Όπως αναφέρει ο Εδουάρδο Γκαλεάνο στις «Ανοιχτές Φλέβες» του, ο ορυκτός πλούτος της Βολιβίας ήταν αυτός που πριν από αιώνες «χρηματοδότησε τα χρέη του ισπανικού στέμματος στους Γερμανούς, Γενοβέζους, Φλαμανδούς και Ισπανούς τραπεζίτες, χρέη που πληρώθηκαν για νέους πολέμους, νέες κατακτήσεις, νέους θανάτους».
Κεφ. «οι υπόγειες πηγές της εξουσίας» |> «Η βορειο-αμερικάνικη οικονομία έχει ανάγκη τα ορυκτά της Λατινικής Αμερικής όπως οι πνεύμονες έχουν ανάγκη τον αέρα» – «το υπέδαφος παράγει και πραξικοπήματα, επαναστάσεις, υποθέσεις κατασκοπείας και περιπέτειες»
Και το ημερολόγιο της Βολιβίας είχε πολλές σελίδες λεηλασίας, πολέμων, βίας και θανάτων καθώς οι αποικιοκράτες ήταν αυτοί που πυροδότησαν πολεμικές συγκρούσεις προς όφελος πολυεθνικών εταιρειών που στη συνέχεια χρηματοδότησαν στρατιωτικά πραξικοπήματα, στήριξαν τον άγριο φιλελευθερισμό και οδήγησαν στην οικονομική εξαθλίωση του λαού της Βολιβίας.
Οι τελευταίες εξελίξεις στη Βολιβία δείχνουν ότι είναι σε εξέλιξη μια συντονισμένη προσπάθεια ειδικά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού ενάντια σε κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής που είχαν άλλους γεωπολιτικούς προσανατολισμούς τα προηγούμενα χρόνια, κυρίως με την Κίνα και τη Ρωσία.
Επιχειρείται δηλαδή να ανακτηθούν σφαίρες επιρροής έναντι ισχυρών ανταγωνιστών, με δεδομένο ότι και αστικές δυνάμεις που είχαν συνεργαστεί με τις κυβερνήσεις σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης φαίνεται να επιλέγουν τον άξονα ΗΠΑ.
Στην περίπτωση της Βολιβίας, είναι φανερό ότι ο τεράστιος φυσικός πλούτος της (φυσικό αέριο, άλλα ορυκτά) είναι σημαντικό διακύβευμα. Είναι χαρακτηριστικό ότι τελευταία στοιχεία αμερικανικών οργανισμών κάνουν λόγο για τεράστιο κοίτασμα λιθίου (ορυκτό που χρησιμοποιείται στα ολοκληρωμένα κυκλώματα ηλεκτρονικών υπολογιστών, λαπ τοπ, κινητών, στις μπαταρίες των υβριδικών και των ηλεκτροκίνητων οχημάτων -εκτιμάται ότι μέχρι το 2030, η προσφορά μπαταριών ιόντων λιθίου θα αυξηθεί πάνω από 10 φορές, στη βιομηχανία αλουμινίου κά., πεδία σφοδρού ανταγωνισμού).
Γίνεται λόγος για 21 εκατομμύρια τόνους λιθίου μόνο σε μια περιοχή, ποσότητα που την κάνει τον μεγαλύτερο κάτοχο αυτού του ορυκτού στον κόσμο.
Salar de Uyuni |> Κ/Ξ της βολιβιανής YLB με το γερμανικό μονοπώλιο ACI Systems σε εργοστάσιο υδροξειδίου του λιθίου + ένα δεύτερο για μπαταρίες, «Η Γερμανία θα πρέπει να γίνει ο τόπος που θα έχει το προβάδισμα στην παραγωγή συσσωρευτών – ένα μεγάλο μέρος του κόστους παραγωγής συνδέεται με τις πρώτες ύλες», δήλωσε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών
Ουδείς επισκέπτης φεύγει από τη Βολιβία αν δεν δει το Salar de Uyuni, τη μεγαλύτερη ξηρή λίμνη στον κόσμο με τα καλά κρυμμένα κάτω από την κρούστα της κοιτάσματα λιθίου (ήδη στο ΝΑ τμήμα της και σε έκταση 27 km2 έχουν εγκατασταθεί πολλά συγκροτήματα εξόρυξης).
Πριν από 13 χρόνια, ο παντοδύναμος τότε πρόεδρος Έβο Μοράλες, υποσχέθηκε να εθνικοποιήσει μέρος των φυσικών πόρων της χώρας και να τους χρησιμοποιήσει για να αναδιατάξει την οικονομία, δημιουργώντας τη «Σαουδική Αραβία του λιθίου», η οποία θα ήταν αρκετή να τους παράσχει ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο για τον επόμενο αιώνα.
Δυστυχώς συμβιβάστηκε με το μοντέλο του «εξορυκτικού καπιταλισμού», ξεπουλώντας τα μεταλλευτικά δικαιώματα σε μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες που -πέρα από την καταστροφή του περιβάλλοντος, οδήγησαν σε εκμεταλλευτικές σχέσεις εργασίας τύπου γαλέρας και σε απαξίωση των ιθαγενών της χώρας που κατοικούν σε αυτές τις περιοχές και που αντιτίθενται στις εξορύξεις.
Κάποια συμβόλαια που υπογράφτηκαν με διάφορες πολυεθνικές εξορυκτικές εταιρείες προέβλεπαν μέχρι και να «πλημμυρίσουν» τη λίμνη αλατιού του Salar de Uyuni, καταστρέφοντας τον μεγαλύτερο καθρέφτη του πλανήτη
Δεδομένου ότι από το 2015 έως το 2018, οι τιμές του λιθίου τριπλασιάστηκαν (η τιμή του εκτοξεύτηκε από τα 5.000$ στα 15.000$ ο τόνος) εν μέσω ραγδαίας πτώσης των τιμών των πρώτων υλών και του πετρελαίου ήρθε και πάλι στο προσκήνιο τη Βολιβία -η οποία παραμένει μία από τις πιο φτωχές χώρες της Λατινικής Αμερικής, παρ’ όλο που πέρσι ήταν η ταχύτερα αναπτυσσόμενη οικονομία στη Νότια Αμερική! (…)
