Φιλοξενούμενος ο Δημήτρης Παπαθανασίου //
Οι ”συμμαχικές” ΗΠΑ σε μία πρώτη επιτυχημένη προσπάθεια επίδειξης ισχύος απέναντι στο κράτος, που κάρφωσε τα λάβαρά του στην Καρδιά του Κτήνους,
τον Μάη του ίδιους έτους, την ΕΣΣΔ, αναλαμβάνουν την επιχείρηση ρίψεως ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι της Ιαπωνίας.
Η γνωστή δικαιολογία αυτής της κίνησης, υπήρξε η αποφυγή μεγάλης στρατιωτικής απόβασης, που θα συνοδευόταν από ανθρώπινες απώλειες, καθώς η Αυτοκρατορία της Ιαπωνίας ως μέλος του Άξονα δεν είχε πρόθεση να παραδοθεί άνευ όρων, αποφασίζοντας με αυτόν τον τρόπο να συνεχίσει, έναν ήδη τερματισμένο πόλεμο.
Το πραγματικό κίνητρο, όμως, δεν ήταν άλλο από την καθιέρωση της κυριαρχίας των ΗΠΑ ως πρωταγωνιστικού παίχτη στο παγκόσμιο παιχνίδι εξουσίας και εκμετάλλευσης και την ανάδειξη των «οδόντων» της προς στην ΕΣΣΔ, στον επερχόμενο Ψυχρό Πόλεμο.
70.000 ψυχές στη Χιροσίμα και άλλες 40.000 ψυχές στο Ναγκασάκι, μεταξύ των οποίων οι περισσότεροι αποτελούσαν άμαχο πληθυσμό, οδηγούνται στις 6 Αυγούστου και στις 9 Αυγούστου του 1945 αντίστοιχα, στο θάνατο, ενώ μόλις εννέα μήνες αργότερα οι συνέπειες της πυρηνικής ακτινοβολίας από τις εκρήξεις των βομβών, αύξησε τον αριθμό των νεκρών σε 90.000-160.000 στη Χιροσίμα και 80.000 στο Ναγκασάκι.
Μέχρι το 1950, ο μαύρος κατάλογος των νεκρών από τις ”σωτήριες” ενέργειες του κράτους, που «υπερασπίζεται τη δημοκρατία και σέβεται, διαχρονικά, τα ανθρώπινα δικαιώματα», αγγίζει τα 200.000 θύματα.
Φυσικοί αυτουργοί των εγκλημάτων, ήταν ο σμήναρχος της Πολ Τίμπετς, ο οποίος ως κυβερνήτης του αεροσκάφους Β-29 της Αεροπορίας Στρατού, (στο οποίο είχε δώσει το όνομα της μητέρας του, “Enola Gay”) ανέλαβε την επιχείρηση της ρίψης του “Little Boy”, της πρώτης ατομικής βόμβας, στη Χιροσίμα και ο ταγματάρχης Σουέινι, ο οποίος ως επικεφαλής της αποστολής, ανέλαβε την ρίψη της δεύτερης βόμβας, στο Ναγκασάκι, με την έκρηξή της να ‘ναι σφοδρότερη από την πρώτη. Τραγική ειρωνεία στην τραγωδία, αποτέλεσε το γεγονός πως ο πρωταρχικός στόχος του “Fat Boy” υπήρξε η πόλη Κοκούρα, στο νησί Κιουσού, η οποία σώθηκε εκείνη τη μέρα χάρη στην πυκνή ομίχλη, που κάλυψε την περιοχή. Ο εφεδρικός στόχος της κρεατομηχανής ήταν το Ναγκασάκι.
Ο ηθικός αυτουργός των εγκλημάτων και αποκλειστικά υπεύθυνος για την απόφαση της επιτέλεσής τους, ο 33oς Πρόεδρος των ΗΠΑ, Χάρι Τρούμαν θα επιδοθεί σ’ άλλο ένα κρεσέντο απανθρωπιάς, μόλις 4 χρόνια αργότερα, δίνοντας την συγκατάθεσή του για την πρόβα τζενεράλε ρίψεως των Ναπάλμ, στα βουνά του Γράμμου και του Βιτσίου, καίγοντας ζωντάνους γυναίκες, άντρες, παιδιά, που μάχονταν ενάντια στις δυνάμεις του Μοναρχοφασισμού, υπενθυμίζοντας σε όλους, πως οι Τύραννοι και οι Νταβατζήδες των λαών, που βρίσκουν την αιτία της ύπαρξής τους στις περασμένες στα χέρια των ανθρώπων αλυσίδες και στις γονατισμένες ζωές δεν διαθέτουν κανέναν ηθικό φραγμό, κανενός είδους ηθική αξία.
Υ.γ..Για την ακρίβεια, σε κάποιες Καπιταλιστικές αστικές Δημοκρατίες, είθισται ως ευχαριστία για τις υπηρεσίες μετατροπής μίας χώρας σε προτεκταράτο με στόχο την εξασφάλιση ζωτικών συμφερόντων των μονοπωλίων και την καταπίεση της κοινωνικής βάσης, να ανεγείρονται και αγάλματα. Ονόματα δεν λέμε.
