Πέρασαν κιόλας 20 χρόνια.

Γρά­φει ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης //

Κι’ όμως! Άνθη­σαν πάλι οι νερα­τζιές έξω από το παρά­θυ­ρο μου και η φύση βρή­κε την καλή και την γλυ­κειά την ώρα να συνε­χί­σει τον ανη­φο­ρι­κό της δρό­μο της αιωνιότητας.

-Πέρα­σαν κι’ όλας 20 χρό­νια –από τότε- και οι βορ­βα­δι­σμοί αντη­χού­νε ακό­μα στ’ αυτιά μου και ταρά­ζου­νε τις φλέ­βες μου.

-Η «Συγ­γνώ­μη», πλα­νιέ­ται σαν εφιαλ­τι­κός βρυ­κό­λα­κας και κάνει κύκλους πάνω από τις στέ­γες των ερει­πω­μέ­νων σπιτιών.

Βελι­γρά­δι-Σερά­γε­βο-Νις- Πρί­στι­να-Νόβι­σαντ Αλε­ξι­νάτς-Κόσ­σο­βο, κ.α.

Ο ανθός μιας κυρί­αρ­χης και ευη­με­ρού­σας κρα­τι­κής οντό­τη­τας, είναι νεκρός σαν έπε­φτε κάτω από τις βόμ­βες και τα βόλια – κάτω από ανο­μο­λό­γη­τη και ανε­ξή­γη­τη – χάριν γού­στου βία των «ειρη­νι­κών» κυριαρ­χι­κών δυνά­με­ων, απο­νο­μής- τάχα μου- δικαιο­σύ­νης, στα­θε­ρό­τη­τας και ασφάλειας.

…………………

-Το ΝΑΤΟ των Αμε­ρι­κα­νών και η Ε.Ε και κάτω από τις ευλο­γί­ες και τους ενα­γκα­λι­σμούς της τότε Ελλη­νι­κής Κυβέρ­νη­σης, ποιος; ο Τσο­χα­τζό­που­λος που σαπί­ζει τώρα στις φυλα­κές – ειρω­νία της τύχης- χαρα­κτή­ρι­σε τον Μιλό­σε­βιτς χασάπη.

……………….

Οι γέφυ­ρες σμπα­ρα­λιά­στη­καν, τα τρέ­να με τις εκα­το­ντά­δες νεκρούς αθώ­ους επι­βά­τες τα χαρα­κτη­ρί­στη­καν παρά­πλευ­ρες απώλειες!

-Αερο­πλά­να φορ­τω­μέ­να θάνα­το ξερ­νο­βο­λού­σαν πάνω σε ανυ­πε­ρά­σπι­στους ανθρώπους.

-Εγκλή­μα­τα κατ’ επι­λο­γή και προ­με­λε­τη­μέ­να, που δεν ξεπλέ­νο­νται ούτε με μια, ούτε με χίλιες δυο συγ­γνώ­μες. Καμ­μιά δικαιο­λο­γία δεν μπο­ρεί να τα επισκιάσει.

………………

Να πού­με και να γρά­φου­με για πράγ­μα­τα που θυμό­μα­στε. Πράγ­μα­τα που δεν πρέ­πει να ξεχνά­με. Δεν υπάρ­χει λήθη γι’ αυτά. Δεν υπάρ­χει επιστροφή.

-Τα παι­διά του σχο­λεί­ου στο Αλε­ξι­νάτς κεί­το­νται νεκρά, πει­ρα­μα­τό­ζωα στις έξυ­πνες βόμ­βες τους.

Ζήτη­σαν ξεδιά­ντρο­πα συγ­γνώ­μη( από τότε που βγή­κε η συγ­γνώ­μη, χάθη­κε το φιλό­τι­μο, λένε στον τόπο μας.)

Και την άλλη μέρα γκρέ­μι­σαν άλλα γεφύ­ρια, νοσο­κο­μεία, και το κτί­ριο της τηλεόρασης.

………………..

Βου­λώ­στε το λοι­πόν βάρ­βα­ροι, των βαρβάρων,φονιάδες των Λαών. Γεν­νή­μα­τα κτη­νω­δί­ας κανέ­να ποτά­μι δεν σας ξεπλέ­νει. Καμιά σας συγ­γνώ­μη δεν πιά­νει τόπο. Οι Λαοί πια δεν μασά­νε. Δεν μιλά­νε για σκοι­νί στο σπί­τι του κρε­μα­σμέ­νου. Η βία και η κατο­χή φέρ­νει πόνο, φέρ­νει από­γνω­ση, φρί­κη και αγριό­τη­τα, φέρ­νει συνά­μα αντί­στα­ση, απει­θαρ­χία και αντί­ποι­να σαν φυσι­κό επακόλουθο.

…………………

Οι συμ­φω­νί­ες τύπου Πρε­σπών, επι­λο­γή-δια­τα­γή και επι­θυ­μία του ΝΑΤΟ μας θυμί­ζει πως σε κάθε αρχή κακού, μύρια έπονται!

Κι’ αυτά που έπο­νται δεν είναι ούτε ασφά­λεια, ούτε στα­θε­ρό­τη­τα για τους Λαούς, παρά είναι πόλε­μος, προ­σφυ­γιά και καταστροφή. ΄

Έχου­με πολ­λά παραδείγματα!

Βασίλης Λιόγκαρης

Γεν­νή­θη­κε στην Αθή­να από γονείς πρό­σφυ­γες, εργά­τες, πολυ­φα­με­λί­τες. Έζη­σε στα πρώ­τα παι­δι­κά του χρό­νια τη λαί­λα­πα της κατο­χής και μετα­φέ­ρει τις τραυ­μα­τι­κές αυτές εμπει­ρί­ες στα γρα­φτά του. Σπού­δα­σε θέα­τρο και για ένα διά­στη­μα δού­λε­ψε σ’ αυτό. Αργό­τε­ρα απορ­ρο­φή­θη­κε από την παρα­γω­γι­κή δια­δι­κα­σία όπου εργά­στη­κε σε διά­φο­ρες βιο­μη­χα­νί­ες. Ο Βασί­λης Λιό­γκα­ρης είναι συγ­γρα­φέ­ας της γενιάς και της τάξης του. Είναι μέλος της Εται­ρί­ας Ελλή­νων Λογοτεχνών.