«Ίσως ακόμα να μην έχω συνειδητοποιήσει τι πραγματικά έχει γίνει. Εγώ ακόμα το παίρνω σαν ένα κακό όνειρο. Απλά ξύπνησα με μώλωπες, εγκαύματα, και μια κάκωση στο δεξί γόνατο» ανέφερε ο επιζήσας του σιδηροδρομικού δυστυχήματος της 28ης Φεβρουαρίου 2023, Ανδρέας Αλικανιώτης, στο πλαίσιο της κατάθεσής του στην εξεταστική επιτροπή για «τη διερεύνηση του εγκλήματος των Τεμπών». Γνωρίζω ότι πολλοί παθόντες, μέχρι και σήμερα δεν είναι ψυχικά και σωματικά καλά, είπε ο 22χρονος φοιτητής της Σχολής Εμπορικού Ναυτικού Μακεδονίας: Έχω γνωρίσει παθόντες, «που μου έχουνε πει ότι ακόμα έχουν ψυχιατρική βοήθεια για να μπορούν να είναι καλά και να μπορούν να κοιμούνται τα βράδια».
Αφού περιέγραψε τις συνθήκες του δυστυχήματος, όπως ο ίδιος τις βίωσε, καθώς και τις ενέργειές του για τη διάσωση 10-12 συνεπιβατών του μετά τη σύγκρουση των συρμών, ο κ. Αλικανιώτης ερωτήθηκε για τον ποιον θεωρεί υπαίτιο: «Εγώ δεν είμαι αρμόδιος να κρίνω σε ποιον θα αποδοθούν οι ευθύνες. Σίγουρα δεν είναι ένας ούτε δύο, ούτε ένα απλό ανθρώπινο λάθος της στιγμής. Σίγουρα εμπλέκονται διάφοροι… Ίσως να ξεκινάει από τον άνθρωπο και να ξεκινάει από τα στελέχη, από την εκπαίδευση, που χρειάζεσαι για να μπεις και να πιάσεις δουλειά ως σταθμάρχης ή οποιοδήποτε στέλεχος μιας τέτοιας εταιρείας. Όντας ναυτικός και μηχανικός, μπορώ να πω ότι, εφόσον έχουμε την ασφαλεία ως το Α και το Ω, πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω, πώς δεν υπάρχει μία δικλείδα ασφαλείας για το οτιδήποτε, (πώς δεν υπάρχει) κάποιο σύστημα να ανιχνεύει ότι δύο τραίνα έρχονται στον ίδιο διάδρομο…»
Σημείωσε επίσης ότι την απόδοση των ευθυνών την οφείλουμε και σε όσους ήταν μέσα στο τραίνο αλλά «και στους γονείς τους, που στείλανε το παιδί τους να σπουδάσει, και πήραν πίσω στάχτη ή σακούλα».
Ο βουλευτής του ΚΚΕ και μέλος της Επιτροπής Νίκος Καραθανασόπουλος, αναφερόμενος στον 21χρονο είπε πως «θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Ανδρέα Αλικανιώτη και για την παρουσία του στην Εξεταστική και για όσα μας έχει πει, αλλά και πάνω από όλα για τη στάση του την τραγική εκείνη βραδιά». Δεν του έθεσε ερωτήσεις γιατί «καταλαβαίνω ότι είναι δύσκολο και μόνο να επανέρχονται στη μνήμη τέτοιου είδους περιστατικά τα οποία βίωσε και με τραγικό τρόπο. Και πάλι ένα ευχαριστώ».
Αναλυτικά όσα είπε για τη σύγκρουση των τρένων και τις προσπάθειες διάσωσης
Ο Ανδρέας Αλικανιώτης περιέγραψε τις στιγμές της πολύνεκρης σύγκρουσης των τρένων, νομίζοντας αρχικά πως ήταν εκτροχιασμός γιατί «ποιανού μυαλό θα πάει ότι εκείνη την ώρα δύο τρένα ήρθαν σε μετωπική σύγκρουση, εμένα αν μου το λέγανε θα μου φαινόταν περίεργο, πιστεύω μόνο σε επιστημονική φαντασία μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο». «Με το που έγινε σύγκρουση, ήταν η στιγμή που άρχισα να κατρακυλώ στο σκοτάδι. Έσβησαν όλα τα φώτα. Το μόνο φως που βλέπαμε ήταν από τους σπινθήρες και από τη φλόγα γύρω. Κάποιοι που είχαν πάνω τους τα κινητά έβαλαν φακό και έτσι καταλάβαμε ότι είχε πλαγιάσει το τρένο. Επειδή ήμασταν σε τελείως επαρχιακό δρόμο και μακριά από την Εθνική, δεν υπήρχαν πουθενά φώτα. Μόνο από τη φωτιά», ανέφερε και συμπλήρωσε ότι «αρχικά προσπάθησα να καταλάβω σε τι κατάσταση βρισκόμουν, αν ήμουν αρτιμελής. Είχα κανονικά τις αισθήσεις μου και μετά άρχισα τις ανάλογες δράσεις πώς πρώτα εγώ να επιβιώσω και μετά να βοηθήσω κι άλλα άτομα, που και έκανα. Σηκώθηκα γρήγορα εκείνη την ώρα γιατί καιγόμουν από τις λαμαρίνες γύρω».
