεκαετίες, οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ (με την συνενοχή των λοιπών αστικών κομμάτων) εγκαθιστούσαν αμερικανονατοϊκές βάσεις στην Ελλάδα; Όταν, το 2001, το Γ’ Σώμα Στρατού μετατρέπονταν σε ΝΑΤΟϊκό στρατηγείο ταχείας αντίδρασης;
Που ήσουν, άραγε, όταν – προκειμένου να διαφυλάξουν τα κέρδη τους- οι μεγαλοβιομήχανοι της Μακεδονίας μετακόμιζαν τα εργοστάσια τους στις γειτονικές βαλκανικές χώρες, πετώντας στο δρόμο χιλιάδες άνεργους; Που ήσουν να διαμαρτυρηθείς όταν μια σειρά μεγαλοεργοδότες- απ’ τη GoodYear και την Pirelli, μέχρι την Coca Cola 3E και την Philkeram Johnson- καταδίκαζαν εργαζόμενους συμπατριώτες σου στην ανεργία;
Που ήσουν όταν το ΚΚΕ, το ΠΑΜΕ, το ταξικό κίνημα, τα εργατικά συνδικάτα, αυτοαπασχολούμενοι, συνταξιούχοι, αγρότες, φοιτητές, έδιναν μικρές και μεγάλες μάχες ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική κυβερνήσεων-ΕΕ-κεφαλαίου καθ’ όλο το διάστημα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, με κινητοποιήσεις και απεργίες;
Που ήσουν όταν οι χαλυβουργοί- όπως και χιλιάδες άλλοι εργαζόμενοι- έδιναν την ηρωϊκή μάχη της απεργίας ενάντια στους μεγαλοβιομήχανους; Που ήσουν όταν οι κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ επιστράτευαν τους ναυτεργάτες; Που ήσουν όταν το ΠΑΜΕ καλούσε σε κινητοποιήσεις ενάντια στην ψήφιση των μνημονίων και τους αντεργατικούς εφαρμοστικούς νόμους;
Που ήσουν να σηκώσεις κεφάλι διαμαρτυρίας για τη φοροληστεία, τα χαράτσια, την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, τη διάλυση της δημόσιας Υγείας, την επίθεση στο ασφαλιστικό σύστημα; Που ήσουν όταν οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πετσόκοβαν μισθούς και συντάξεις κατ’ εντολή των δανειστών και του μεγάλου κεφαλαίου;
Που ήσουν όταν η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πωλούσε σε μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους τα αεροδρόμια της Μακεδονίας και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης; Πότε βγήκες να υπερασπιστείς το δημόσιο χαρακτήρα των υποδομών αυτής της χώρας, που οι αστικές κυβερνήσεις ξεπούλησαν στο μεγάλο κεφάλαιο;
Που ήσουν όταν οι αμερικανονατοϊκοί ιμπεριαλιστές (που δεκάρα τσακιστή δε δίνουν για καμία Μακεδονία και καμία Ελλάδα) χρησιμοποιούσαν, με την σύμφωνη γνώμη της συγκυβέρνησης, τη βάση της Σούδας για να αιματοκυλήσουν το λαό της Συρίας; Που ήσουν όταν, πριν λίγα μόλις χρόνια, η Κρήτη γίνονταν ορμητήριο των ΝΑΤΟ-ΕΕ στον πόλεμο ενάντια στη Λιβύη;
Που ήσουν στα επανειλημμένα καλέσματα των κομμουνιστών, του αντιιμπεριαλιστικού-φιλειρηνικού κινήματος, για δράση ενάντια στα σχέδια κυβέρνησης-ΝΑΤΟ-ΗΠΑ περί «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» της Μακεδονίας και της Β.Ελλάδας; Αποτέλεσμα αυτής της «αναβάθμισης»– στα δολοφονικά και άλλα σχέδια τους- είναι και η αναζωπύρωση του «Μακεδονικού».
Διαρρηγνύεις, «μακεδονομάχε», τα ιμάτια σου για το «ξεπούλημα του ονόματος της Μακεδονίας», κάνοντας τα στραβά μάτια στο πραγματικό ξεπούλημα της χώρας στους κεφαλαιοκράτες, τους δανειστές, το ΝΑΤΟ και τους ιμπεριαλιστές.
Διαδηλώνεις για το «όνομα» της πατρίδας σου, όταν έχεις σιωπήσει- και σιωπάς- εκκωφαντικά στο συνεχές καπιταλιστικό πλιάτσικο ενάντια σε αυτήν την πατρίδα.
Σ’ αυτόν τον ευκαιριακό, τσολιαδίστικο «πατριωτισμό»- τον κομμένο και ραμμένο στα συμφέροντα της αστικής τάξης- δεν αξίζει άλλη απάντηση, παρά μονάχα τα λόγια του ποιητή της εργατιάς, του Κ. Βάρναλη, που δεν έχασαν ποτέ την επικαιρότητα τους.
Νὰ μὴν ἀκούω καὶ νὰ μὴ βλέπω νὰ πατῶ.
Νὰ μὴ νογάω καὶ νά ῾χω τὸ στόμα βουλωτό.
Νὰ μὴ μὲ φαρμακών᾿ ἡ μπόχα τοῦ καιροῦ μου.
Χωρὶς αὐτιὰ καὶ μάτια, μύτη καὶ μυαλό,
μουγκὸς νὰ πηαίνω, ὅποτε μοῦ ῾ρθει, πρὸς νεροῦ μου,
κι ἅμα τσινάει ὁ Γάϊδαρος νὰ μὴ γελῶ.
Καὶ σὰ μὲ καρυδώνουνε μουνοῦχο σκλάβο
οἱ Ἀμερικάνοι, ἐγὼ νὰ βλαστημάω τὸ Σλάβο.
Μακεδονικό: Η ουσία του ζητήματος πέρα απ’ την «ονοματολογία»
Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες από το Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.
