Ο Τζέσε Οουενς , το “μαύρο βέλος”, όπως ονομάστηκε μετά την Ολυμπιάδα του Βερολίνου, γεννήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 1913 στο Κλίβελαντ και ήταν το δέκατο παιδί του Τζέιμς Οουενς . Στο σχολείο, σε ηλικία 14 χρόνων, έτρεξε τις 220 γιάρδες σε 22.9 δευτερόλεπτα. Ενα χρόνο αργότερα πήδηξε στο ύψος 1.85 και στο μήκος 6.80, επιδόσεις εντυπωσιακές για την ηλικία του. Επιπλέον, στο σχολείο του έπαιζε φούτμπολ, μπέισμπολ και ήταν αρχηγός της ομάδα μπάσκετ. Μικρό τον φώναζαν Τζι – Σι, από τα πρώτα γράμματα του ονόματός του. Ετσι προέκυψε το Τζέσε .
Οταν έφτασε στο Βερολίνο βρίσκονταν στον κολοφώνα της δόξας του. Ενα χρόνο νωρίτερα, ως φοιτητής του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο, στη διάρκεια μιας μέρας είχε δημιουργήσει πέντε παγκόσμια ρεκόρ και είχε ισοφαρίσει ένα άλλο. Ολα αυτά έγινε στην πόλη Αν Αρμπορ του Μίτσιγκαν στις 25 Μάη 1935, κατά τη διάρκεια των πανεπιστημιακών αθλητικών αγώνων. Στις 15.15 ο Οουενς ισοφαρίζει το παγκόσμιο ρεκόρ στα 100μ. με 9.4 δευτερόλεπτα. Στις 15 και 25, με την πρώτη και μοναδική προσπάθεια στο μήκος,… πετάει στα 8,13μ. Στις 15 και 45 τρέχει τις 220 γιάρδες σε 20,3 δευτερόλεπτα, καταρρίπτοντας παράλληλα το παγκόσμιο ρεκόρ στα 200μ. Στις 16.00 τρέχει τις 220 γιάρδες με εμπόδια σε 22,6 δευτερόλεπτα και παράλληλα καταρρίπτει το παγκόσμιο ρεκόρ στα 200μ. με εμπόδια. Κι όλα αυτά στη διάρκεια 45 λεπτών. Το ρεκόρ του στο μήκος κράτησε 25 ολόκληρα χρόνια, ενώ με την επίδοσή του στα 100μ., μπορούσε να στεφθεί Ολυμπιονίκης ακόμα και το 1964 στο Τόκιο.
Στο Βερολίνο ο Οουενς κατέκτησε 4 χρυσά μετάλλια. Στα 100μ. με 10,3, στα 200μ. με 20,7, στα 4Χ100 και στο μήκος με 8.06 και μάλιστα στην τελευταία προσπάθεια, υποχρεώνοντας τον Χίτλερ να εγκαταλείψει άρον – άρον το γήπεδο.
Ο Τζέι Σι Οουενς με τα τέσσερα χρυσά μετάλλιά του έδωσε ένα πολύ ηχηρό χαστούκι στις χιτλερικές ιδέες περί «ανωτερότητας της άριας φυλής».
Μετά τα τέσσερα μετάλλια που κέρδισε ένας δημοσιογράφος τον ρώτησε πως του φάνηκε που δεν τον χαιρέτησε ο Χίτλερ μετά τον θρίαμβό του στο μήκος. Η απάντησή του ήταν αφοπλιστική: «Γιατί θα με συγχαρεί ο πρόεδρος των ΗΠΑ;». Δεν είχε άδικο. Η στάση των ναζί βρήκε μιμητές και στις ΗΠΑ. Ο Οουενς παρά το γεγονός ότι έκανε κάτι που έμοιαζε ακατόρθωτο δεν εκλήθη ποτέ, λόγω του χρώματός του, στο Λευκό Οίκο για συγχαρητήρια, ούτε έλαβε κάποιο τηλεγράφημα από τον Φραγκλίνο Ρούζβελτ ή τον Χάρι Τρούμαν.
Αργότερα για να μπορέσει να ζήσει έγινε επαγγελματίας. “Είχα δόξα, αλλά δεν είχα χρήματα” παραδέχτηκε. Για να βγάλει τα προς το ζην, υποχρεώθηκε να συναγωνιστεί άλογα, σκύλους, ακόμα και με καγκουρό.
Μετά από 15 χρόνια ξαναβρέθηκε στο Βερολίνο. Οχι σαν αθλητής στίβου, αλλά σαν μπασκετμπολίστας με τους Χάρλεμς.
Ο Οουενς πέθανε στα 66 του χρόνια, στις 31 Μαρτίου 1980 από καρκίνο στον πνεύμονα έχοντας προσπαθήσει λίγους μήνες πριν το θάνατό του να πείσει τον τότε Πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζίμι Κάρτερ, να μην μποϊκοτάρει τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
