Με γνώρισες να ταξιδεύω
σαν πεταλούδα σ’ένα άλικο λουλούδι.
Και να σκορπίζω, όσο μου επέτρεπε η καρδιά, ένα μεθυστικό, ερωτικό τραγούδι.
Δεν θα ξανάρθεις πια, να μου χαρίσεις την αγάπη σου και μια ωραία ζωή
σαν σου φλόγιζαν την σκέψη και τα στήθη.
Εσύ ποτέ κρυφά δεν με ακολούθησες
Το βήμα μου σαν έφευγα από κοντά σου
ζωγραφισμένο πλέον στην καρδιά σου.
Κι όμως, με την σκέψη σου μου δόθηκες και με την φλόγα ακόμη του έρωτα σου.
Δεν θα ξανάρθεις πια… πόσο αργοπεθαίνουν οι μέρες!
Μονάχα το τρυφερό χαμόγελο
καμάρωσες στα χείλη μου απλωμένο
Κι έχεις μεσ’ των ματιών μου
τον πόθο σου τρελά καθρεφτισμένο.
