Ο Λεχ Βαλέσα … στο Φεστιβάλ ΚΝΕ “Οδηγητή”

1981, τέτοιες μέρες γίνονταν οι προφεστιβαλικές του 7^ου Φεστιβάλ ΚΝΕ “Οδηγητή”: Πραγματοποιήθηκε 10 – 13 Σεπτέμβρη στο Περιστέρι και κινήθηκε σε ρυθμούς εκλογών, καθώς σε περίπου ένα μήνα στήνονταν κάλπες

Μεγάλα αφιερώματα ξεχώριζαν στο πρόγραμμα με τη συμμετοχή καταξιωμένων ηθοποιών, τραγουδιστών, συνθετών _παρουσιάστηκαν τα πολυθεάματα: «Παλεύουμε για την ειρήνη», «40χρονα ΕΑΜ» και πολυθέαμα αφιερωμένο στους αγώνες της εργατικής τάξης, εμπνευσμένο από τον απεργιακό αγώνα των εργατών της κλωστοϋφαντουργίας «Μπάρκο». Στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ συμμετείχε και ο Σοβιετικός κοσμοναύτης Β. Σατάλοφ που είχε πάρει μέρος στις διαστημικές αποστολές «Σογιούζ 4», 8 και 10! Ενδιαφέρουσες ήταν και οι λογοτεχνικές εκδηλώσεις που απλώθηκαν σε όλους τους χώρους του Φεστιβάλ και ανέδειξαν ποιητές και λογοτέχνες από την Αφρική, την Τουρκία, τη Λατινική Αμερική, την ΕΣΣΔ κι αλλού. Επίσης, δεν έλειψαν οι αγώνες σκακιού, μπριτζ, πινγκ πονγκ κ.ά. Τα παιδιά ηλικίας μέχρι 15 χρόνων, στους «Νέους Πρωτοπόρους», που είχαν το δικό τους χώρο στο Φεστιβάλ, παρουσίασαν σκετς και θεατρικές παραστάσεις και διαδήλωσαν την τελευταία μέρα στέλνοντας το δικό τους εκλογικό μήνυμα.

O Λεχ Βαλέσα φυσικά και δεν μπορούσε να είναι… αλλά ο Οδηγητής, του είχε αφιέρωμα

Οδηγητής _1981
Πήραμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω ανοιχτό γράμμα εργάτη, προς τον Λεχ Βαλέσα:

Αδερφέ μου Λεχ,

Με λένε Αποστόλη κι είμαι εργάτης σε τσιμεντάδικο. Πήρα το θάρρος να σου γράψω και να σού πω τον πόνο μου. Λέω, εργάτης κι εγώ, εργάτης κι εσύ -μην κοιτάς τώρα που γινες φίρμα και το κοψες το «σπορ»- θα με καταλάβεις. Αποφάσισα λοιπόν να σου γράψω παρ’ ότι όλοι οι συνάδελφοι εδώ μ’ έχουν πάρει στο μεζέ. Ο Μπάμπης μάλιστα εκφράστηκε πολύ απρεπώς για το άτομό σου. Τού λέω «ρε σι, τί σούκανε το παιδί και το αποπαίρνεις έτσι; Σπλάχνο μας, είναι κι αυτός. Επειδή δηλαδή τον ευλογεί ο πάπας και τού δίνουνε βραβεία Αγάπης; Για επειδή έχει ξεπεράσει και την Αλιφέρη στην τηλεόραση; Αλλά έτσι είσαι εσύ. Μια ζωή βουτηγμένος στην τσιμεντόσκονη με τρεις κι εξήντα στην τσέπη το ζηλεύεις το παιδί.» Όχι, καλά δεν τού τάπα;

Λοιπόν πού λες αδελφέ μου -αν και δεν ήθελα ν’ αρχίσω με γκρίνιες το γράμμα μου, εν τούτοις μ’ αναγκάζεις να το κάνω. Λεχ, μάς περιφρόνησες. Επιτρέπεται βρω αθεόφοβε να στείλεις έκκληση στους εργάτες των σοσιαλιστικών χωρών κι εμάς να μάς γράψεις στα παλιά σου τα παπούτσια; Τί την ήθελες την έκκληση σ’ αυτούς; Ανάγκη την έχουνε; Αυτοί μωρέ καί χορτάτοι είναι κι όλα τους τα καλά έχουν. Τη δουλειά τους, το σπιτάκι τους, τις άδειές τους, την περίθαλψή τους κι ότι άλλο θέες. Και βουλευτές άμα θέλουν γίνονται, αλίμονο σ’ εμάς. Και δεν είναι μόνο χορτάτοι άλλα ταΐζουν κι εσένα. Έλα τώρα Λεχ, μην κάνεις το κορόιδο. Αυτοί δουλεύουνε και σού στέλνουν αβέρτα βοήθεια για να τούς βρίζεις κι από πάνω.

