Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Μαξίμ Γκόρκι

Στις 28 Μαρτίου 1868 γεννιέται στο μακρινό Νίζνι Νόβγκοροντ της τότε Ρώσικης Αυτοκρατορίας ο Μαξίμ Γκόρκι (Πικρός) Το πραγματικό του όνομα ήταν Αλεξέι Μαξίμοβιτς Πέσκοφ. Ενας από τους σημαντικότερους συγγραφείς του 20ού αιώνα, που θεωρείται ο ιδρυτής και αυθεντικότερος εκφραστής της λογοτεχνικής σχολής του σοσιαλιστικού ρεαλισμού.

Γνώρισε τη φτώχεια και την εξαθλίωση από μικρό παιδί και από νέος συνδέθηκε με τις παράνομες επαναστατικές οργανώσεις. Συνελήφθη πολλές φορές από το τσαρικό κράτος, βασανίστηκε, φυλακίστηκε και εξορίστηκε.

Στο διάστημα 1906 έως 1917, έζησε μακριά απ’ τη Ρωσία, όπου επέστρεψε μετά τη νίκη της Οχτωβριανής Επανάστασης. Αφιέρωσε τις δυνάμεις του για την επικράτηση της Επανάστασης και του Σοσιαλισμού.

«Η μάνα», «Ένα καλοκαίρι», Η ζωή του Κλιμ Σαμγκίν», είναι μόνο μερικά από τα πιο αγαπημένα μυθιστορήματά του. «Οι Μικροαστοί», «Στο βυθό», «Τα παιδιά του ήλιου», ανήκουν στα γνωστότερα θεατρικά του έργα με παραστάσεις σε ολόκληρο τον κόσμο. Τα αναρίθμητα διηγήματά του περιγράφουν τη ζωή στην προεπαναστατική και μετεπαναστατική Ρωσία.

Το έργο του γνώρισε τεράστια διάδοση σε πολλές χώρες του κόσμου και άσκησε σημαντική επίδραση στην παγκόσμια λογοτεχνία.

Ο Γκόρκι πέθανε το 1936, έζησε και κάποια από τα «σταλινικά» χρόνια της «αμαρτωλής» και μυριοδιαστρεβλωμένης δεκαετίας του 1930. Το μεγάλο αμάρτημα του Γκόρκι ήταν, ότι ποτέ και πουθενά δεν μπορούν να του βρουν αρνητικές δηλώσεις σχετικά με τον Στάλιν και το τότε σοβιετικό καθεστώς.

Περισσότερα στο ακόλουθο κείμενο:

«Δίνε το χέρι σε όποιον σηκώνεται», Μαξίμ  Γκόρκι (1868-1936)