Βουλευτικές εκλογές σήμερα στην Αυστριά στις οποίες εκτιμάται ότι νικητής θα αναδειχθεί ο 31χρονος συντηρητικός Σεμπάστιαν Κουρτς, ο νεότερος ηγέτης στην Ευρώπη, αλλά και ότι θα ανοίξουν τον δρόμο για την επιστροφή της ακροδεξιάς στην κυβέρνηση, μιας και ως πιθανότερο σενάριο θεωρείται συγκυβέρνηση Λαϊκού Κόμματος και του εθνικιστικού ακροδεξιού Ελεύθερου Κόμματος.
Οι εκλογές γίνονται υπό την απαίτηση της Ένωσης Βιομηχάνων για «ένα πολιτικό περιβάλλον φιλικό προς τις επιχειρήσεις» και «βήματα για την ανακούφιση των εταιρειών». Εκτεταμένες φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις, μείωση του μη μισθολογικού κόστους (εργοδοτικές εισφορές για Ασφάλιση, Υγεία, ανέργους κ.λπ.) και κίνητρα και επιδοτήσεις για τους επιχειρηματικούς ομίλους υπόσχονται όλα τα αστικά κόμματα στην Αυστρία.
Την ίδια στιγμή, έξω από το «κάδρο» των δεσμεύσεων των κομμάτων του κεφαλαίου είναι μια τεράστια κατηγορία εργαζομένων, όπως οι ημιαπασχολούμενοι, οι άνεργοι, και ιδιαίτερα οι γυναίκες εργαζόμενες. 2,5 εκατ. χαμηλόμισθοι, που αντιπροσωπεύουν το 60% των συνολικά 4,2 εκατ. εργαζομένων, ζουν κυριολεκτικά με μισθούς φτώχειας. Εχουν ετήσιο εισόδημα κάτω από 11.000 ευρώ καθαρά (15.500 ευρώ μεικτά), οριακά πάνω από το όριο του κινδύνου φτώχειας στη χώρα, που ορίζεται στα 14.200 ευρώ ετήσιο μεικτό εισόδημα (περίπου 1.180 ευρώ το μήνα).
Ανάμεσά τους, 313.000 (8% των εργαζομένων) είναι οι επίσημα «φτωχοί εργαζόμενοι», δηλαδή όσοι κερδίζουν από την εργασία τους λιγότερα κι από το επίσημο όριο φτώχειας. Ως αιτίες για τη «φτώχεια στην εργασία» αναφέρονται η μερική απασχόληση, οι χαμηλοί μισθοί στην πλήρη απασχόληση, αλλά ακόμα και η οικογενειακή κατάσταση (π.χ. από το μισθό να πρέπει να ζήσουν περισσότερα του ενός άτομα), δηλαδή η ύπαρξη παιδιών ή ηλικιωμένων θεωρείται παράγοντας φτώχειας!
Την ώρα που για τους επιχειρηματίες καταστρώνεται από όλα τα κόμματα μια σημαντική μείωση του μη μισθολογικού «κόστους» (3 – 5 δισ. ευρώ το χρόνο), όλοι αυτοί οι φτωχοί εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν 425 ευρώ το μήνα για Κοινωνική Ασφάλιση, δηλαδή πάνω από το μισό εισόδημά τους. Επίσης, ενώ τα κόμματα «δεσμεύονται» για μείωση της εργοδοτικής εισφοράς ασφάλισης των ανέργων, το 55% των ανέργων και το 79% των μακροχρόνια ανέργων απειλούνται από τη φτώχεια.
Η ημιαπασχόληση στην Αυστρία βρίσκεται σε συνεχή άνοδο και έχει φτάσει στο 27,8%, ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά στην ΕΕ. Ιδιαίτερα πλήττονται οι γυναίκες, με 1 στις 2 να υποαπασχολείται. Σε μια από τις πιο ισχυρές καπιταλιστικές χώρες, με μεγάλο παραγόμενο πλούτο, η ζωή της πλειοψηφίας των ανθρώπων αντί να βελτιώνεται διαρκώς, γνωρίζει σημαντική επιδείνωση. Αυτό αφορά τις γυναίκες σε μεγαλύτερο βαθμό. Αποκαλυπτικά είναι τα πρόσφατα (2016) επίσημα στοιχεία: Το 20% των γυναικών είναι φτωχές. Το 38% των γυναικών που μεγαλώνουν μόνες τους παιδί/παιδιά είναι φτωχές. Μια επίπτωση της γενικευμένης ημιαπασχόλησης, το 22% των συνταξιούχων γυναικών και το 33% των ηλικιωμένων γυναικών που δεν λαμβάνουν σύνταξη, απειλούνται από τη φτώχεια.
