Έκθεση του ΟΗΕ όπου καταγράφεται το οικονομικό κόστος της πανδημίας στον τουρισμό χτυπά το καμπανάκι του κινδύνου για τους μονοπωλιακούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στον συγκεκριμένο τομέα και ενώ καταγράφει στατιστικά τις δραματικές επιπτώσεις κατά των εργαζόμενων (απολύσεις, μειώσεις μισθών κά) καταλήγει στη στήριξη για το κεφάλαιο του συγκεκριμένου τομέα και ζητά να παρθούν από τις κυβερνήσεις ενώ οι ζημιές φορτώνονται στους εργαζόμενους.
Σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού στη διάρκεια των πρώτων πέντε μηνών του έτους, η άφιξη ξένων τουριστών σε χώρες μειώθηκε περισσότερο από το μισό και περίπου 320 δισ.$ (270,8 δισ.€) σε τουριστικά έσοδα χάθηκαν, υπολογίζοντας πως «η απώλεια μπορεί το 2020 να ξεπεράσει τα 900 δισ. $ (761,8 δισ. €) ενώ άμεσα απειλούνται 120 εκατομμύρια θέσεις εργασίας, κυρίως γυναικών και νέων»
Ο ΓΓ Αντόνιο Γκουτέρες αφού θύμισε πως «ο τουρισμός είναι ο τρίτος μεγαλύτερος εξαγωγικός τομέας της οικονομίας παγκοσμίως, πίσω από καύσιμα και χημικά προϊόντα, και το 2019 αντιστοιχούσε στο 7% του παγκόσμιου εμπορίου» ζητά «συλλογική δράση και διεθνή συνεργασία για να επανεκκινήσουν οι επιχειρήσεις στον τομέα του τουρισμού σε νέες υγιείς βάσεις», γεγονός που πρακτικά σημαίνει νέα προνόμια και μέτρα στήριξης για τους μονοπωλιακούς ομίλους και απολύσεις, μισθούς πείνας και τσάκισμα δικαιωμάτων για τους εργαζόμενους.
Και αυτά εν μέσω φιοριτούρων «επιτρέπει στους ανθρώπους να βιώσουν κάποια από τα πολιτιστικά και φυσικά πλούτη και φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά τον έναν στον άλλο, αναδεικνύοντας τα κοινά μας ως άνθρωποι», προσθέτοντας «απασχολεί έναν στους 10 ανθρώπους στη γη και προσφέρει τα προς το ζην σε εκατοντάδες εκατομμύρια ακόμη»,
Ο Guterres δήλωσε ότι αυτό ήταν «ένα μεγάλο σοκ» για τα πιο εύπορα αναπτυγμένα κράτη, «αλλά για τις αναπτυσσόμενες οικονομίες, είναι μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ιδιαίτερα για πολλά μικρά αναπτυσσόμενα κράτη-νησιά και αφρικανικές χώρες» -για κάποιες από αυτές τις χώρες αντιστοιχεί στο περισσότερο από το 20% του ΑΕΠ τους, εξήγησε.
Η Sandra Carvao, επικεφαλής στον τομέα της ανταγωνιστικότητας του Παγκόσμιου Οργανισμού Τουρισμού των Ηνωμένων Εθνών, δήλωσε πως τα 320 δισ. δολάρια σε χαμένες εξαγωγές από τον Ιανουάριο μέχρι τον Μάιο, είναι τρεις φορές περισσότερα από όσα χάθηκαν το 2009, στο ζενίθ της τελευταίας παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης και σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, «τα έσοδα από τις εξαγωγές από τον τουρισμό θα μπορούσαν να μειωθούν κατά 910 δισ. δολάρια στα 1,2 τρισ. δολάρια το 2020, και αυτό θα μπορούσε να μειώσει το παγκόσμιο ΑΕΠ κατά 1,5% στο 2,8%».
Εκτός των θέσεων εργασίας στον τουρισμό που κινδυνεύουν, η έκθεση του ΟΗΕ αναφέρει ότι σε κίνδυνο βρίσκονται ακόμη θέσεις εργασίας σε συναφείς κλάδους, μεταξύ των οποίων και αυτός των τροφίμων, οι οποίοι παρέχουν απασχόληση σε 144 εκατ. εργαζόμενους παγκοσμίως και ακόμη ότι οι μικρές επιχειρήσεις «είναι ιδιαίτερα ευάλωτες».
Με άλλα λόγια τα συνήθη στοιχεία των αστικών οικονομικών αναλύσεων, όπου –μπροστά στα νούμερα και στα περισπούδαστα διαγράμματα ο παράγοντας άνθρωπος και η λαϊκή οικογένεια είναι ανύπαρκτοι.
Έκθεση ΟΗΕ για το οικονομικό κόστος της πανδημίας στον Τουρισμό
Έκθεση του ΟΗΕ όπου καταγράφεται το οικονομικό κόστος της πανδημίας στον τουρισμό χτυπά το καμπανάκι του κινδύνου για τους μονοπωλιακούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στον συγκεκριμένο τομέα και ενώ καταγράφει στατιστικά τις δραματικές επιπτώσεις κατά των εργαζόμενων (απολύσεις, μειώσεις μισθών κά) καταλήγει στη στήριξη για το κεφάλαιο του συγκεκριμένου τομέα και ζητά να παρθούν από τις κυβερνήσεις ενώ οι ζημιές φορτώνονται στους εργαζόμενους.
Σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού στη διάρκεια των πρώτων πέντε μηνών του έτους, η άφιξη ξένων τουριστών σε χώρες μειώθηκε περισσότερο από το μισό και περίπου 320 δισ.$ (270,8 δισ.€) σε τουριστικά έσοδα χάθηκαν, υπολογίζοντας πως «η απώλεια μπορεί το 2020 να ξεπεράσει τα 900 δισ. $ (761,8 δισ. €) ενώ άμεσα απειλούνται 120 εκατομμύρια θέσεις εργασίας, κυρίως γυναικών και νέων»
Ο ΓΓ Αντόνιο Γκουτέρες αφού θύμισε πως «ο τουρισμός είναι ο τρίτος μεγαλύτερος εξαγωγικός τομέας της οικονομίας παγκοσμίως, πίσω από καύσιμα και χημικά προϊόντα, και το 2019 αντιστοιχούσε στο 7% του παγκόσμιου εμπορίου» ζητά «συλλογική δράση και διεθνή συνεργασία για να επανεκκινήσουν οι επιχειρήσεις στον τομέα του τουρισμού σε νέες υγιείς βάσεις», γεγονός που πρακτικά σημαίνει νέα προνόμια και μέτρα στήριξης για τους μονοπωλιακούς ομίλους και απολύσεις, μισθούς πείνας και τσάκισμα δικαιωμάτων για τους εργαζόμενους.
Το εσώφυλλο της ανάλυσης – τουριστικός παράδεισος …(non_problem!)
Και αυτά εν μέσω φιοριτούρων «επιτρέπει στους ανθρώπους να βιώσουν κάποια από τα πολιτιστικά και φυσικά πλούτη και φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά τον έναν στον άλλο, αναδεικνύοντας τα κοινά μας ως άνθρωποι», προσθέτοντας «απασχολεί έναν στους 10 ανθρώπους στη γη και προσφέρει τα προς το ζην σε εκατοντάδες εκατομμύρια ακόμη»,
Ο Guterres δήλωσε ότι αυτό ήταν «ένα μεγάλο σοκ» για τα πιο εύπορα αναπτυγμένα κράτη, «αλλά για τις αναπτυσσόμενες οικονομίες, είναι μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ιδιαίτερα για πολλά μικρά αναπτυσσόμενα κράτη-νησιά και αφρικανικές χώρες» -για κάποιες από αυτές τις χώρες αντιστοιχεί στο περισσότερο από το 20% του ΑΕΠ τους, εξήγησε.
Η Sandra Carvao, επικεφαλής στον τομέα της ανταγωνιστικότητας του Παγκόσμιου Οργανισμού Τουρισμού των Ηνωμένων Εθνών, ανακοίνωσε ότι τα 320 δισ. δολάρια σε χαμένες εξαγωγές από τον Ιανουάριο μέχρι τον Μάιο, είναι τρεις φορές περισσότερα από όσα χάθηκαν το 2009, στο ζενίθ της τελευταίας παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης και σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, «τα έσοδα από τις εξαγωγές από τον τουρισμό θα μπορούσαν να μειωθούν κατά 910 δισ. δολάρια στα 1,2 τρισ. δολάρια το 2020, και αυτό θα μπορούσε να μειώσει το παγκόσμιο ΑΕΠ κατά 1,5% στο 2,8%».
