Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Γεώργιος Λιανός: ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ: 13/12/1943 (Ποίημα)

Μέρα γιορτής και λευθεριάς
του δυνατού λαού μας
Δείχνουν το δρόμο οι αγωνιστές
σε μας με τη πορεία στο Καπή.

Και μείς συνέχεια αυτών ας γίνουμε
με ρόδα κόκκινα, μυρωδάτα με αγκάθια
που τρυπούν το δάχτυλο
για να βγει το αίμα το δικό μας.

Το δικό μας.
Ας γίνουμε και μείς πνοή συνέχειας.
Οι Καλαβρυτινοί είμαστε εμείς
θα είμαστε εμείς
αν συνεχίσουμε να δίνουμε πνοή στον ίδιο αγώνα.

Γιατί ο αγώνας του λαού μας είναι ίδιος τότε και τώρα.
Καλαβρυτινοί, Αρκάδες, Διστομίτες, Κανδαναίοι, Καλαματιανοί
λιώσατε με τη ζέση του αίματός σας τα θηρία του φασισμού, του ναζισμού.

Μέσα από την αιωνιότητα
περνούν συνέχεια οι αγώνες αντιστάσεως
που είναι δικοί μας και θα είναι
και αυτοί και οι επόμενοι που πρέπει να γίνουν
για να δώσουμε πνοή ζωής στις γενιές τις νέες,
ώστε να ζούμε και εμείς μέσα από τους αγώνες μας,
τους δικούς μας αγώνες συνεχίζοντας να τραβάμε
το ζωντανό νήμα της ιστορίας.

Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2018

Γεώργιος Λιανός