Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Θ. Παφίλης: Για το ΚΚΕ κοινωνική αποστολή της Τέχνης είναι η καλλιέργεια του πνευματικού κόσμου του ανθρώπου

Την ταύτιση της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ με αυτή της ΕΕ, όπως αποτυπώνεται στα νομοσχέδια που φέρνει στην Βουλή, ανέδειξε ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Θανάσης Παφίλης, μιλώντας στην Ολομέλειας της Βουλής, στη συζήτηση για το νομοσχέδιο του υπουργείου Πολιτισμού, για τον οπτικοακουστικό τομέα.

Απευθυνόμενος στα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, τόνισε ότι η κριτική τους ήταν επιδερμική και σε επιμέρους ζητήματα, γιατί κανείς δεν τολμά να θίξει τα ιερά και όσια της ΕΕ. Αντίθετα το ΚΚΕ, αναδεικνύει ότι η πολιτική που εφαρμόζει η ΝΔ είναι η ίδια η πολιτική της ΕΕ. Συγκεκριμένα, όπως είπε, από το 2014 υπάρχει το πρόγραμμα «Δημιουργική Ευρώπη» και καθόλου τυχαία ο τίτλος του παρόντος νομοσχεδίου είναι «Δημιουργική Ελλάδα».

Ένας από τους στόχους του νομοσχεδίου είναι η εξασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης και της υποταγής των εργαζομένων στην κύρια πολιτική και αστική ιδεολογία, μιλώντας για ενιαίο πολιτισμό, κάτι που φυσικά δεν υπάρχει, αφού είναι άλλος ο πολιτισμός των κυρίαρχων και άλλος ο πολιτισμός του λαού. Ακόμα, από το νομοσχέδιο ωφελείται η εμπορική οπτικοακουστική παραγωγή αφού στόχος είναι η ενίσχυση της κερδοφορίας των ομίλων με χρηματοδοτικά κίνητρα για προσέλκυση επενδύσεων και σε άλλους κλάδους της οικονομίας, όπως ο τουρισμός, οι κατασκευές, το εμπόριο και μεταφορές, μετατρέποντας έτσι πλήρως τον πολιτισμό σε προϊόν.

Στο πλαίσιο αυτό, σημασία δίνεται στην τεχνητή νοημοσύνη και στις καινοτόμες εφαρμογές για την πολιτιστική βιομηχανία που μπορούν να αξιοποιηθούν από άλλους κλάδους της οικονομίας, επιδιώκοντας νέες μορφές μείωσης του κόστους και διόγκωσης των κερδών. Στόχος επίσης είναι η «διεθνής προβολή της χώρας», ή όπως το είχε πει ο πρωθυπουργός, «να γίνει η Ελλάδα brand name», θύμισε ο Θ. Παφίλης. Αυτό, εξήγησε, σημαίνει να αναβαθμιστεί η θέση της ελληνικής αστικής τάξης στο πλαίσιο του παγκόσμιου ανταγωνισμού.

Όπως τόνισε, οι παραπάνω στόχοι είναι ενάντια στα συμφέροντα του λαού, καθώς αντλούν ζεστό χρήμα από τη φορολογία των εργαζόμενων. Είναι ακόμα ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων στον κλάδο, αφού όπως περιέγραψαν εκπρόσωποι των εργαζομένων στο οπτικοακουστικό, στον χώρο σημειώνεται εντατικοποίηση και εργατικά «ατυχήματα».

Ταυτόχρονα, το νομοσχέδιο προωθεί την «πολιτιστική διπλωματία», δηλαδή την Τέχνη που θα υποστηρίζει τις γεωπολιτικές επιδιώξεις της άρχουσας τάξης, αλλά και του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης που ήταν αφιερωμένο στην Ουκρανία ή ακόμα ο αποκλεισμός Ρώσων καλλιτεχνών, ακόμα και έργων του Τολστόι και του Ντοστογιέφσκι. Την ίδια ώρα, το νομοσχέδιο μιλά για ψηφιακό καταρτισμό του λαού και της νεολαίας, αντί για ενίσχυση της γενικής παιδείας και της καλλιέργειας μέσω του Πολιτισμού.

Αφετηρία του ΚΚΕ, σημείωσε ο Θ. Παφίλης είναι ότι ο Πολιτισμός δεν μπορεί να αποτελεί εμπόρευμα και πεδίο κερδοφορίας και ανταγωνισμού και ότι η κοινωνική αποστολή της τέχνης είναι η καλλιέργεια του πνευματικού κόσμου του ανθρώπου, που θα τον κάνει ικανό να αναγνωρίζει την πραγματικότητα για να μπορεί να την αλλάξει σύμφωνα με τις σύγχρονες ανάγκες του, αντί ευχάριστα να τον αποκοιμίζει και να τον χειραγωγεί.

Έτσι, στη θέση της καπιταλιστικής πολιτιστικής βιομηχανίας που καταπνίγει την τέχνη και τους δημιουργούς της θα πρέπει να συγκροτηθεί ένας κρατικός φορέας οπτικοακουστικής τέχνης, που θα διευθύνεται και θα ελέγχεται από τους ίδιους τους δημιουργούς και τους άλλους εργαζόμενους στον κλάδο και ο οποίος, θα οργανώσει την παραγωγή και τη διανομή του οπτικοακουστικού έργου, παρέχοντας στους συντελεστές του τα απαραίτητα μέσα, σταθερό μισθό και πλήρη εργασιακά δικαιώματα, την εξασφάλιση του απαραίτητου χρόνου για δημιουργία, τον αναγκαίο εξοπλισμό και τις υποδομές, την εκπαίδευση και συνεχή επιμόρφωσή τους, για να υπηρετήσουν ελεύθερα και συνειδητά τον αληθινό κοινωνικό προορισμό της τέχνης τους, σημείωσε.

Με άλλα λόγια, τόνισε ο Θ. Παφίλης, η απελευθέρωση της τέχνης και των δημιουργών της προϋποθέτει την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής και διάδοσης της τέχνης. Αυτός είναι ο τρόπος για να μετατραπεί ο δημιουργός από πωλητής προϊόντων και υπηρεσιών με ειδίκευση στο μάρκετινγκ και την επιχειρηματικότητα σε πραγματικό ιδιοκτήτη της σκέψης, του συναισθήματος, του ταλέντου και της τέχνης του.

Σ’ αυτή την προοπτική η πολιτιστική και καλλιτεχνική παραγωγή θα πάψει να λειτουργεί σαν ανταγωνιστική βιομηχανία και θα αντιμετωπιστεί σαν κοινωνική λειτουργία, που θα ανεβάζει ολοένα την πολιτιστική, πνευματική στάθμη κάθε μέλους της κοινωνίας, υπογράμμισε χαρακτηριστικά.

 

Ο δαίμων του τυπογραφείου, του Ηρακλή Κακαβάνη