Σχολιάζει ο Σφυροδρέπανος //
Το παιχνίδι του καλού και του κακού μπάτσου συνεχίζουν να παίζουν με συνέπεια τα στελέχη της συγκυβέρνσης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Βγάζουν προς τα έξω ότι προωθούν το διαχωρισμός Εκκλησίας-Κράτους και ότι “χτυπάνε” το κατεστημένο, αλλά στο παρασκήνιο προσκυνούν (και κυριολεκτικά στην περίπτωση του Καμμένου) το φονταμελισμό και το σκοταδισμό της Εκκλησίας.
Χτυπάνε (στην κυριολεξία, χωρίς εισαγωγικά) τους συνταξιούχους με τα ΜΑΤ, αλλά πλασάρουν την εικόνα της ευαίσθητης, δημοκρατικής κυβέρνησης, που θα απαγορέψει τη χρήση χημικών εναντίον διαδηλωτών (όπως θα καταργούσε και τα ΜΑΤ).
Τελευταίο κρούσμα υποκρισίας ο… ταξικός αποστάτης και “κομμουνιστής”, Γιώργος Κατρούγκαλος. Που έλεγε πως βρίσκει δίκαια τα αιτήματα των απεργών που διαδηλώνουν και θέλει το κίνημα στους δρόμους. Αλλά στη σημερινή κινητοποίηση των ταξικών σωματείων του ΠΑΜΕ στο Υπουργείο Εργασίας, για τις συλλογικές συμβάσεις, αρνήθηκε να δει και να συζητήσει με αντιπροσωπεία τους, με το εξής αφοπλιστικό επιχείρημα:
-Τι έχουμε να πούμε; Έτσι κι αλλιώς, όταν κατεβείτε κάτω θα με καταγγείλετε…
Είπε (άθελά του ίσως) και μια αλήθεια ωστόσο ο υπουργός.
Η κυβέρνηση έχει πάρει τις αποφάσεις της και έχει διαλέξει στρατόπεδο. Η εργατική τάξη δεν έχει τίποτα να συζητήσει με τους κυβερνώντες και τίποτα να περιμένει από ένα στημένο διάλογο μαζί τους. Η μόνη διέξοδος είναι να οργανώσει την αντίστασή της και να συγκρουστεί με την πολιτική τους, που ετοιμάζεται να κατεδαφίσει τις εργασιακές σχέσεις.
Γιατί… αν δεν τους σταματήσουμε, δε θα σταματήσουν. Κι ο αγώνας είναι το μόνο μέσο που μπορεί να φέρει αποτέλεσμα.
