Γράφει ο Νίκος Μόττας //
Για σένα φίλε του ΣΥΡΙΖΑ, που η καρδιά σου χτυπά ακόμη Αριστερά…
Κάποτε πίστεψες στην περιβόητη «πρώτη φορά Αριστερά» που θα έσκιζε τα μνημόνια «μ’ ένα νόμο και ένα άρθρο».
Σου καλλιέργησαν το μύθο της «αριστερής κυβέρνησης» που, στο έδαφος της καπιταλιστικής οικονομίας, θα άλλαζε δήθεν τους συσχετισμούς υπέρ του λαού.
Πατώντας στην εύλογη δυσαρέσκεια και οργή σου για τις δεκαετίες αντιλαϊκής πολιτικής της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, καλλιέργησαν μέσα σου την ελπίδα και την προσμονή μιας «νέας διακυβέρνησης», με φιλολαϊκό και προοδευτικό πρόσημο…
Είδες τις προσδοκίες σου να γκρεμίζονται. Είδες τους αυτόκλητους «σωτήρες» που υπόσχονταν να σε σώσουν, να σε χώνουν ακόμη πιο βαθιά στο βούρκο.
Τα είδες με τα μάτια σου, τα έζησες καθημερινά: Συμμαχία με Καμμένο, Μνημόνιο, γονυκλυσίες στην ΕΕ, δημοψήφισμα-απάτη, στρατηγικές συμφωνίες με ΗΠΑ-ΝΑΤΟ (βλ. Αμερικανονατοικές βάσεις), αντεργατικοί νόμοι (βλ. Κατρούγκαλου), νατοικής κοπής συμφωνία στις Πρέσπες, ΜΑΤ και αστυνομική βία κατά διαδηλωτών, Καστελόριζο, κλπ.
Σου τσάκισαν την ελπίδα, σου έκλεψαν το όνειρο. Σαν οδοστρωτήρες πέρασαν πάνω από κάθε έννοια Αριστεράς και την διέλυσαν. Την ποδοπάτησαν. Την εξευτέλισαν.
Σήμερα, έχοντας ολοκληρώσει την εκφυλιστική μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε σοσιαλδημοκρατικό μόρφωμα, πυλώνα του αστικού πολιτικού συστήματος, προχωρούν ακόμη παραπέρα. Βιάζουν την ίδια την αξιοπρέπειά σου. Υποτιμούν, με τρόπο βάναυσο και εξόφθαλμο, την πολιτική και ιδεολογική σου νοημοσύνη.
Και το κάνουν αυτό επαναλαμβάνοντας το ίδιο κακοπαιγμένο έργο, αυτήν την φορά με άλλους συντελεστές, ουρανοκατέβατους και αμερικανοκατέβατους, μεταπολιτικές μαριονέτες «made in the USA», τελείως ξένες προς τις αγωνιστικές περγαμηνές της Αριστεράς και του κόσμου της εργασίας. Βλέπεις την παρέλαση του παλιού καινούργιου.
Όταν τα ψέματα τελειώνουν, «έρχεται η στιγμή για ν’ αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις», όπως γράφει ο ποιητής.
Έχεις πλέον και την πείρα και την ωριμότητα να κρίνεις ποιοι σου λένε την αλήθεια και ποιοι προσπαθούν να σου καλλιεργήσουν ξανά κάλπικες ελπίδες.
Και αν η καρδιά σου χτυπά ακόμη Αριστερά, τότε ξέρεις ότι ήρθε η στιγμή να κάνεις το βήμα…
