Κλιμακώνουν την ωμή παρέμβασή τους οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους με στόχο την ανατροπή της εκλεγμένης κυβέρνησης της Βενεζουέλας. Με την προσχηματική «ευαισθησία» για το πέρασμα ανθρωπιστικής βοήθειας απειλούν με στρατιωτική επέμβαση.
Παράλληλα με τις απειλές για στρατιωτική επέμβαση και τις προτροπές στο στρατό για πραξικόπημα, το απαράδεκτο και απαράδεκτο και υποκριτικό παιχνίδι των δημοκρατικών (;!) Ευρωπαίων εις βάρος της Βενεζουέλας, με το να ζητούν εκλογές για να αποφασίσει ο λαός της, όπως λένε.
Πρωταγωνίστρια κατ’ ομολογία της η ελληνική κυβέρνηση: «Η αλήθεια είναι ότι όχι απλώς δεν αποκλίνει η θέση μας από τις θέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά συνδιαμορφώσαμε τις θέσεις αυτές, ακριβώς γιατί θέλουμε η Ευρωπαϊκή Ένωση (…) Και ποιες ήταν οι προτεραιότητές μας στη Βενεζουέλα; Να υπάρχει δημοκρατική και ειρηνική λύση της έντασης που υπάρχει αυτή τη στιγμή στη χώρα. Και με την έννοια δημοκρατία εννοούμε ότι θα πρέπει να αφεθεί μόνος του ο λαός της Βενεζουέλας να αποφασίσει για το μέλλον του μέσω ελεύθερων και δίκαιων εκλογών» .
«Ο λαός της Βενεζουέλας να αποφασίσει για το μέλλον του μέσω ελεύθερων εκλογών» λέει ο ΣΥΡΙΖΑ στην ανακοίνωσή του κρύβοντας ότι το «αίτημα» ΗΠΑ και συμμάχων τους για εκλογές αφορά τις προεδρικές εκλογές με στόχο να καταφέρουν να αναδείξουν πρόεδρο της χώρας μαριονέτα τους.
Προεδρικές εκλογές όμως στη Βενεζουέλα έγιναν μόλις το Μάη του 2018 (οι οποίες μάλιστα έγιναν κατόπιν αιτήματος της αντιπολίτευσης) στις οποίες ο Νικολάς Μαδούρο αναδείχτηκε Πρόεδρος με 67%. Βέβαια, από την ανακοίνωση του αποτελέσματος, ξεκίνησε προσπάθεια αμφισβήτησής του με το πρόσχημα της χαμηλής συμμετοχής στην εκλογική διαδικασία, παραβλέποντας ότι οι ίδιοι εκλέχτηκαν από εκλογικές διαδικασίες λιγότερο μαζικές και με μικρότερο ποσοστό.
Πηγή: jodi.graphics
Έτσι όπως βλέπουμε στο γράφημα, στη Βενεζουέλα ο Ν. Μαδούρο συγκέντρωσε τον Μάη του 2018, 68% επί των ψηφισάντων και 32% επί του συνόλου του εκλογικού σώματος.
Από την άλλη, ο Ντόναλντ Τραμπ, δύο χρόνια νωρίτερα, συγκέντρωσε το 46% των ψηφισάντων ενώ μόλις το 27% επί του συνόλου.
Των προεδρικών εκλογών του 2018 είχαν προηγηθεί οι βουλευτικές εκλογές το Δεκέμβριο του 2015 στις οποίες η συντηρητική αντιπολίτευση είχε πετύχει συντριπτική νίκη, Οι επόμενες εκλογές βάσει Συντάγματος θα πρέπει να γίνουν το 2020 ενώ οι επόμενε προεδρικές το 20ς4 (Υπενθυμίζουμε ότι στη Βενεζουέλα είχαμε εκλογές 25 φορές σε 20 χρόνια. Τους τελευταίους 18 μήνες είχαμε 6 εκλογές).
Ο Ν. Μαδούρο (ο οποίος δέχτηκε μετά από αίτημα της αντιπολίτευσης πρόωρες προεδρικές εκλογές το 2018) τις τελευταίες ημέρες έχει δηλώσει σε όλους τους τόνους ναι σε βουλευτικές εκλογές. Όμως δεν είναι αυτό που θέλουν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, όπως και η ελληνική κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ που ως συνήθως ψαρεύει σε θολά νερά με δόλωμα τον «κυρίαρχο λαό»: «Ο λαός της Βενεζουέλας θα πρέπει να αποφασίσει για το μέλλον του μέσω ελεύθερων εκλογών. Έτσι, θα δοθεί η δυνατότητα αποφυγής του εμφυλίου πολέμου ή της εξωτερικής στρατιωτικής επέμβασης. Η Διεθνής κοινότητα έχει χρέος να μεσολαβήσει ώστε να υπάρχουν ελεύθερες και δίκαιες εκλογές που θα δώσουν τη λύση. Εκεί, ο λαός της Βενεζουέλας θα επιλέξει το μέλλον του» τονίζει επίσης (ανακοίνωση ΣΥΡΙΖΑ 5/2/2019).
Εκλογές (προεδρικές) θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του με εγγυητή τη Διεθνή κοινότητα (αυτούς δηλαδή που δεν αναγνωρίζουν την πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία και δημιουργούν συνθήκες ασφυξίας για το λαό της Βενεζουέλας). Δοσμένοι ψυχή τε και σώματι στην εξυπηρέτηση των πιο βρώμικων σχεδίων δε διστάζουν να γράψουν στα παλαιά τους (προ κυβερνητικά) υποδήματα ακόμη και τις βασικές σταθερές της αστικής δημοκρατίας τις οποίες και οι ίδιοι και οι σύμμαχοί τους χρησιμοποιούν κατά πώς τους βολεύει.
Η ελληνική κυβέρνηση αρνείται να πάρει καθαρή θέση ότι αναγνωρίζει τον εκλεγμένο πρόεδρο της Βενεζουέλας, ότι απορρίπτει τους τυχοδιωκτικούς σχεδιασμούς του ιμπεριαλισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ δε λέει κουβέντα στη μακροσκελή ανακοίνωσή του ούτε για το ένα ούτε για το άλλο.
Όσον αφορά την κατάσταση που βιώνει σήμερα ο λαός της Βενεζουέλας, αν οι ευαίσθητοι θέλουν να τον βοηθήσουν ας σταματήσουν τον αποκλεισμό, τη δέσμευση των λογαριασμών της, περιουσιακών στοιχείων κλπ.
Εδώ και χρόνια δουλεύουν το σενάριο εγκαθίδρυσης μαριονέτας ξεκινώντας με την πρόκληση τεχνητών ελλείψεων σε τρόφιμα και φάρμακα.
Μην ξεχνάμε όσα προηγήθηκαν μέχρι σήμερα: Εφαρμογή μίας σειράς σκληρών μέτρων εμπάργκο – στις εξαγωγές πετρελαίου και χρυσού, στις εισαγωγές ανταλλακτικών, φαρμάκων και τροφίμων, στο πάγωμα των λογαριασμών της Βενεζουέλας στις ΗΠΑ, τον έμμεσο αποκλεισμό της από τις αγορές δανεισμού, με τη συνδρομή των οίκων αξιολόγησης, που είχε ως αποτέλεσμα την έκρηξη του πληθωρισμού και την αδυναμία έκδοσης κρατικών ομολόγων-σε συνδυασμό και με τις προκλήσεις παραστρατιωτικών σε συνεργασία με την γειτονική Κολομβία στο έδαφος της Βενεζουέλας, όπως και με την αφειδή βοήθεια σε χρήματα και οργάνωση που δαψίλευαν στην αντιπολίτευση ΜΚΟ οργανώσεις, που είτε ανήκαν στον γνωστό Τζορτζ Σόρος, είτε απ’ ευθείας στο αμερικανικό ΥΠΕΞ, αποφάσιασαν να εντείνουν την πίεση.
Στην τελική φάση του σχεδίου τους ανακήρυξαν πρόεδρο της Βενεζουέλας τη μαριονέτα τους Χ. Γκουαϊδό, τον προίκισαν με τον πλούτο που έκλεψαν από τη χώρα, επιδίωξαν και επιδιώκουν στρατιωτικό πραξικόπημα για την ανατροπή του νόμιμα εκλεγμένου προέδρου, έβαλαν στο τραπέζι των επιλογών τους τη στρατιωτική επέμβαση στη χώρα. Όσον αφορά τον ακροδεξιό Χ. Γκουαϊδό είναι δημιούργημα του εργαστηρίου φυτευτών «ηγετών». Παντελώς άγνωστος εντός της Βενεζουέλας (τις τελευταίες μέρες άρχισε να γίνεται γνωστός) διάσημος στις ΗΠΑ και την Ευρώπη.
Σε όλα αυτά που συμβαίνουν και ασχέτως αν και πόσο συμφωνεί κανείς με τις επιλογές της κυβέρνησης Μαδούρο, ο λαός της Βενεζουέλας, όπως ο κάθε λαός, είναι ο μόνος που έχει το δικαίωμα και την ευθύνη να αποφασίζει για το δρόμο υπεράσπισης των συμφερόντων του και την εκλογή της ηγεσίας της χώρας του, χωρίς τις επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών.
