Γράφει ο Απόστολος Δ. Καραμπάς
Στο χωριό Πιάδα (σημερινή Ν. Επίδαυρος) πλησίον της αρχαίας Επιδαύρου του νομού Αργολίδος πραγματοποιήθηκε η Α’ Εθνική Συνέλευση, της οποίας οι εργασίες άρχισαν στις 20 Δεκεμβρίου του 1821.
Την πρωτοχρονιά του νέου έτους (1822) ψηφίστηκε από τους 59 συμμετέχοντες αντιπροσώπους το Σύνταγμα «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος». Από αυτούς, 20 ήσαν Πρόκριτοι-Γαιοκτήμονες (Κοτσαμπάσηδες), 13 καραβοκύρηδες, 12 λόγιοι, Φαναριώτες, 4 στρατιωτικοί, 3 κληρικοί (επίσκοποι), 3 μεγαλέμποροι και ακόμη 4 άτομα των οποίων η επαγγελματική ιδιότητα δεν προσδιορίζεται.
Ήταν δηλαδή μια «αριστοκρατική» σύνθεση της συνέλευσης από την οποία θα συγκροτηθεί η πολιτική εξουσία των επαναστατημένων Ελλήνων, μια κυβέρνηση που αποτελείται από δυο σώματα, το εκτελεστικό και το Βουλευτικό.
Όπως γίνεται φανερό επικρατούν οι δυνάμεις που συνιστούσαν τμήμα των μηχανισμών εξουσίας του Οθωμανικού κράτους. Είχαν καταλάβει και εμπλέκονταν ως αξιωματούχοι σε θέσεις και «πόστα» διοικητικά, θρησκευτικά και δικαστικά. Όπως εύκολα διαπιστώνεται, αυτό σήμαινε τον παραγκωνισμό και την εξόντωση της Φιλικής Εταιρείας, ώστε να διακηρύξουν στην Ευρώπη της «Ιεράς Συμμαχίας» ότι ο αγώνας είναι εθνικός και δεν έχει σχετίζεται με επαναστατικά κινήματα (Καρμπονάροι). Ακόμη αποκλείσθηκαν οι καπεταναίοι-οπλαρχηγοί, στρατιωτικοί, τον Υψηλάντη τον ονόμασαν τιμητικά πρόεδρο του Βουλευτικού, μια διακοσμητική θέση περιορισμένων δικαιοδοσιών.
Ήταν εντέλει βαθιά ταξική η σύνθεση της Α’ Εθνοσυνέλευσης, όπου αγνοήθηκαν και αποκλεισθήκαν συνοπτικά εκπρόσωποι από τα κατώτερα και λαϊκά στρώματα, όπως αγρότες, βιοτέχνες, ναυτικοί, συντεχνίες μαστόρων κ.λ.π.
