Παρουσιάζει ο Ειρηναίος Μαράκης //
Πρώτη μας γνωριμία με τον ποιητή Ντέμη Κωνσταντινίδη στο Ατέχνως ήταν στο αφιέρωμα με τίτλο “Η εναλλαγή των εποχών / πάντα σε βάρος των φτωχών” (12/2/15), όπου είχαμε παραθέσει κι ένα αναλυτικότερο σχόλιο για τον δημιουργό.
Σήμερα ξανασυναντιόμαστε για άλλη μια φορά, με ακόμα δύο ποιήματα του (ένα ποίημα για τους πρόσφυγες, passo a tempo), που σηκώνουν το γάντι της κοινωνικής πρόκλησης και μιλούν με εκείνη την καυστική και ειρωνική διάθεση, τη σχεδόν μελαγχολική διάθεση που βρίσκουμε στο σύνολο της δουλειάς του ποιητή. Καλή ανάγνωση.
ένα ποίημα για τους πρόσφυγες
Βαθιά αλληλέγγυοι
Οι ευσυγκίνητοι εκδότες
Οι τσιμενταρισμένοι κριτικοί
Οι πολλά υποσχόμενοι “νέοι δημιουργοί”
Σε καρναβαλικά μνημόσυνα
Διαρρηγνύουν τα ιμάτια
Χωρίς μια μύγα στο ποτό τους.
passo a tempo
Αφού δε μένει κάτι άλλο ν’ αποδείξεις
Προς τι ακόμη επιμένεις, ποιητή;
Δε σου ‘ναι κιόλας αρκετή συγκομιδή
Τόσων ψυχών λησμονημένων οι αφίξεις;
Αυτούς τους σκέπασε το κύμα, μα εσύ
Σπρώχνεις το στίχο με το ζόρι, σα σκυλί
Πικρά και άνοστα σποράκια σε χαρτί
Οι λέξεις-πλήξεις.
