Ζωή Δικταίου: Η μνήμη ακόμη στα βουνά, στα χέρια και στα παλιά τετράδια

Πώς χαρί­ζε­ται έτσι το φως
στα μάτια που ξελό­για­σε ένα δάκρυ ενθύμιο
και στα χέρια που αγκά­λια­σαν τον έρη­μο βράχο
αντί­κρυ σε βλέμ­μα βουρκωμένο.
Στον άλι­κο ήλιο του μεσημεριού
μετά­ξι η κλωστή
σκιές σαβα­νω­μέ­νες πέρα στο βάλτο
όσες σκιές τόσες αλή­θειες ακου­βέ­ντια­στες ακόμη
και τόσα βέλη παλιά…

Αισθή­μα­τα άγνωστα
ο άνε­μος σε μυστι­κή τελετουργία
τραυ­μα­τί­ζει τη νοη­τή φύση όσων αγάπησες,
με την άμμο στις χούφτες
ορί­ζεις τη ζωή στην ερη­μιά του τοπίου
εδώ το επι­θυ­μη­τό, εκεί το απαγορευμένο…
Καλα­μάς, Γιτά­νη, Σαγιά­δα, Κερα­μί­δι, Στροβίλι,
Κονί­σπο­λη, Μοσχό­πο­λη, Δερόπολη…

Μετράς βήμα­τα και στα­λαγ­μα­τιές στις πεσμέ­νες πέτρες
ένα λευ­κό φεγ­γά­ρι παρα­σύρ­θη­κε στα νερά
ξεχά­στη­καν όλες οι παλιές συνήθειες
όλες, εκτός από το φιλί και το τραγούδι.

Ξεφα­ντώ­νουν οι γλά­ροι ελεύθεροι
φτε­ρου­γί­ζει και η δική σου καρ­διά ασύνορη
ψάχνει σκο­πούς της ερη­μιάς και της πικρής πατρίδας
γαλά­ζιες γραμ­μές στα βου­νά και στα σύννεφα.

Κοι­τάς ψηλά, θαρ­ρείς κι ανάβουν
όλες μαζί οι πικρο­δάφ­νες τ‘ ουρανού
σ‘ ένα ηλιοβασίλεμα,
θαρ­ρείς σε κάθε επιστροφή
ένα και­νού­ριο ταξί­δι σού τάζει ο ορίζοντας
φτά­νει να ξέρεις να ονειρεύεσαι
να κρα­τάς την ψυχή στις απλω­μέ­νες χούφτες
συλ­λα­βί­ζο­ντας καλοκαίρια
να ψιθυ­ρί­ζεις ευχαριστώ.

Εδώ η θάλασσα,
η μνή­μη ακό­μη στα βου­νά και στα παλιά τετράδια
ήρθες με τον έρω­τα, να προσκυνήσεις
με τσα­κι­σμέ­να γόνατα,

εκεί στην κορ­φή, γυμνά τα δέντρα σμί­γουν σιωπηλά
μου­σκεύ­ει ο ιδρώ­τας το σώμα
σφυγ­μό το σφυγ­μό καθη­λώ­νουν οι ώρες το τέλος
θυμά­σαι ώρι­μα τα στά­χυα στο τραπέζι
στο κατώ­φλι δαί­μο­νες άγγελοι.
Εκεί στην κορ­φή, καλό σημάδι
μια δρο­σε­ρή πηγή τρέ­χει ακόμη
δικαιο­λο­γείς τη συγκίνηση,
εκεί στην κορ­φή, κρύ­φτη­κε η αγά­πη στ’ ασφοδέλια
ξεπερ­νάς την αδυναμία
πιο ισχυ­ρή η περιέρ­γεια εξαρ­γυ­ρώ­νει τη σκουριά
γερ­νούν οι εικόνες.

Εκεί ο αέρας ασά­ντα­λος πέρασε

ο αέρας το φώναξε…
εδώ κανείς δεν είναι αθώος,
εδώ το επι­θυ­μη­τό, εκεί το απαγορευμένο…
Καλα­μάς, Γιτά­νη, Σαγιά­δα, Κερα­μί­δι, Στροβίλι,
Κονί­σπο­λη, Μοσχό­πο­λη, Δερόπολη…

Η μνή­μη ακό­μη στα βου­νά και στα παλιά τετράδια.

Αύριο, εν ονό­μα­τι της αγάπης
Ζωή Δικταίου

Σαγιά­δα , Αύγου­στος 2019