Μέσα ήταν αποπνικτική η ατμόσφαιρα από τις αναθυμιάσεις και από αυτά που καίγονταν, είπε και πως μαζί με ένα άλλο παιδί είδαν ένα ραγισμένο τζάμι που το έσπασαν με βαλίτσα προκειμένου να βγουν από το βαγόνι και «να πάρουμε την πρώτη ανάσα. Προσπαθήσαμε και εγώ και άλλοι να απεγκλωβίσουμε άτομα που ήταν σε χειρότερη κατάσταση από εμάς, για να μπορέσουν να σωθούν κάποιες ψυχές». Με αυτό τον τρόπο σώθηκαν κατά προσέγγιση 10 άτομα από τα περίπου 50 που ήταν μέσα. «Μετά πηδήξαμε από ύψος 4 μέτρων γιατί είχε πλαγιάσει το βαγόνι, υπήρχε κλίση. Και όσοι ανέβαιναν πάνω στο παράθυρο για να φύγουν, η μόνη έξοδος ήταν από εκεί, πάνω στα υπόλοιπα σίδερα που είχαν πέσει από το τρένο», σημείωσε, λέγοντας πως και κάποιοι που ήταν τραυματισμένοι και ανήμποροι για να σκαρφαλώσουν και να πηδήξουν τους πήραν στα χέρια για να τους βοηθήσουν να πηδήξουν εκτός του τρένου. Λόγω του ύψους, είπε, αλλά και των σίδερων που υπήρχαν στο σημείο έξω από το παράθυρο, παρά τις βαλίτσες που έριξαν στο σημείο της πτώσης για να την ανακόψουν, αρκετοί τραυματίστηκαν από αυτή, όπως και εκείνος.
Βγήκε τελευταίος από το βαγόνι, όπως κατέθεσε και «έσπευσα σε τραυματίες γιατί είδα πως η κατάσταση ήταν πάρα πολύ σοβαρή. Ήταν σε τραγική κατάσταση. Με το που αντίκρισα όλο το σκηνικό και είδα μπροστά μου τι γίνεται εκεί ήταν το πρώτο σοκ. Όχι απλά υπήρχε φωτιά, αλλά εμείς οι τελευταίοι του βαγονιού γλιτώσαμε τη φωτιά στο μισό μέτρο. Υπήρχε φωτιά και στο χωράφι, αλλά και από πίσω από το βαγόνι, μέχρι και το τρίτο ίσως και τέταρτο βαγόνι. Και μπροστά πόσο μάλλον».
Στάθηκε στη στιγμή που έφτασε η Πυροσβεστική και τα ασθενοφόρα λέγοντας πως άργησαν να τους προσεγγίσουν από το δρόμο. «Στην αρχή είχα πει πως ήταν 20-25 λεπτά αλλά δεν είχα αίσθηση του χρόνου. Μου είπαν όμως μετά πως ήταν πολύ παραπάνω» τόνισε και είπε πως χρειάστηκε να κόψουν τις λαμαρίνες για να κατέβουν.
Σε ό,τι αφορά την πυρκαγιά, την έκρηξη αλλά και τη μυρωδιά, ο 21χρονος φοιτητής Ανδρέας Αλικανιώτης είπε ότι «εννοείται δεν θα ξεχάσω τη μυρωδιά της φωτιάς που ήταν κάτι σα να σου τρυπάει τη μύτη. Δεν ήταν το συνηθισμένο καμένο που μπορούμε να μυρίσουμε στο σπίτι μας επειδή κάτι κάηκε ή στον δρόμο από καμένο λάστιχο,. Μύριζε κάτι που διαπέρναγε τη μύτη, στην άνοιγε. Όπως την αίσθηση της ναφθαλίνης. Ήταν ένας συνδυασμός με την κλασσική μυρωδιά κάποιου αντικειμένου που καίγεται, όχι πλαστικό γιατί έχει χαρακτηριστική μυρωδιά, σαν ξύλο με κάτι που σε διαπέρναγε κιόλας. Δεν ήταν μόνο το αποπνικτικό. Σου άνοιγε τα ρουθούνια. Σα να καίγεται κάποιο χημικό» και συμπλήρωσε ότι έχει να κάνει και με το τι ύλες προφανώς μπορεί κουβαλάει το εμπορικό.
«Κατέβηκα από τη μεριά του χωραφιού. Η φωτιά είχε διαχυθεί. Υπήρχαν δύο τρία σημεία. Το ένα ήταν κοντά στο κυλικείο από την αριστερή πλευρά, πιο μπροστά από μένα, η άλλη ήταν και εξαπλωνόταν κάτω από το τρένο εκεί που ήμουν εγώ, χωρίς να υπάρχει καύσιμη ύλη» πρόσθεσε προσπαθώντας να δώσει την εικόνα και για την πυρκαγιά που ερευνά η Εξεταστική Επιτροπή. «Όταν είχα μιλήσει με κάποιους από τους πραγματογνώμονες, ήμουν από τους πρώτους που ανέφερα στους πραγματογνώμονες για αυτή τη μυρωδιά. Μετά είδα στον επόμενο ότι το έψαχναν περισσότερο».
