Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέθανε ο φιλόλογος, οργανωτικός γραμματέας της ΠΕΦ, Σπύρος Τουλιάτος

«Έφυ­γε» από τη ζωή ξημε­ρώ­μα­τα του Σαβ­βά­του 14 Οκτώ­βρη, σε ηλι­κία 67 ετών ο φιλό­λο­γος Σπύ­ρος Του­λιά­τος. Η κηδεία του θα γίνει το μεση­μέ­ρι της Τρί­της 17 Οκτώβρη.

Ο Σπύ­ρος Του­λιά­τος γεν­νή­θη­κε το 1950 στα Γιάν­νε­να.  Για πολ­λά χρό­νια και μέχρι το θάνα­τό του δια­τέ­λε­σε Οργα­νω­τι­κός Γραμ­μα­τέ­ας της Πανελ­λή­νιας Ένω­σης Φιλο­λό­γων, με ευρεία απο­δο­χή και ανα­γνώ­ρι­ση από τους συνα­δέλ­φους του.

«Παθια­σμέ­νος με την ανα­ζή­τη­ση της ιστο­ρι­κής αλή­θειας και στα­θε­ρός υπε­ρα­σπι­στής της υλι­στι­κής αντί­λη­ψης της Ιστο­ρί­ας, ο Σπύ­ρος απο­τέ­λε­σε συνερ­γά­τη του Τμή­μα­τος Παι­δεί­ας και Ιστο­ρί­ας της ΚΕ και μέλος του Κέντρου Μαρ­ξι­στι­κού Ερευ­νών. Ήταν επί­σης συγ­γρα­φέ­ας πολ­λών άρθρων του περιο­δι­κού “Θέμα­τα Παι­δεί­ας”, ομι­λη­τής στα επι­στη­μο­νι­κά συνέ­δρια της ΚΕ του ΚΚΕ για τον Γιάν­νη Ρίτσο, τον Κώστα Βάρ­να­λη και τον Ναζίμ Χικ­μέτ» (Ανα­κοί­νω­ση Τμή­μα­τος Παι­δεί­ας και Έρευ­νας της ΚΕ του ΚΚΕ).

ΕΚΤΑΚΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ ΠΕΦ

ΕΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ Ο ΑΓΑΠΗΤΟΣ ΜΑΣ  ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ

ΣΠΥΡΟΣ ΤΟΥΛΙΑΤΟΣ

Μετά από τη θλι­βε­ρή αναγ­γε­λία για τον αδό­κη­το θάνα­το του αγα­πη­τού μας συνα­δέλ­φου Σπύ­ρου Του­λιά­του, μέλους του Διοι­κη­τι­κού Συμ­βου­λί­ου της Ένω­σής μας και Οργα­νω­τι­κού Γραμ­μα­τέα της ΠΕΦ,  συγκα­λεί­ται έκτα­κτο Διοι­κη­τι­κό Συμ­βού­λιο (10 π.μ., Δευ­τέ­ρα 16 Οκτω­βρί­ου 2017, στα γρα­φεία της ΠΕΦ)  με μονα­δι­κό θέμα την έκφρα­ση συλ­λυ­πη­τη­ρί­ων στην οικο­γέ­νεια του εκλι­πό­ντος και την απο­νο­μή τιμών στην κηδεία του,  που θα τελε­σθεί 1 το μεση­μέ­ρι, την Τρί­τη 17 Οκτω­βρί­ου 2017, στο Δεύ­τε­ρο  Νεκρο­τα­φείο Αθηνών.

Η πρό­ε­δρος της ΠΕΦ

Τασού­λα Καραγεωργίου

Η Συντακτική Επιτροπή του περιοδικού «Θέματα Παιδείας» εκφράζει τη βαθιά της θλίψη

H Συντα­κτι­κή Επι­τρο­πή του Περιο­δι­κού «Θέμα­τα Παι­δεί­ας» εκφρά­ζει τη βαθύ­τα­τη θλί­ψη της για τον ξαφ­νι­κό χαμό του Σπύ­ρου Του­λιά­του, τακτι­κού συνερ­γά­τη του περιο­δι­κού, ξημε­ρώ­μα­τα του Σαβ­βά­του 14 Οκτώ­βρη, σε ηλι­κία 67 ετών. Η κηδεία του θα γίνει το μεση­μέ­ρι της Τρί­της 17 Οκτώβρη.

