Γράφει ο Βασίλης Λιόγκαρης //
Ένα μαύρο πυκνό σύννεφο, ένας βρικόλακας με αιχμηρά δόντια, ένας γύπας με άγριες αρπαχτικές διαθέσεις, πλανιέται πάνω από τον έρημο και απροστάτευτο πλανήτη.
Ανάμεσα σε αυτά τα άγρια θηρία, κινείται και ένα λευκό περιστέρι με τσακισμένο το ένα φτερό.
Το λευκό σημαδεμένο περιστέρι γεμάτο ελπίδα, λέγεται το εμβόλιο. Και είναι καθημερινά στο στόμα και στην καρδιά του κάθε πικραμένου. Είναι μία μικρή ψυχολογική διέξοδος, όχι αποδεχτή από όλους!
Έγινε μία καθημερινή συνηθισμένη και εύχρηστη λέξη που τονώνει το ηθικό μας…
***
Πάει ένας μεσήλικας στο γιατρό της γειτονιάς:
-«Γιατρέ μου»- του λέει- «έχω ένα πονοκέφαλο»
-Γιατρός: «Να κάνεις αμέσως εμβόλιο και αν δεν σου περάσει θα κάνεις και μία δεύτερη δόση και αν πάλι δεν σε πιάσει θα κάνεις και μία τρίτη δόση. Από κει και ύστερα η ευθύνη είναι δική σου!»
-Πηγαίνει ένας νεαρός: «Γιατρέ, στραμπούληξα το πόδι μου στην προπόνηση. Τι να κάνω;»
-Γιατρός: «Να κάνεις εμβόλιο και εάν δεν σου περάσει θα κάνεις και μία δεύτερη δόση. Και αν όχι, θα χρειαστείς και μία τρίτη. Από κει και ύστερα η ευθύνη είναι δική σου!»
-Πηγαίνει κάποιος τρίτος: «Γιατρέ, έχω τσίμπλες στα μάτια, τι με συμβουλεύεις;»
-Γιατρός: «Να κάνεις εμβόλιο και εάν δεν σου περάσει θα κάνεις και μία δεύτερη δόση. Και αν όχι, θα χρειαστείς και μία τρίτη. Από κει και ύστερα η ευθύνη είναι δική σου!»
Και ούτω καθ’ εξής!
Στο μεταξύ ο γύπας έχει αρπάξει τα αισθήματα και την ψυχή μας, χωρίς να μας ρωτήσει!
Είναι πρόβλημα προσωπικό του καθενός!!!