Εκτός των θέσεων εργασίας στον τουρισμό που κινδυνεύουν, η έκθεση του ΟΗΕ αναφέρει ότι σε κίνδυνο βρίσκονται ακόμη θέσεις εργασίας σε συναφείς κλάδους, μεταξύ των οποίων και αυτός των τροφίμων, οι οποίοι παρέχουν απασχόληση σε 144 εκατ. εργαζόμενους παγκοσμίως και ακόμη ότι οι μικρές επιχειρήσεις «είναι ιδιαίτερα ευάλωτες».
Με άλλα λόγια τα συνήθη στοιχεία των αστικών οικονομικών αναλύσεων, όπου –μπροστά στα νούμερα και στα περισπούδαστα διαγράμματα ο παράγοντας άνθρωπος και η λαϊκή οικογένεια είναι ανύπαρκτοι.
(στοιχεία)
Η πανδημία χαρακτηρίζεται από μια άνευ προηγουμένου αύξηση της ανεργίας, στρεβλωμένη κάπως από «μέτρα στήριξης» σε ορισμένες χώρες.
Για το λόγο αυτό, η αγορά εργασίας διαμορφώνεται με την παραδοχή του σταθερού μισθού για ανειδίκευτους εργαζόμενους με όλη την προσαρμογή να πραγματοποιείται στις μέρες δουλειάς.
(…)
Επιπλέον, υπάρχει καθαρή απώλεια για την οικονομία λόγω ανέργων και ανενεργού κεφαλαίου. Λόγω της δραματικής συρρίκνωσης στον τουριστικό κλάδο, πολλοί εργαζόμενοι εκτός από άνεργοι ξεριζώνονται, αναζητώντας δουλειά σε άλλους τομείς εντός των χωρών τους –που συνήθως δεν υπάρχει, γιατί και βιομηχανίες κλπ τομείς βρίσκονται σε οικονομική ύφεση – κρίση.
(…)
Σε πολλές αναπτυσσόμενες και λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες ο τουρισμός παρέχει ακόμη την ευκαιρία να εισέλθουν στο αγορά εργασίας, αλλά συνήθως με επισφαλείς συνθήκες.
Ο τουρισμός χρησιμεύει συχνά ως πρώτη είσοδος στη δουλειά ειδικά για γυναίκες, νέους, μετανάστες και αγροτικό πληθυσμό.
Τα «καλά» και τα «κακά» σενάρια…
Η πλειονότητα των εργαζομένων στον τουριστικό τομέα είναι κάτω των 35 ετών (ILO-ΔΟΕ, 2017). Μια έκθεση του UNWTO (2019) αναφέρει ότι «η γυναικεία εργασία στον τουρισμό κυριαρχείται από την ανεπίσημη (ΣΣ |> μαύρη απασχόληση), την παράβαση του ωράριου, τις υπεργολαβίες -ενοικιαζόμενες, τις ευέλικτες συνθήκες εργασίας, την περιστασιακή – εποχική απασχόληση».
Οι εργαζόμενοι με χαμηλή ειδίκευση, έκτακτοι και ωρομίσθιοι είναι οι πρώτοι που χάνουν τις δουλειές τους και εκείνοι που δυσκολεύονται περισσότερο να αναζητήσουν και να βρουν δουλειά σε άλλους τομείς της οικονομίας.
Τα δεδομένα GTAP δεν αναλύονται ανά φύλο ή ηλικία, αλλά από αυτήν την έρευνα συνάγεται ότι ανειδίκευτες γυναίκες, καθώς και νέοι, επηρεάζονται δυσανάλογα από απολύσεις στον τουριστικό τομέα εν μέσω κρίσης COVID-19.
Οι αρνητικές επιπτώσεις στην απασχόληση και στους μισθούς είναι υψηλότερες σε χώρες που εξαρτώνται από τον τουρισμό.
Λόγω της κινητικότητας στην εργασία, οι επιπτώσεις των μειωμένων μισθών μπορεί να εξαπλωθούν σε όλες τις οικονομίες.
