Στην οικογένειά μας αγαπούσαμε και είχαμε ζώα. Έτσι και στην εξορία ήταν επόμενο να έχω υπό την προστασία μου γάτα ή σκύλο.
Κάποια φορά καθόμουν κρατώντας στα χέρια μου ένα γατάκι, στάθηκε από πάνω μου ο Λευτεράκης. Χωριατόπαιδο του Δημοτικού ο Λευτεράκης, είχε «εντρυφήσει» στον Μαρξισμό και δεν έχανε ευκαιρία να κρίνει και να φιγουράρει, για τα πάντα, τις «γνώσεις» του.
Στάθηκε ο Λευτεράκης και με επέπληξε λέγοντας:
— Ε, ρε, πώς καταντήσαμε! Κι όπως πάμε, θα γίνουμε και ζωόφιλοι!
Σκέφτηκα ότι προφανώς εννοούσε κάποιο αντιμαρξιστικό παραπάτημά μου που δε θα είναι εύκολο να αντικρούσεις…
Την επόμενη ημέρα του είχα κολλήσει, απλά σαν αντίλογο, στο κρεβάτι του μια φωτογραφία του Λένιν!…
Γιώργος Φαρσακίδης «Πολιτιστικά & Ευτράπελα Από τα στρατόπεδα εξορίστων»
