Γεγονός συνηθισμένο για όσους/ες όλα αυτά τα χρόνια δεν ανέχονται το γεγονός ότι μία νησιωτική χώρα, λίγα μίλια από τις ΗΠΑ, πραγματοποίησε σοσιαλιστικού χαρακτήρα επανάσταση και που παρά τις τεράστιες δυσκολίες παραμένει ΟΡΘΙΑ!
Κάνουμε λόγο για το είδος εκείνο της δημοσιογραφίας που έχει ταχτεί ανεπιφύλακτα –και πέρα από δηλώσεις- με την πλευρά αυτών που πολεμούν την Κούβα και το λαό της. Μία δημοσιογραφία που προβάλει με τα πιο μελανά χρώματα την πραγματικότητα, ενώ πίσω από τα υπαρκτά προβλήματα που υπάρχουν αποκρύπτει τις πραγματικές τους αιτίες.
Ας γίνουμε συγκεκριμένοι!
Στο ΒΗΜΑ (5/5/2024) δημοσιεύεται «ρεπορτάζ»με τίτλο «Τροφή, ρεύμα, ελευθερία» (της Μαρίλιας Παπαθανασίου) και υπότιτλο» Εξήντα πέντε χρόνια μετά την επανάσταση του Κάστρο, η Κούβα βρίσκεται σε πρωτοφανή οικονομική και κοινωνική περιδίνηση».
Από το «ρεπορτάζ» αυτό γίνεται προσπάθεια να εμφανιστεί η Κούβα ότι έχει ένα «ανελεύθερο καθεστώς», ότι είναι υπό «κατάρρευση» , και πως εκεί πραγματοποιούνται μαζικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας. Και όλα αυτά με αφορμή τον μαζικό φετινό γιορτασμό της Εργατικής Πρωτομαγιά εκεί…
- Αντί να καταφεύγει σε διάφορα σενάρια θα μπορούσε η αρθρογράφος να μελετήσει την εφημερίδα του Κ.Κ «Γκράνμα», όπου εκεί θα μπορούσε με πλήρη διαφάνεια να διαβάσει αναλυτικά και με διάθεση πάντα ουσιαστικής αυτοκριτικής, την κατάσταση που υπάρχει, τις επιτυχίες, τα προβλήματα, τα λάθη, τις προσπάθειες και τις δυσκολίες. Αντί γι’αυτό χρησιμοποιεί για τα όσα υποστηρίζει, δύο «πηγές». Η μία είναι ένας κάποιος Μαξ «53 χρονών, το όνομά του δεν είναι πραγματικό, τα στοιχεία του συνομιλητή μας είναι στη διάθεση της εφημερίδας, που εργάζεται εδώ και σχεδόν είκοσι χρόνια στον τομέα του τουρισμού». Η δεύτερη είναι η «κουβανή συγγραφέας Καρλα Σουάρες που ζει τα τελευταία 25 χρόνια στη Ευρώπη». Προφανώς και τα παραπάνω δεν μπορούν ν’ αποτελούν αντικειμενικές «πηγές» και μάλιστα να στήνεται με βάση αυτές ολοσέλιδο ρεπορτάζ!
- Αναφερόμενη στην κατάσταση δεν κάνει κουβέντα ουσιαστική για τις αιτίες. Προσπαθεί όλα να τα φορτώσει στο «κομμουνιστικό καθεστώς» που είναι «ανελεύθερο» και ουσιαστικά «στρατοκρατούμενο» καθώς και σε «καταστροφικούς χειρισμούς». Για το εμπάργκο που έχει από την πρώτη στιγμή επιβληθεί από τις ΗΠΑ και που είναι πραγματικά εγκληματικό και σκληραίνει καθημερινά, η αρθρογράφος όχι μόνο δεν το καταγγέλλει αλλά προσπαθεί και να το «προσπεράσει». Γράφει χαρακτηριστικά: «…Το αμερικάνικο εμπάργκο που έχει επιβληθεί στη Κούβα από το 1962, συνεχίζεται παρά τις δηλώσεις του αμερικανού Μπαράκ Ομπάμα κατά την ιστορική επίσκεψη του στο νησί το 2016 ότι πρέπει να αρθεί…». Και όμως πολύ καλά γνωρίζει τις οικονομικές και όχι μόνο επιπτώσεις από αυτό αν και αναφέρει πλευρές (π.χ ελλείψεις σε βρεφικό γάλα)
- Δεν υπάρχει καμία αναφορά για τις επιτυχίες της Κούβας κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Γράφει για παράδειγμα για τις επιπτώσεις της πρόσφατης πανδημίας στον τουρισμό. « Οι καταστροφικοί χειρισμοί της σε μια απολύτως ελεγχόμενη από το κράτος οικονομία και πρόσφατα η πανδημία που στέρησε από τη Κούβα τα έσοδα από τα εκατομμύρια των τουριστών…». Εδώ φυσικά «ξεχνά» να ενημερώσει για την τεράστια επιτυχία στη αντιμετώπιση της πανδημίας στη χώρα (και με δικά της εμβόλια) αλλά και τη βοήθεια που προσέφερε σε δεκάδες χώρες στον τομέα αυτό!
Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε και σε άλλες πλευρές του «ρεπορτάζ» . Απλά να υπογραμμίσουμε για μία ακόμη φορά ότι η Κούβα δεν είναι μόνη της, ότι το “Τα σκυλιά γαβγίζουν, αλλά το καραβάνι προχωρά” και πως χρέος κάθε δημοσιογράφου, ανεξάρτητα από τις ιδεολογικές του απόψεις, τουλάχιστον ν’ απαιτήσει – με την πένα του- να σταματήσει το εγκληματικό εμπάργκο των ΗΠΑ!