Ο Σπύ­ρος Του­λιά­τος, οργα­νω­τι­κός γραμ­μα­τέ­ας της Πανελ­λή­νιας Ένω­σης Φιλο­λό­γων, με την ουσια­στι­κή του πεί­ρα από τη Δημό­σια Εκπαί­δευ­ση, με τη φιλο­σο­φι­κή του θητεία στο Κέντρο Μαρ­ξι­στι­κών Ερευ­νών, τη συμ­βο­λή του στην ταξι­κή συσπεί­ρω­ση των καθη­γη­τών και την αδιά­κο­πη εργα­σία του για την επι­στη­μο­νι­κή συγκρό­τη­ση των φιλο­λό­γων υπήρ­ξε εξαρ­χής πολύ­τι­μος σύντρο­φος του περιο­δι­κού μας, με τα άρθρα και τις κρί­σεις του ιδιαί­τε­ρα για θέμα­τα θεω­ρί­ας, μεθο­δο­λο­γί­ας και διδα­σκα­λί­ας της Ιστο­ρί­ας. Υπέρ­μα­χος πάντα της αλή­θειας, βρι­σκό­ταν σε ιδε­ο­λο­γι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση με τους υπο­κει­με­νι­στές, τους σχε­τι­κι­στές και τους μετα­μο­ντερ­νι­στές, που επι­διώ­κουν να δημιουρ­γή­σουν σύγ­χυ­ση με τον “πλου­ρα­λι­σμό” τους. Αντι­πά­λευε τις αντι­δρα­στι­κές ανα­θε­ω­ρή­σεις της Ιστο­ρί­ας και τα και­νο­φα­νή προ­γράμ­μα­τα σπου­δών τονί­ζο­ντας τη σημα­σία της ιστο­ρι­κής διδα­σκα­λί­ας στη γνώ­ση των αρχών και των κατευ­θύν­σε­ων της κοι­νω­νι­κής εξέ­λι­ξης, στην ανα­γνώ­ρι­ση των νομο­τε­λειών της ανθρώ­πι­νης ιστο­ρί­ας. Ως επι­στή­μο­νας, ερευ­νη­τής και δάσκα­λος έμει­νε σε όλη του τη ζωή αγω­νι­στής δια­νο­ού­με­νος, γι’ αυτό και δεν μάσα­γε τα λόγια του όταν είχε απέ­να­ντί του εκπρο­σώ­πους της εξου­σί­ας και της κυρί­αρ­χης ιδε­ο­λο­γί­ας, και μάλι­στα όσους αντάλ­λασ­σαν το κομ­μου­νι­στι­κό παρελ­θόν τους με θέσεις και αξιώ­μα­τα. Έδι­νε το “παρών” όπου το εργα­τι­κό κίνη­μα τον καλού­σε: σε εκδη­λώ­σεις εκπαι­δευ­τι­κών συν­δι­κά­των, στις ξενα­γή­σεις και δια­λέ­ξεις των «Θεμά­των Παι­δεί­ας», στα επι­στη­μο­νι­κά συνέ­δρια του ΚΚΕ για τους πρω­το­πό­ρους δια­νο­ού­με­νους Ρίτσο — Βάρ­να­λη — Χικ­μέτ, στις δια­δη­λώ­σεις του ταξι­κού συν­δι­κα­λι­στι­κού κινήματος.

Αυτήν την ώρα συνει­δη­το­ποιού­με ότι δε θα ξανα­μι­λή­σου­με μαζί του. Θα μας λεί­ψει η συντρο­φιά του, οι προ­τά­σεις του, η σκέ­ψη και η συμ­βου­λή του, η απο­φα­σι­στι­κή επι­μο­νή του. Αφή­νει ωστό­σο πίσω του συγ­γρα­φι­κό έργο, άρθρα και βιβλία με τη σφρα­γί­δα της ακε­ραιό­τη­τάς του, και ένα παρά­δειγ­μα ζωής — κλη­ρο­νο­μιά στους μαθη­τές και συνα­δέλ­φους του. Η θερ­μή μας συμπα­ρά­στα­ση τού­τη τη δύσκο­λη ώρα στην οικο­γέ­νειά του, στη γυναί­κα του Στέλ­λα και το γιο του Αστέριο.

Η ερμη­νεία και εξή­γη­ση της Ιστο­ρί­ας απέ­να­ντι στα Νέα προ­γράμ­μα­τα Σπου­δών του μαθή­μα­τος από το ΙΕΠ

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο