Η «ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ» προτείνει
Ένα συνέδριο, αφιερωμένο στην εκατοντάχρονη διαδροµή του ΚΚΕ, που επιδίωξε να προσεγγίσει την ανάπτυξη της νεοελληνικής λογοτεχνίας, ιδιαίτερα της επαναστατικής σοσιαλιστικής, στην πιο κρίσιµη, καθοριστική για την εξέλιξή της περίοδο, αυτή του Μεσοπολέµου. Ανέδειξε επίσης τη διαπάλη στο χώρο της λογοτεχνίας στη συγκεκριµένη περίοδο, η οποία πήρε τη σφοδρότητα της ταξικής πάλης στο εργατικό κίνηµα.
Ένα συνέδριο που δίνει το έναυσµα στους νέους λογοτέχνες να µελετήσουν τη µαρξιστική φιλολογία, όπως και τη σύγχρονη στρατηγική του κοµµουνιστικού κινήµατος, και κάτω από το φως τους το λογοτεχνικό έργο των µεγάλων δηµιουργών κάθε καιρού και τόπου, χωρίς τις διαµεσολαβήσεις της αστικής και µικροαστικής «ειδηµοσύνης».
Ένα συνέδριο που δίνει το έναυσµα στους εκπαιδευτικούς, τους πανεπιστηµιακούς, τους φοιτητές, τους κριτικούς και µελετητές, όλους εκείνους που καταπιάνονται µε τη λογοτεχνία και εκτιµούν την εκατοντάχρονη πάλη του ΚΚΕ για έναν ανώτερο, ανθρώπινο πολιτισµό, να συµβάλουν µε την επιστηµονική εργασία τους για να προετοιµαστεί η νέα γενιά, που θα κάνει τη λογοτεχνία όπλο και σηµαία απελευθέρωσης του ανθρώπου.
Η 18η Ολομέλεια της ΚΕ (24 Ιούνη – 2 Ιούλη 1973) αποτέλεσε κομματικό Σώμα ιδιαίτερης σημασίας για την εκτίμηση της κατάστασης στην Ελλάδα τη συγκεκριμένη περίοδο, καθώς πέρα από τον απολογισμό δράσης του αντιδικτατορικού αγώνα, γίνεται φανερός ο προβληματισμός και ο προσανατολισμός για την αναγκαιότητα μεταφοράς της καθοδήγησης του Κόμματος στο εσωτερικό, αναδεικνύεται η πείρα και τα κριτικά συμπεράσματα από τη σκληρή προσπάθεια του Κόμματος να αντιμετωπίσει τις ανάγκες της παράνομης δουλειάς στην Ελλάδα, τις αλλεπάλληλες συλλήψεις στελεχών και μελών του, αλλά, κυρίως, τη βασική αποστολή του στην τελική επεξεργασία των Θέσεων της ΚΕ, του Σχεδίου Προγράμματος και Καταστατικού για το 9ο Συνέδριο, που συγκλήθηκε σχεδόν 7 χρόνια μετά από τη 12η Ολομέλεια του 1968 και 12 χρόνια μετά από το 8ο Συνέδριο (1961).
Η 18η Ολομέλεια παρέχει επίσης στοιχεία που εξηγούν κάτω από ποιες συνθήκες το Κόμμα, που διακηρύσσει με ειλικρίνεια την πίστη του στο μαρξισμό-λενινισμό, που δε φοβήθηκε την ένοπλη σύγκρουση με τον ταξικό αντίπαλο, που διαπαιδαγώγησε χιλιάδες λαϊκούς ήρωες, αλύγιστους στον αγώνα για τη ζωή και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και γενικότερα του εργαζόμενου λαού, το Κόμμα του αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, είναι δυνατό να υιοθετήσει λαθεμένες θέσεις και επιλογές, έως και να γλιστρήσει σε οπορτουνιστική παρέκκλιση, ακόμα και σε ζητήματα αρχών.
Περιλαμβάνει την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, στη σχετική εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε το Μάρτη του 2018.
Τραγουδούν οι Ρίτα Αντωνοπούλου και Κώστας Θωμαΐδης. Παίζουν οι μουσικοί: Θύμιος Παπαδόπουλος [κλαρινέτο, σοπράνο σαξόφωνο], Γιάννης Παπαζαχαριάκης [κιθάρες (κλασική, ακουστική, δωδεκάχορδη)], Θοδωρής Οικονόμου [πιάνο], Νίκος Σακελλαράκης [τρομπέτα, φλικόρνο], Δημήτρης Ντουτσούλης [ηλ. μπάσο], Γιώργος Κάτσικας [ντραμς, κρουστά], Τζίμης Σταρίδας [τρομπόνι].