Στο επίκεντρο την προεκλογική περίοδο οι πρόσφυγες και μετανάστες με όλους τους υποψήφιους να προτάσσουν το «πρώτα η Αυστρία», καταπολέμηση της «παράνομης» μετανάστευσης και περιορισμό στο άσυλο. Στο πλέον χαρακτηριστικό ερώτημα αν οι πρόσφυγες στους οποίους έχει χορηγηθεί άσυλο θα έπρεπε να λαμβάνουν ίδιες κοινωνικές παροχές με τους Αυστριακούς, τόσο ο καγκελάριος και πρόεδρος των Σοσιαλδημοκρατών Κρίστιαν Κερν, όσο και ο υπουργός Εξωτερικών και πρόεδρος των Συντηρητικών Ζεμπάστιαν Κουρτς απάντησαν «όχι» σε μια από τις τελευταίες τηλεμαχίες.
Μια συζήτηση βολική για τον αποπροσανατολισμό των Αυστριακών εργαζομένων, που και γι’ αυτούς θα ενταθεί η εκμετάλλευση. Ετσι, τα κόμματα του κεφαλαίου παρουσίαζαν τις αυξημένες ροές ως αιτία της ανεργίας. Γενικότερα όμως η θέση τους καθορίζετε ανάλογα με τις ανάγκες των επιχειρήσεων για εργατικά χέρια, για αύξηση των επενδύσεων στην Αφρική, για περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες. Για παράδειγμα, το Κοινοβούλιο ψήφισε υποχρεωτική απλήρωτη «κοινωφελή εργασία» για αναγνωρισμένους πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο, διαφορετικά θα κόβεται το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» που λαμβάνουν.
Το Κόμμα Εργασίας της Αυστρίας, που προβάλλει την ανάγκη όξυνση της ταξικής πάλης για ρήξη με την εξουσία του κεφαλαίου, λόγω των δυσκολιών και των περιορισμών που βάζει ο εκλογικός νόμος (συλλογή υπογραφών για υποψηφιότητες και υψηλά παράβολα) αλλά και των υποκειμενικών δυσκολιών του νεοσύστατου αυτού κόμματος, δεν θα συμμετάσχει στις εκλογές.
Στη γραμμή της διαχείρισης και των αυταπατών για έναν πιο ανθρώπινο καπιταλισμό κινείται και το ΚΚ Αυστρίας, μέλος του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς.
Οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών δίνουν νίκη στο Λαϊκό Κόμμα, του σημερινού υπουργού Εξωτερικών Σεμπάστιαν Κουρτς. Στη δεύτερη θέση εμφανίζεται συχνότερα το εθνικιστικό – ευρωσκεπτικιστικό Ελεύθερο Κόμμα Αυστρίας (FPO) του Χάιντς – Κρίστιαν Στράχε, αλλά τελευταία και οι Σοσιαλδημοκράτες. Με ποσοστό γύρω στο 4% (όριο εισόδου στη Βουλή) ακολουθούν οι Πράσινοι, το νεοφιλελεύθερο NEOS (Νέα Αυστρία ) και η πρωτοεμφανιζόμενη «Λίστα Πιλτς»
Κεντρικά πρόσωπα ο 31 χρόνων αυστριακός υπουργός Εξωτερικών Σεμπάστιαν Κουρτς, ο οποίος ανέλαβε τον περασμένο Μάιο τα ηνία των Συντηρητικών και ζήτησε τις πρόωρες εκλογές, με μια σκληρή στάση στο ζήτημα των μεταναστών την προεκλογική περίοδο και ο πρόεδρος του ακροδεξιού κόμματος των αυστριακών Φιλελευθέρων Χάινς-Κρίστιαν Στράχε.
Ο πρόεδρος του FPÖ είναι ο πιο έμπειρος από τους συνολικά έξι υποψηφίους για την αυστριακή καγκελαρία. Ο 48χρονος ορθοδοντικός είναι εδώ και 12 χρόνια πρόεδρος των Φιλελευθέρων και κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα όργωσε σχεδόν ολόκληρη την επαρχία της χώρας. Το γεγονός ότι ο Τύπος δημοσιεύει φωτογραφίες από το νεοναζιστικό παρελθόν του δεν φαίνεται να ενοχλεί πλέον κανέναν στην Αυστρία. Ο ίδιος πάντως απαντά: «Δεν ήμουν ποτέ και δεν είμαι νεοναζί».
Στην τελική ευθεία του προεκλογικού αγώνα απέφυγε κάθε ατόπημα που θα μπορούσε να στιγματίσει τους Φιλελεύθερους ως ακροδεξιό κόμμα. Φρόντισε για παράδειγμα να απομακρυνθεί συνοδοιπόρος του από το FPÖ, ο οποίος είχε χαιρετίσει δημόσια ναζιστικά, ενώ παράλληλα σταμάτησε τις σφοδρές επιθέσεις κατά των αυστριακών μέσων ενημέρωσης, αντιμετωπίζοντας με ευγένεια ακόμα και δημοσιογράφους που του έθεταν δύσκολα ερωτήματα.
Πηγές: Ριζοσπάστης / Deutsche Welle