Εγώ αδελφέ μου αν ήμουν στη θέση τους πολύ θα μού την έδινε. «Ο μη εργαζόμενος -εσύ δηλαδή- μηδέ εσθιέτω» όπως λένε και τα ευαγγέλια. Σα θρήσκος πού είσαι πρέπει να το ξέρεις. Και να μην περιμένεις να πληρώσουν τα σπασμένα σου άλλοι με τον ιδρώτα τους.

Λοιπόν Λεχ, ή έκκληση σου έπιανε πολύ τόπο αν την έστελνες σ’ εμάς. Γιατί αν είναι κάποιοι πού καταπιέζονται κι υποφέρουν αυτοί είμαστε εμείς. Καί μη δίνεις βάση σ’ αυτά πού λέγανε εδώ μερικοί, ότι τάχα επί των ήμερών τού Λάσκαρη -πού κατάργησε, λέει την πάλη των τάξεων- είδαμε καλύτερες μέρες, κι ότι «ένας δεξιός υπουργός έκανε μια τόσο σοσιαλιστική πολιτική!». Άσε. Όσοι τα διέδιδαν αυτά, φαίνεται είδαν στον ύπνο τους την Αγία Αθανασία τού Αιγάλεω καί τούς ορμήνεψε. Έτσι είμαστε εμείς οι Έλληνες, θρήσκοι μέχρι το κόκκαλο, σαν καί σάς. Καί πού σαι, Λεχ, αν δεν με πιστεύεις, μπορούμε να κάνουμε τη θυσία και να σας τον στείλουμε εκεί το Λάσκαρη για λογαριασμό της «Αλληλεγγύης», να βολευτείτε καί σεις λιγάκι. Άλλωστε τώρα με το φούμο πού άρπαξε ή Δεξιά στις εκλογές καί ό αγαπητός (σου) Λάσκαρης πήρε πασσαπόρτι άπ’ το Υπουργείο, δεν θα χει καί πολύ δουλιά να κάνει αιδώ…

Λεχ, εδώ έχουμε πολλά προβλήματα. Πάμε να δουλέψουμε καί σκοτωνόμαστε. Κάθε μέρα πληρώνουμε το φόρο αίματος στο κεφάλαιο. Δεν μ’ αρέσει να σε στεναχωρώ με τέτοια δυσάρεστα νέα, άλλα πώς να το κάνουμε, εργάτες είμαστε, σήμερα εσύ αύριο μπορεί εγώ… Για’ αυτό σε παρακαλώ σε μια άπ’ τις εκπομπές σου -άσε λίγο τούς Σοβιετικούς- καί πες κάτι καί για μάς τούς φουκαράδες εργάτες των καπιταλιστικών χωρών. Πες για τις απολύσεις καί την ανεργία. Για τη λιτότητα. Για την τρομοκρατία. Πες τα βρε Λεχ γιατί εμείς εδώ που καλοπερνάμε δεν έχουμε ακόμη εκπομπή στην TV.

Αδερφέ μου Λεχ,
Θέλω να κλείσω το γράμμα μου με δύο λόγια για το μύθο της καπιταλιστικής αφθονίας για την όποια εσύ καί ή παρέα σου μάς φθονείτε. Ναι, τα χουμε όλα καί πάπιες Κίνας καί χελιδονόγλωσσες Βραζιλίας. Εκείνο πού δεν έχουμε είναι το χρήμα για να τ’ αγοράσουμε. Είμαστε με λίγα λόγια «φάτε μάτια ψάρια καί κοιλιά περίδρομο». Περιμένουμε κάθε Πάσχα καί Χριστούγεννα για ν’ αναστήσουμε. Γι αυτό Λεχ μη μάς ζηλεύεις. Οι «εν καπιταλισμώ αδελφοί σου» δεν είναι μακάριοι άλλα γουργουρίζοντες.

Κι εσύ πού είσαι ο υπερασπιστής των αδύνατων κι ο υπέρμαχος των ανθρώπινων δικαιωμάτων, άπ’ όσα τσεπώνεις άπ’ τα Αμερικάνικα αντιδραστικά συνδικάτα και ΣΙΑ, μη μάς ξεχάσεις. Στείλε κάτι κι εδώ. Κείνος ό θείος πού χαμε στην Αμερική πέθανε καί θείο στην Πολωνία, δυστυχώς, δεν έχουμε.

Υ.Γ.
Τελειώνοντας αδελφέ μου έχω να σου κάνω και μια πρόταση, άνευ παρεξηγήσεως. Αν υποφέρεις πολύ εκεί μάζεψε τα κι έλα με την κυρά και τα παιδιά στην Αθήνα. Πάρε τη θέση μου στο τσιμεντάδικο κι εγώ αυτή πού είχες όταν δούλευες. Αυτή ή λύση νομίζω μπορεί να σε κάνει -έστω και τόσο αργά- να δεις τα πράγματα και κάπως αλλιώς. Τί λες;
Γεια σου και περιμένω σύντομα απάντηση σου.
Σε φιλώ σταυρωτά Δικός σου Αποστολής

Περί Βαλέσα _για τους νεώτερους -Ριζοσπάστης