Η διοίκηση του ΙΚΕΑ είναι διώκτης του Συνδικαλισμού 

Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης // 

Η διοίκηση του ΙΚΕΑ αποφάσισε το κλείσιμο του τελευταίου εργοστασίου κατασκευής επίπλων στο Ντάνβιλ των ΗΠΑ στο τέλος του 2019 λόγω αύξησης της τιμής των πρώτων υλών, σύμφωνα με ανακοίνωση της εταιρείας.

Η δικαιολογία της απόφασης για κλείσιμο του εργοστασίου, με 300 εργαζόμενους, στο Ντάνβιλ λόγω αύξησης της τιμής του ξύλου δεν γίνεται αποδεκτή από το Σωματείο. 

-Την ίδια ώρα που η διοίκηση επικαλείται αύξηση των τιμών αγοράζει μέσω θυγατρικής επιχείρησης τεράστιες εκτάσεις δάσους με δασικά είδη κατάλληλα για κατασκευή επίπλων, δηλώνουν. 

Η διοίκηση δεν μας έχει ενημερώσει για τους λόγους, δεν διαπραγματεύεται απευθείας με το Σωματείο. Προτιμά να έχει διαβούλευση, με τα Ευρωπαϊκά Συμβούλια Εργαζομένων (ΕΣΕ)*, που δεν μας εκπροσωπούν, δηλώνουν οι συνδικαλιστές στην εφημερίδα Arbetaren. 

-Ποτέ δεν γίναμε αποδεκτοί, συμπληρώνουν οι Αμερικάνοι συνδικαλιστές. Κλείνουν το εργοστάσιο τώρα που πλησιάζει ο καιρός για την υπογραφή νέας σύμβασης.

-Έχουμε διαπραγματεύσεις και θα προσφέρουμε την βοήθεια στους απολυμένους που απαιτούν οι νόμοι, δηλώνει εκπρόσωπος του ΙΚΕΑ, εννοώντας τις διαπραγματεύσεις με το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εργαζομένων στο ΙΚΕΑ.

-Δεν έχουμε ιδέα στο τι συμφωνούν για μας, δηλώνουν οι υπό απόλυση εργαζόμενοι.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η τεράστια επιχείρηση ΙΚΕΑ με 149 χιλιάδες εργαζόμενους και 328 υποκαταστήματα σε 43 χώρες (στοιχεία 2016) δεν δέχεται την συζήτηση αλλά ούτε καν την ύπαρξη σωματείων. 

• Από το 2008 στο Ντάνβιλ στο εργοστάσιο που τώρα αντιμετωπίζει την απειλή του κλεισίματος γίνεται προσπάθεια ίδρυσης Σωματείου. Οι υπεύθυνοι του ΙΚΕΑ αναθέτουν σε νομικό γραφείο να το εμποδίσει. Ταυτόχρονα αρχίζουν συναντήσεις με τους εργαζόμενους για να τους αποτρέψουν να συνδικαλιστούν. Δύο εργαζόμενοι που αντιδρούν στην παραπληροφόρηση της εταιρείας απολύονται επειδή χρησιμοποίησαν “υβριστικό” λόγο.

Η Διεθνής Ομοσπονδία Ξύλου και Οικοδομών απευθύνει σκληρή κριτική στην διοίκηση για τον περιορισμό των Συνδικαλιστικών ελευθεριών. 

Την ίδια κριτική απευθύνει και η αντίστοιχη Σουηδική. 

Μόλις το 2012 αναγνωρίζεται το Σωματείο και το 2013 υπογράφεται η πρώτη συλλογική σύμβαση. 

• Την ίδια χρονιά το 2012 στο άλλο εργοστάσιο ΙΚΕΑ στο Πέριβιλ η διοίκηση προσλαμβάνει σεκιούριτι για να εμποδίζουν τους εργαζόμενους να μιλούν για συνδικαλισμό. Αναθέτουν στο ίδιο νομικό γραφείο να εμποδίσει τις διαδικασίες και τιμωρούν με πρόστιμα εργαζόμενους που συνεχίζουν να μιλούν για την ανάγκη οργάνωσης. Τελικά το εργοστάσιο έκλεισε. 

 

• Το 2013 στο Ρίτσμοντ του Καναδά προσπαθεί να καταγγείλει την σύμβαση με το υπάρχον Σωματείο και το σέρνει στα δικαστήρια, πάλι με νομική βοήθεια, για να ακυρώσει την νόμιμη ύπαρξή του. 
• Μεταξύ 2014-2017 προσπαθούν οι εργαζόμενοι στο κατάστημα ΙΚΕΑ στο Stoughton των ΗΠΑ να ιδρύσουν Σωματείο. Επί 3 χρόνια η διοίκηση του ΙΚΕΑ απαγορεύει την είσοδο σε συνδικαλιστές της Ομοσπονδίας. Ακυρώνει δημοψήφισμα μεταξύ των εργατών που ζητούν με πλειοψηφία 75% να ιδρύσουν σωματείο. Οργανώνει δικό της δημοψήφισμα που αλλοιώνει το αποτέλεσμα. Οι καταγγελίες διαδέχονται η μια την άλλη αλλά το ΙΚΕΑ επιμένει αντισυνδικαλιστικά. 
• Οι ίδιες καταγγελίες απειλών και περιορισμών ισχύουν και στα εργοστάσια και καταστήματα του ΙΚΕΑ στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία. 

Η κληρονομιά του μέλους του Ναζιστικού κόμματος της Σουηδίας, Ingvar Kamprad, ιδρυτή του ΙΚΕΑ, φαίνεται έχει πέσει βαριά στους σημερινούς διοικούντες. Διάλεξαν Ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης στην τελευταία τους διαφήμιση που αναγκάστηκαν τελικά να αποσύρουν μετά την κατακραυγή. Δεν θέλουν να λειτουργούν Σωματεία στους χώρους δουλειάς. Προτιμούν να κλείσουν ολόκληρα εργοστάσια όταν δεν περνούν οι απαγορεύσεις και οι απειλές παρά να έχουν διαπραγματεύσεις για μισθούς και συνθήκες δουλειάς. Το ΙΚΕΑ βέβαια δεν είναι κάποια εξαίρεση του κανόνα στον αδηφάγο κόσμο του κυνηγητού του καπιταλιστικού κέρδους. Αρκεί να το κατανοήσουν και οι εργαζόμενοι και να πάρουν τα δικά τους μέτρα.

 

*Ευρωπαϊκά Συμβούλια Εργαζομένων.

“Για επιχειρήσεις ευρωπαϊκών διαστάσεων, δηλαδή επιχειρήσεις που έχουν έδρα σε 2 τουλάχιστον κράτη-μέλη και οι οποίες απασχολούν συνολικά τουλάχιστον 1.000 άτομα, προβλέπεται ενημέρωση και διαβούλευση σε διακρατικό (Ευρωπαϊκό) επίπεδο με βάση την Οδηγία 2009/38. Το ΙΚΕΑ έχει ιδρύσει Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Εργαζομένων, το οποίο είναι επιφορτισμένο με την ενημέρωση και διαβούλευση επί διακρατικών θεμάτων και όσον αφορά το κλείσιμο εγκαταστάσεων/μονάδων σε κάποια χώρα μέλος”.